بسه ديگه، اينقدر گريه نكن

سال ها به مادران گفته مي شد و تصور عمومي اين بود كه نوزاد يا كودك بايد گريه كند تا ريه او باز شود و اگر هنگام گريه كردن مادر او را بغل كند او به اين كار عادت مي كند و لوس مي شود. امروزه مشخص شده است موقعي كه كودك گريه مي كند مشكلي براي او بوجود آمده و ناراحت شده است و اگر او را رها كنيم تا به طور دايم گريه كند، مغز او رشد كافي نخواهد كرد.
كودكان از نظر خلقت و ژنتيك طوري خلق شده اند كه در برابر ناراحتي يا هنگام احساس نياز، گريه كنند و گريه كودك نشانه و پيامي است كه او ناراحت يا دچار ترس شده يا نيازي دارد. بنابراين گريه كودك نه ريه او را باز مي كند و نه كودك مي خواهد با گريه، مادر خود را اذيت كند و نه از گريه كردن لذت مي برد. اين گريه مي تواند علل جسمي، رواني يا احساسي داشته باشد.
ممكن است از اقوام و دوستان شنيده باشيد كه در مواردي كودك شيرخوار مي خواهد با گريه خود مادر را تحت كنترل درآورد، بنابراين مادر بايد كودك را رها كند تا گريه كند چنين تصوري از نظر زيستي ـ عصبي درست نيست، زيرا براي كنترل كردن يك فرد بالغ، ضرورت دارد كه قسمت پيشاني مغز رشد كامل كرده باشد كه بتواند فكر كند ولي مغز كودك شيرخوار هنوز رشد نكرده و قادر نشده است كه در مورد چيزي فكر كند و عمل نمايد، بنابراين چطور مي تواند والدين خود را كنترل نمايد. پس مادر بدون توجه به اين گونه توصيه هاي غيرعلمي، در هنگام گريه كودك بايد او را بغل كند و در آغوش بگيرد تا آرام شود.
كودكان بزرگ تر نيز هنگام گرسنگي، خستگي يا بيماري دچار گريه مي شوند. در اين دوران نيز جدا شدن مادر، آنها را ناراحت مي كند و موجب گريه آنها مي شود. كودكي كه هنوز نمي تواند تكلم كند و ارتباط برقرار نمايد، گريه او به معني «نه، نه» است، يعني مادر من نمي خواهم مرا از بغل خود روي زمين بگذاري. اما گاهي اين گريه كردن ها تا زماني كه كودك خود مي تواند نيازهايش را بيان كند و حرف زند ادامه مي يابد و بيشتر حال نق زدن پيدا مي كند.
در نظر بگيريد وقتي كودك شما نوزاد بود، گريه او زمينه ساز عشق و توجه شما مي شد. مشكل او اين است كه ياد نگرفته به جاي گريه كردن، از روش هايي كه افراد بالغ براي كمك گرفتن استفاده مي كنند، بهره بگيرد.

راه حل ها:
 

1. نگوييد «گريه نكن». زيرا واكنش مؤثري نيست و باعث افزايش شدت گريه او مي شود و شما را عصباني تر مي كند در عوض به او بگوييد، چه چيزي مي خواهيد: «من بايد حرفهايت را بشنوم. به من بگو چه اتفاقي افتاده، از زبانت استفاده كن.»
2. دليل گريه كودك را تصديق كنيد تا براي احساسات او ارزش قايل شويد: «تو خيلي ناراحت هستي چون شيريني مي خواهي.» يا «مي دانم واقعا دلت مي خواست با پدر بيرون بري.» اغلب گريه كردن درخواست «درك كردن» است. تصديق كردن باعث مي شود تا آنچه را كه كودك نيازمند شنيدن آن است، به او داده شود. اين كار باعث قطع گريه و پشت سر گذاشتن احساس ناراحتي و عصبانيت او مي شود.
3. اگر گريه كردن او روشي براي فريب دادن شما است، مثلا گفته ايد ديگر بستني به او نمي دهيد و او گريه مي كند، توجهي نكرده و اتاق را ترك كنيد.
4. دقت كنيد كه گريه او ناشي از كم خوابي يا عادات بد غذايي نباشد. در اين صورت، ساعت خواب او را هر چه زودتر تنظيم كرده و براي تجديد قواي او، خواب يا استراحت نيمروزي را برايش تعيين كنيد. مراقب عادت غذايي فرزندتان باشيد تا حتما سه وعده غذا و ميان وعده هاي سالم بخورد و بيش از سه ساعت بدون غذا نماند.
5. مدت زماني را كه بزرگسالان خانواده صرف ارتباط مستقيم با كودك مي كنند، افزايش دهيد. گاهي اوقات گريه كودك درخواست «توجه» است. به ياد داشته باشيد قبل از گريه او به وي توجه كنيد نه به عنوان امتيازي كه با گريه كردن بدست مي آورد.
6. سعي كنيد تشخيص دهيد كه فرزندتان طبيعتا، حساس است يا خير. اگر حساس است از نكات انضباطي ملايم تري در مورد او استفاده كنيد اغلب صحبتي با لحني محكم براي اين گونه كودكان كافي است تا مطابق گفته شما عمل كنند. سعي كنيد از روش هاي انضباطي مختلفي مانند پرت كردن حواس كودك يا شوخي و بازي استفاده كنيد. زياد جدي و خشن نباشيد، زيرا اين رفتار منجر به طولاني شدن گريه كودك مي شود.
منبع: ماهنامه آموزشي کودک شماره 50