حقوق امام زمان (عجل الله فرجه الشريف) بر عهده ما
اداي حقوق امام زمان (عج) ازجمله دوست داشتن، تمسك جستن به ايشان، دوستي با دوستان و دشمني با دشمنان، پذيرفتن ولايت، مقدم داشتن ايشان بر خود، پيروي كردن، گرامي داشتن، ادا كردن حقوق مالي، پيشكش كردن مال، ياد كردن و فرستادن صلوات بر ايشان، يكي از حقوق مهم بر عهده تك تك مسلمانان است.
از ميان همه حقوق گوناگوني كه در آموزههاي اسلامي بر اداي آنها تأكيد شده است، پس از حق خداي متعال، هيچ حقّي به بزرگي حقّي كه امامان و پيشوايان معصوم دين(ع) بر عهده ما دارند، نيست؛ زيرا هيچ كس به اندازه آنها در زندگي ما نقش ندارد و استمرار زندگي ما بدون وجود آنان امكانپذير نيست.
امام صادق(ع) كه از پدر ارجمندش، امام باقر(ع) و از جد بزرگوارش، امامسجاد(ع) نقل كرده است كه فرمود:
'ما پيشوايان اهل اسلام و حجتهاي خدا بر جهانيان و سروران مؤمنان، رهبران رو سفيدان و سرپرستان مؤمنان هستيم. ما اماني براي ساكنان زمين هستيم، همچنان كه ستارگان، اماني براي اهل آسمان هستند.
ما كساني هستيم كه خداوند به وسيله ما، آسمان را از اينكه جز به اذن او بر زمين افتد، نگه ميدارد و به وسيله ما، زمين را از اينكه ساكنانش را پريشان سازد، حفظ ميكند و به وسيله ما، باران را فرو ميفرستد، رحمتش را جاري ميسازد و بركات زمين را خارج ميكند. اگر يكي از ما در زمين نباشيم، زمين ساكنانش را در كام خود فرو ميبرد.'
سپس فرمود: 'زمين از زماني كه خدا، آدم را آفريد، هيچ گاه از حجت خدا خالي نبوده است، خواه اين حجت، آشكار و شناخته شده باشد، خواه غايب و از ديدهها پنهان و تا برپايي رستاخيز نيز زمين از حجت خدا خالي نميماند، اگر اين گونه نبود، خدا پرستيده نميشد.'
به دليل همين عظمت حقوق امام(ع) است كه در دعاي ندبه از خدا ميخواهيم كه ما را در اداي اين حقوق ياري كند:
'خداوندا! ... ما را در راه اداي حقوق او (امام مهدي(عج))، تلاش در پيروي از او و دوري از مخالفت او ياري كن و با خشنودي او بر ما منّت گذار.'
براي آشنايي بيشتر با حقوق امام زمان(عج) به برخي از رواياتي كه در اين زمينه وارد شده است اشاره ميكنيم:
در اين زمينه روايات فراواني از پيامبر اعظم(ع) و اهل بيت عصمت و طهارت(ع) وارد شده است كه برخي از آنها عبارتند از:
رسول اكرم(ص) در روايتي ميفرمايد:
'سوگند به آنكه جانم در دست اوست، هيچ بندهاي را كردارش سود نرساند، مگر در پرتو شناخت حق ما.'
امام صادق(ع) نيز در همين زمينه ميفرمايد:
'خداوند عزّوجلّ به وسيله پيشوايان هدايت از خاندان پيامبر ما، دينش را آشكار ساخت و به وسيله ايشان راهش را روشن نمود و به واسطه آنان چشمههاي پنهان دانش خود را گشود. پس، از امت محمد ـ كه درود خدا بر او و خاندانش باد ـ هركس كه حق واجب امامش را بشناسد؛ مزه ايمانش را بچشد و به ارزش دلپذيريِ اسلام خود پيبرد.'
'بگو به ازاي آن [رسالت]، پاداشي از شما خواستار نيستم، مگر دوستي درباره خويشاوندان.'
امام باقر(ع) در پاسخ شخصي كه از ايشان درباره تفسير اين آيه پرسيده بود، ميفرمايد:
«به خدا سوگند كه اين [دوستي]، فريضهاي است كه خداوند نسبت به اهل بيت محمد بر عهده بندگان نهاده است.'
قرآن كريم از اين دستگيره محكم، گاه با تعبير 'عروه الوثقي' يعني دستاويز استوارو گاه با تعبير 'حبل الله' يعني ريسمان خدا ياد كرده است.
به تصريح روايات، اين دستگيره محكم تنها اهلبيت عصمت و طهارت(ع) هستند و به همين دليل همه اهل ايمان موظف شدهاند كه تنها به آنها تمسك جويند.
امام علي(ع) در اين باره ميفرمايد: 'رسول خدا ـ كه درود خدا بر او و خاندانش باد ـ به من فرمود:'اي علي...! شما حجّت خدا بر خلق او و آن دستگيره محكم هستيد كه هركس بدان چنگ زند، هدايت شود و هركه رهايش كند، گمراه شود.'
از امام صادق(ع) نيز در اين باره چنين روايت شده است: 'دروغ ميگويد كسي كه مدعي است ما را شناخته، ولي به دامن ديگران چنگ آويخته است.'
گفتني است، برخي از اهل تحقيق معتقدند: احاديثي كه بر وجوب تمسك به اهل بيت دلالت دارند، بيش از حد تواترند.
پيامبر خاتم(ص) در اين باره ميفرمايد: 'هر كس دوست دارد كه بركشتي نجات بنشيند و به دستگيره محكم چنگ آويزد و ريسمان استوار خدا را بگيرد، بايد پس از من، علي را دوست بدارد و با دشمن او دشمني كند و امامان هدايتگر از نسل او را به پيشوايي بپذيرد؛ زيرا آنان پس از من جانشينان و اوصياي من و حجّت خدا بر خلقند و سروران امّت هستند و پرهيزگاران را به سوي بهشت ميبرند. حزب آنها، حزب من و حزب من، حزب خداست و حزب دشمنان آنان، حزب شيطان است.'
'هركس دوست دارد كه مانند من زندگي و چون من بميرد و به بهشتي كه پرودگارم مرا وعده داده است، وارد شود، پس بايد ولايت عليّ بن ابيطالب و وارثان پاك او را كه پس از من، امامان هدايتگر و چراغهاي تاريكيها هستند، بپذيرد؛ زيرا آنها هرگز شما را از راه راست به كجراهه گمراهي نميكشانند.'
امام علي(ع) نيز در اين باره ميفرمايد: 'ما را برعهده مردم، حق فرمانبري و ولايت است و براي اين كار، از خداوند سبحان پاداش نيك خواهند گرفت.'
در روايتي كه ابن عبّاس نقل كرده، در اين زمينه چنين آمده است: رسول خدا ـ كه درود خدا بر او و خاندانش باد ـ بر منبر رفت و برايمان سخنراني كرد و مردم جمع شدند.
آن حضرت فرمود: 'اي مردم! شما [در روز قيامت] گرد آورده خواهيد شد و درباره ثقلين از شما خواهند پرسيد. پس مواظب باشيد كه پس از من با آنان چگونه عمل ميكنيد. آنان، اهل بيت من هستند. هركه ايشان را آزار دهد، مرا آزار داده و هركه به ايشان ستم كند، به من ستم كرده است. هركه ايشان را خوار دارد، مرا خوار داشته و هركه ايشان را عزيز شمارد، مرا عزيز شمرده است. هركه ايشان را ياري دهد، مرا ياري داده و هركه ايشان را تنها و بيياور گذراد، مرا تنها و بيياور گذاشته است.'
در زمينه وجوب اداي خمس، به عنوان يكي از حقوق مالي امامان معصوم(ع) روايات فراواني رسيده است كه از آن جمله ميتوان به روايت زير كه از امام سجّاد(ع) نقل شده است، اشاره كرد.
ابن ديلمي نقل ميكند كه عليّ بن الحسين(ع) به مردي از اهل شام فرمود: آيا در سوره انفال نخواندهاي كه 'بدانيد كه هر چيزي را به غنيمت گرفتيد، يك پنجم آن براي خدا و پيامبر و ... است؟' عرض كرد: چرا. پس شما، همانان هستيد؟ فرمود: آري.
امام عصر(عج) در يكي از توقيعات خود، مردم را از كوتاهي در اداي حقوق مالي اهل بيت(ع) برحذر داشته است و ميفرمايد: 'هركس به ناحق چيزي از اموال ما را تصاحب كند، به راستي درون خويش را از آتش انباشته است و به زودي به رو در آتش افكنده خواهد شد.'
آن حضرت همچنين درباره فلسفه پرداخت خمس ميفرمايد: 'اموال شما را نميپذيريم مگر به دليل اينكه پاك شويد، پس هر كه ميخواهد، بپردازد و هركس ميخواهد، نپردازد.'
يكي از اين راهها، پيشكش كردن مال به پيشگاه حضرات معصومان(ع) است كه در اصطلاح از آن به 'صله دادن' تعبير ميشود.
در روايتي كه از امام صادق(ع) نقل شده در اين زمينه چنين آمده است:'صله دادنِ از اموال خود به آل محمّد را فرو مگذاريد. هركه داراست به قدر داراياش [صله دهد] و هركه نادار است به فراخور نادارياش. هركه ميخواهد خداوند، مهمترين حاجتهايي را كه از خدا ميخواهد، برآورده سازد، از مال خود، آنچه را بيشتر از همه مورد نياز اوست، به آل محمّد و شيعيان آنان صله دهد.'
چنانكه از روايت ياد شده هم به دست ميآيد، مراد از صله دادن، اين نيست كه مالي را به طور مستقيم به اهل بيت(ع) پيشكش كنيم، بلكه منظور اين است كه ما به قصد خشنودي اين خاندان، اموال خود را در راههايي كه آنها ميپسندند، به ويژه در راه دستگيري از شيعيان درمانده كه يتيمان آلمحمّد(ع) به شمار ميآيند، هزينه كنيم.
از رسول خاتم(ص) روايت شده است كه فرمود: 'هركه نمازي بخواند و در آن بر من و اهل بيتم صلوات نفرستد، نمازش پذيرفته نميشود.'
امام صادق(ع) نيز در اين باره ميفرمايد: 'پدرم مردي را ديد كه به كعبه آويخته و ميگويد: اللهمّ صلّ علي محمّد. پدرم به او فرمود: 'اي بنده خدا! آن را ناقص مگو. حقّ ما را ضايع مگردان. بگو: اللهمّ صل علي محمّد و اهل بيته.'
پس هرگاه گرد هم آمديد، به ذكر مشغول شويد؛ زيرا گردهمآيي و مذاكره شما با يكديگر باعث زنده شدن ما ميشود. بهترين مردم بعد از ما كسي است كه درباره امر ما مذاكره كند و به ياد و نام ما، فراخواند.'
منبع:http://www.irna.ir
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb
از ميان همه حقوق گوناگوني كه در آموزههاي اسلامي بر اداي آنها تأكيد شده است، پس از حق خداي متعال، هيچ حقّي به بزرگي حقّي كه امامان و پيشوايان معصوم دين(ع) بر عهده ما دارند، نيست؛ زيرا هيچ كس به اندازه آنها در زندگي ما نقش ندارد و استمرار زندگي ما بدون وجود آنان امكانپذير نيست.
امام صادق(ع) كه از پدر ارجمندش، امام باقر(ع) و از جد بزرگوارش، امامسجاد(ع) نقل كرده است كه فرمود:
'ما پيشوايان اهل اسلام و حجتهاي خدا بر جهانيان و سروران مؤمنان، رهبران رو سفيدان و سرپرستان مؤمنان هستيم. ما اماني براي ساكنان زمين هستيم، همچنان كه ستارگان، اماني براي اهل آسمان هستند.
ما كساني هستيم كه خداوند به وسيله ما، آسمان را از اينكه جز به اذن او بر زمين افتد، نگه ميدارد و به وسيله ما، زمين را از اينكه ساكنانش را پريشان سازد، حفظ ميكند و به وسيله ما، باران را فرو ميفرستد، رحمتش را جاري ميسازد و بركات زمين را خارج ميكند. اگر يكي از ما در زمين نباشيم، زمين ساكنانش را در كام خود فرو ميبرد.'
سپس فرمود: 'زمين از زماني كه خدا، آدم را آفريد، هيچ گاه از حجت خدا خالي نبوده است، خواه اين حجت، آشكار و شناخته شده باشد، خواه غايب و از ديدهها پنهان و تا برپايي رستاخيز نيز زمين از حجت خدا خالي نميماند، اگر اين گونه نبود، خدا پرستيده نميشد.'
به دليل همين عظمت حقوق امام(ع) است كه در دعاي ندبه از خدا ميخواهيم كه ما را در اداي اين حقوق ياري كند:
'خداوندا! ... ما را در راه اداي حقوق او (امام مهدي(عج))، تلاش در پيروي از او و دوري از مخالفت او ياري كن و با خشنودي او بر ما منّت گذار.'
براي آشنايي بيشتر با حقوق امام زمان(عج) به برخي از رواياتي كه در اين زمينه وارد شده است اشاره ميكنيم:
در اين زمينه روايات فراواني از پيامبر اعظم(ع) و اهل بيت عصمت و طهارت(ع) وارد شده است كه برخي از آنها عبارتند از:
رسول اكرم(ص) در روايتي ميفرمايد:
'سوگند به آنكه جانم در دست اوست، هيچ بندهاي را كردارش سود نرساند، مگر در پرتو شناخت حق ما.'
امام صادق(ع) نيز در همين زمينه ميفرمايد:
'خداوند عزّوجلّ به وسيله پيشوايان هدايت از خاندان پيامبر ما، دينش را آشكار ساخت و به وسيله ايشان راهش را روشن نمود و به واسطه آنان چشمههاي پنهان دانش خود را گشود. پس، از امت محمد ـ كه درود خدا بر او و خاندانش باد ـ هركس كه حق واجب امامش را بشناسد؛ مزه ايمانش را بچشد و به ارزش دلپذيريِ اسلام خود پيبرد.'
** برخي از حقوق امام عصر(ع)
1- دوست داشتن
'بگو به ازاي آن [رسالت]، پاداشي از شما خواستار نيستم، مگر دوستي درباره خويشاوندان.'
امام باقر(ع) در پاسخ شخصي كه از ايشان درباره تفسير اين آيه پرسيده بود، ميفرمايد:
«به خدا سوگند كه اين [دوستي]، فريضهاي است كه خداوند نسبت به اهل بيت محمد بر عهده بندگان نهاده است.'
2- تمسك جستن
قرآن كريم از اين دستگيره محكم، گاه با تعبير 'عروه الوثقي' يعني دستاويز استوارو گاه با تعبير 'حبل الله' يعني ريسمان خدا ياد كرده است.
به تصريح روايات، اين دستگيره محكم تنها اهلبيت عصمت و طهارت(ع) هستند و به همين دليل همه اهل ايمان موظف شدهاند كه تنها به آنها تمسك جويند.
امام علي(ع) در اين باره ميفرمايد: 'رسول خدا ـ كه درود خدا بر او و خاندانش باد ـ به من فرمود:'اي علي...! شما حجّت خدا بر خلق او و آن دستگيره محكم هستيد كه هركس بدان چنگ زند، هدايت شود و هركه رهايش كند، گمراه شود.'
از امام صادق(ع) نيز در اين باره چنين روايت شده است: 'دروغ ميگويد كسي كه مدعي است ما را شناخته، ولي به دامن ديگران چنگ آويخته است.'
گفتني است، برخي از اهل تحقيق معتقدند: احاديثي كه بر وجوب تمسك به اهل بيت دلالت دارند، بيش از حد تواترند.
3- دوستي با دوستان و دشمني با دشمنان
پيامبر خاتم(ص) در اين باره ميفرمايد: 'هر كس دوست دارد كه بركشتي نجات بنشيند و به دستگيره محكم چنگ آويزد و ريسمان استوار خدا را بگيرد، بايد پس از من، علي را دوست بدارد و با دشمن او دشمني كند و امامان هدايتگر از نسل او را به پيشوايي بپذيرد؛ زيرا آنان پس از من جانشينان و اوصياي من و حجّت خدا بر خلقند و سروران امّت هستند و پرهيزگاران را به سوي بهشت ميبرند. حزب آنها، حزب من و حزب من، حزب خداست و حزب دشمنان آنان، حزب شيطان است.'
4- پذيرفتن ولايت
'هركس دوست دارد كه مانند من زندگي و چون من بميرد و به بهشتي كه پرودگارم مرا وعده داده است، وارد شود، پس بايد ولايت عليّ بن ابيطالب و وارثان پاك او را كه پس از من، امامان هدايتگر و چراغهاي تاريكيها هستند، بپذيرد؛ زيرا آنها هرگز شما را از راه راست به كجراهه گمراهي نميكشانند.'
امام علي(ع) نيز در اين باره ميفرمايد: 'ما را برعهده مردم، حق فرمانبري و ولايت است و براي اين كار، از خداوند سبحان پاداش نيك خواهند گرفت.'
5- مقدم داشتن
6- پيروي كردن
7- گرامي داشتن
در روايتي كه ابن عبّاس نقل كرده، در اين زمينه چنين آمده است: رسول خدا ـ كه درود خدا بر او و خاندانش باد ـ بر منبر رفت و برايمان سخنراني كرد و مردم جمع شدند.
آن حضرت فرمود: 'اي مردم! شما [در روز قيامت] گرد آورده خواهيد شد و درباره ثقلين از شما خواهند پرسيد. پس مواظب باشيد كه پس از من با آنان چگونه عمل ميكنيد. آنان، اهل بيت من هستند. هركه ايشان را آزار دهد، مرا آزار داده و هركه به ايشان ستم كند، به من ستم كرده است. هركه ايشان را خوار دارد، مرا خوار داشته و هركه ايشان را عزيز شمارد، مرا عزيز شمرده است. هركه ايشان را ياري دهد، مرا ياري داده و هركه ايشان را تنها و بيياور گذراد، مرا تنها و بيياور گذاشته است.'
8- ادا كردن حقوق مالي
در زمينه وجوب اداي خمس، به عنوان يكي از حقوق مالي امامان معصوم(ع) روايات فراواني رسيده است كه از آن جمله ميتوان به روايت زير كه از امام سجّاد(ع) نقل شده است، اشاره كرد.
ابن ديلمي نقل ميكند كه عليّ بن الحسين(ع) به مردي از اهل شام فرمود: آيا در سوره انفال نخواندهاي كه 'بدانيد كه هر چيزي را به غنيمت گرفتيد، يك پنجم آن براي خدا و پيامبر و ... است؟' عرض كرد: چرا. پس شما، همانان هستيد؟ فرمود: آري.
امام عصر(عج) در يكي از توقيعات خود، مردم را از كوتاهي در اداي حقوق مالي اهل بيت(ع) برحذر داشته است و ميفرمايد: 'هركس به ناحق چيزي از اموال ما را تصاحب كند، به راستي درون خويش را از آتش انباشته است و به زودي به رو در آتش افكنده خواهد شد.'
آن حضرت همچنين درباره فلسفه پرداخت خمس ميفرمايد: 'اموال شما را نميپذيريم مگر به دليل اينكه پاك شويد، پس هر كه ميخواهد، بپردازد و هركس ميخواهد، نپردازد.'
9- پيشكش كردن مال
يكي از اين راهها، پيشكش كردن مال به پيشگاه حضرات معصومان(ع) است كه در اصطلاح از آن به 'صله دادن' تعبير ميشود.
در روايتي كه از امام صادق(ع) نقل شده در اين زمينه چنين آمده است:'صله دادنِ از اموال خود به آل محمّد را فرو مگذاريد. هركه داراست به قدر داراياش [صله دهد] و هركه نادار است به فراخور نادارياش. هركه ميخواهد خداوند، مهمترين حاجتهايي را كه از خدا ميخواهد، برآورده سازد، از مال خود، آنچه را بيشتر از همه مورد نياز اوست، به آل محمّد و شيعيان آنان صله دهد.'
چنانكه از روايت ياد شده هم به دست ميآيد، مراد از صله دادن، اين نيست كه مالي را به طور مستقيم به اهل بيت(ع) پيشكش كنيم، بلكه منظور اين است كه ما به قصد خشنودي اين خاندان، اموال خود را در راههايي كه آنها ميپسندند، به ويژه در راه دستگيري از شيعيان درمانده كه يتيمان آلمحمّد(ع) به شمار ميآيند، هزينه كنيم.
10- فرستادن صلوات
از رسول خاتم(ص) روايت شده است كه فرمود: 'هركه نمازي بخواند و در آن بر من و اهل بيتم صلوات نفرستد، نمازش پذيرفته نميشود.'
امام صادق(ع) نيز در اين باره ميفرمايد: 'پدرم مردي را ديد كه به كعبه آويخته و ميگويد: اللهمّ صلّ علي محمّد. پدرم به او فرمود: 'اي بنده خدا! آن را ناقص مگو. حقّ ما را ضايع مگردان. بگو: اللهمّ صل علي محمّد و اهل بيته.'
11- ياد كردن
پس هرگاه گرد هم آمديد، به ذكر مشغول شويد؛ زيرا گردهمآيي و مذاكره شما با يكديگر باعث زنده شدن ما ميشود. بهترين مردم بعد از ما كسي است كه درباره امر ما مذاكره كند و به ياد و نام ما، فراخواند.'
منبع:http://www.irna.ir
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb
/ج