تجزيه و تحليل عوامل و شرايط موثر در پايان جنگ
سخنرانی شهید احمد کاظمی پس از پذيرش قطعنامه 598
ما عمليات والفجر 8 و آن حركت بسيار بزرگ و خارج از انتظار دشمنان را انجام داديم، از اروند رود عبور كرديم و فاو را تصرف نموديم، عراقی ها به يك نتيجه جديدي رسيدند كه بايست در ارتش و در تشكيلات نيروي زميني خودشان هم تغييراتي ايجاد نمايند. صدام از همان روز شروع به تشكيل لشكرهاي بيشتري كرد، نيروهاي كيفي را از داخل ارتش جدا نمود، لشكر گارد را تشكيل داد، بعداً لشكر گارد را به سپاه گارد تبديل كرد و شروع به يك برنامه ريزي جدي نمود كه هم جلوي ما را بگيرند و هم در يك زمان مناسبي به ما هجوم بياورند. حال اگر بخواهيم در بحث هاي تاكتيكي آن وارد بشويم، خيلي زمان مي گيرد ولي اگر بخواهيم در يك جمع بندي خيلي كوچك به اين مساله برسيم، بايد بگويم كه دشمن در سال 1367 (سال جاري) در عرض چهار ماه فاو، شلمچه، جزيره و بقيه جاهايي را كه ما داخل خاكشان بوديم از ما پس گرفتند! تغييراتي اين شكلي در يك زمان كوتاه به وجود آوردند. در واقع برنامه اي بود كه از زمان هاي گذشته و چند سال قبل روي آن كار كرده بودند و اين زمان را مناسب ديدند و شروع كردند، كه اگر جمع بندي كنيم، مي بينيم كه اينها بعد از عمليات والفجر 8 كه اواخر 64 و اوايل 65 بود شروع كردند.
من يادم است از اسرا هم كه سؤال مي كرديم، مي گفتند يك تيپ هايي در عراق دارد تشكيل مي شود به نام تيپ هايي طلايي؛ يعني در همان روزهاي اولي كه ما در فاو بوديم اسرا مي گفتند كه عراقي ها دارند بين گردان ها نيروهايي را كه خيلي وفادار به حكومت عراق و صدام هستند جدا مي كنند كه داوطلب بشوند و براي آموزش بفرستند و اينها را تحت تيپ هاي طلايي سازماندهي كنند. همين طور كه روزها پيش مي رفت، بعد از چند وقت گفتند كه اين تيپ هاي طلايي به لشكرهاي طلايي تبديل شده اند. اين سرعت، خيلي زياد بود... دشمنان صرفه جويي قوا را كه يك اصل تاكتيكي در نظام ارتش هاي كلاسيك است، شروع كردند. اينها تا قبل از عمليات والفجر 8، به قواي خودشان اهميت زيادي نمي دادند، براي ايشان تصرف سرزمين و پاتك در همان موضع و آن لحظه ضروري تر بود تا اينكه مثلاً قوايشان را حفظ كنند. ما مي ديديم كه اينها در عمليات ها چند تيپ پشت سر هم مي گذارند و پشت بي سيم هايشان مي گفتند كه وقتي تيپ اول عبور كرد و همه كشته شدند، تيپ دوم حركت كند و بعد تيپ سوم! يعني تا اين حد پس گرفتن زمين ها برايشان مهم بود، كه هيچ بهايي براي نيروهايشان قائل نبودند و تلفات خيلي عمده اي هم مي دادند. شما حساب كنيد!
اگر شما را توجيه كنند، شما را يك ماه، بيست روز يا دو ماه به يك منطقه اي كه مي خواهد در آن عمليات بشود ببرند. از روي كالك، نقشه و در يك زمين مشابه مانور كنيد، مثلاً اگر عبور از رودخانه لازم باشد، برويد و آموزش غواصي ببينيد و شنا ياد بگيريد و سلاح مخصوص آن عمليات را بگيريد و به خوبي توجيه بشويد، چه قدر با سرعت مي توانيد آن عمليات را انجام بدهيد؟ ولي اگر غير از اين باشد شما را جلوي اين خط ببرند و بگويند كه اين خط است، مي خواهيم به آن حمله كنيم، آن هم دشمن است! نه توجيه هستيد، نه مي دانيد چه كار بايد كنيد، فرمانده گروهان يا دسته شما هم آگاه نيست و تلفات بسيار زيادي مي دهيد و درصد موفقيتتان هم خيلي كم است. آنها به اين شكل وارد مي شدند، سربازهايشان را كه در جبهه شمالي، در جبهه مياني و يا در پادگان ها در حال احتياط بودند سوار مي كردند، مي بردند، مي گفتند كه ايراني ها آمده اند، فرمانده هان از روي كالك و نقشه ايشان را توجيه مي كردند و مي گفتند كه اين زمين را ايراني ها تصرف كرده اند، اين تيپ بايد از آنجا حمله كند، اين زرهي از اينجا حمله كند و ما هم آتش فراواني مي ريزيم، شما سريع برويد و اين سرزمين را تصرف كنيد! دشمن در تمام پاتك هايش ناموفق بود، الا عمليات بدر كه آن هم يك بحث عقبه و تاكتيكي دارد كه نقطه ضعف هايي از جانب خودمان در امر عدم پشتيباني بوده، در ضمن جبهه آبي ما وسعت زيادي داشت و نمي توانستيم با قايق پشتيباني كنيم. غير از عمليات بدر در تمام عمليات هاي ديگر پاتك هاي دشمن ناموفق ماند، هر جايي را كه تصرف كرديم، نتوانستند از ما پس بگيرند ولي در بعضي از عمليات ها اصلاً نگذاشتند كه وارد خطشان بشويم، مثلاً در عمليات والفجر مقدماتي نگذاشتند كه خط را درست پاكسازي كنيم، در عمليات كربلاي 4 نگذاشتند كه به خوبي به خط مسلط بشويم، ولي در جاهايي كه توانستيم به خوبي خط را بگيريم، نيروهاي در خط دشمن را منهدم كنيم و احتياط هاي محلي ايشان را از منطقه پاكسازي كنيم، اينها هر چه پاتك كردند، پاتك هايشان ناموفق ماند و آنها اين نكته را مي دانستند، چون كلاسيك بودند، ولي براي آنها سخت بود كه قبول كنند چون غرور نظامي داشتند. اينها در اول جنگ هم اشتباهاتي داشتند، شايد اگر اين اشتباهات را در اول جنگ نمي كردند، مي توانستند خيلي بيشتر به ما ضربه بزنند.
در دوران جنگ هم وقتي ما به اينها حمله مي كرديم، سريع مي آمدند و پاتك مي كردند! اين پاتك ها به جز مرگ خودشان بهره ديگري در پي نداشت. اينها اين نكته را به فرماندهانشان گفتند و به يك جمع بندي رسيدند، يعني به فمراندهي جنگ و به فرماندهي كل نيروهاي مسلح كه خود صدام باشد اين را فهماندند كه يك اشتباهي به اين شكل در كار است و بايد زمان را از دست بدهيم و در بعضي از موقعيت ها زمين ها را هم از دست بدهيم تا يك زمان مناسبي به دست بياوريم، چون نيرويي كه مي خواهد حمله كند، بايد توجيه بشود و آموزش مشابه ببيند. اخبار و اطلاعاتي از وضعيت ما را هم منافقين براي آنها بردند و با وضعيتي كه ما داشتيم، اينها به يك جمع بندي رسيدند و به نقطه ضعف ما پي بردند. در يك زمان خاصي جبهه ما مملو از آدم است و حسابي نيرو داريم، در يك وقتي هم همه مي روند، اين يك نقطه ضعف بسيار عمده اي بود كه دشمن در جبهه ما مي ديد. جبهه ما در يك فصل خاصي كه هوا مناسب بود و مدرسه ها تعطيل بودند، كشاورزها نيز مساله كشاورزي را حل كرده بودند پر از نيرو بود، در غير اين فصل نيروهايمان در جبهه خيلي اندك بودند، همه چيز تعطيل مي شد، يك دفعه مي ديديم يك آمار پنج شش هزار نفري يك لشكر، در يك فصلي از سال به دويست سيصد نفر تبديل مي شد! دشمنان اين دو جمع بندي را كنار هم گذاشتند، يك وضعيتي هم در سازمان رزم خوشان به وجود آوردند و نيروي جدا از نيروي دفاعي خوشان در جبهه ارتش خودشان تشكيل دادند. اين دو جمع بندي به همراه تجديد قوا و ورود نيروهاي جديد به نيروي زميني عراق و استفاده وسيع از شيميايي و آتش هاي خيلي فراوان را كنار هم گذاشتند و شروع به كار كردند. حالا نياز به يك زمان داشتند كه اين زمان مناسب را آزاد گذاشتند. تعداد نيروهاي ما هم در سال 66 خيلي كم بود، ما در عمليات حلبچه كه با آن وسعت و با آن عظمت حمله كرديم و به منطقه رفتيم بيشتر از شصت هفتاد گردان نداشتيم، يعني يك پنجم گردان هاي فعلي! مجبور هم بوديم كه به آنجا برويم و عمليات كنيم، وضعيت ما خيلي نامناسب بود، مجبور بوديم يك عمليات وسيع كنيم، در مرز گشتيم تا يك جاي مناسب را براي عمليات پيدا كنيم كه هم به نيروي خودمان بخورد يعني بتوانيم با اين نيرو عمليات را انجام بدهيم و هم موفقيت داشته باشيم كه سرانجام آن منطقه را پيدا كرديم.
اين براي ما بايد روشن شود، ارتش عراق اين كار را در عرض چهار يا شش ماه نكرد، بلكه اين را در عرض چهار پنج سال برنامه ريزي كرد و در عرض چهار تا پنج ماه اقدام نمود كه تا اين حد به نتيجه رسيد. ما بعد از جريان فاو، اين وضعيت را از عراق ديديم با اين حجم نيرويي كه در فاو وارد كرد. مي دانيد كه مثلاً اگر ما در جبهه فاو يك نفر در خط داشتيم، دست كم سي نفر ما دست كم چهل نفر حمله مي كردند و همين طور كه پيش مي رفتيم، چون يك تحركي هم در ارتش عراق به وجود آمده بود. ديگر نيروهاي جيش الشعبي، تيپ هاي سه رقمي، ژاندارمري و شورته ها پشت اين حركت هاي خودشان مي گذاشتند و مي خواستند اينها را هم مانوري كنند، مي گفتند كه اين گارد خط را مي شكند، شما پشت سرش عمليات را ادامه بدهيد و نيروي خيلي وسيعي در عمليات هاي خودشان پشت سر هم وارد مي كردند. بعد از اينكه جمهوري اسلامي قطعنامه 598 را قبول كرد، وقتي اينها ديدند كه ما قطعنامه را قبول كرده ايم و در وضعيتي هستيم كه اكثر جبهه هايمان سقوط كرده اند و يا خودمان آنها را تخليه كرده ايم، دستور هجوم سراسري دادند. مثلاً ما جبهه حلبچه، ماووت، سليمانيه و حاج عمران را به اختيار خودمان تخليه كرده بوديم، حتي همين منطقه عمليات رمضان را به اختيار خودمان تخليه كرده بوديم، اينها كه چنين وضعيتي را ديدند، به همه ارتش ها و تيپ هايي كه در سرتاسر مرز داشتند دستور هجوم سراسري دادند، كه ظاهراً از پذيرش قطعنامه سه چهار روز گذشته بود كه اينها شروع به حمله كردند و در جنوب، سپاه سوم يك حمله گسترده اي را شروع كرد. در غرب حمله بزرگي شد كه ارتش عراق تقريباً تا سر پل ذهاب آمد.
در ضمن از منافقين هم استفاده كردند و اين طرح را داشتند كه به تهران بيايند! به خيال اينكه ما سلاح هايمان را از دست داده ايم و نيروهايمان هم روحيه خودشان را از دست داده اند و توان نداريم ولي خداوند كمك كرد و قبل از اينكه در غرب، آن اتفاقات به آن شكل بيفتد، دشمن در جنوب با آن تهاجم گسترده اي كه كرده بود، شكست خورد! من خودم به يقين رسيدم، روز اول كه عراقي ها حمله كردند، با حجم نيرويي كه از عراقي ها مي ديدم، تصور نمي كردم كه قصد اينها خرمشهر باشد، به حسينيه سر زدم يك افسري را به اسارت گرفته بودند، با او صحبت كردم و پرسيدم كه هدف شما چيست؟ گفت كه يك گردان ما ديروز منهدم شده، امروز چند تيپ ديگر به ما اضافه شده و در نهايت قصد ما تصرف خرمشهر است كه الحمدالله رزمندگان اسلام محكم ايستاده اند و دشمن شكست خيلي خوبي خورد و تعداد زيادي تانك و نفربرش را از دست داد و به مرز خودش عقب نشيني كرد و اين نقطه جديدي شد چون اينها مي خواستند سه چهار روز ببينند كه چه كار بايد كنند، بايستي دنبال قطعنامه و آتش بس بروند يا اينكه در اين وضعيت مناسب، يك جاپايي، يك سر پلي، يك خرمشهري، يك آباداني، يك منطقه استراتژي مهمي از ما بگيرند و بگويند كه ما سه چهار شرط هم داريم، اگر شما ديگر حال جنگيدن نداريد و مي خواهيد صلح كنيد و به نتيجه رسيده ايد كه قطعنامه 598 به اجرا در بيايد، ما به چند امتياز هم نياز داريم كه بايد به ما بدهيد! ولي احمد الله خداوند كمك كرد و در آن وضعيت، رزمندگان اسلام به پيروزي رسيدند.
الان وضعيت نامعلومي در جبهه خودمان داريم، صحبت، حرف و مسائل زياد است. انقلاب اسلامي تصميمي گرفته است و چون امر ولايت است ما مطيع آن هستيم، اگر به ما امر كنند كه نجنگيد، نمي جنگيم، اگر امر كنند كه در جبهه بمانيد، مي مانيم و اگر امر كنند كه سر قله بايستيد يا در آفتاب تا ظهر بمانيد، مي مانيم. هر چه امام بفرمايند، انجام مي دهيم. الان ما بايد خيلي حواسمان را جمع كنيم كه در اطاعت از اماممان يك وقت خداي نكرده سستي و كوتاهي نكنيم. خط مشي انقلاب كه روشن شده، امام در صحبت هاي صريح فرموده اند كه پذيرش قطعنامه 598 براي ما يك تاكتيك نيست كه دنيا و دشمنان بنشينند و بگويند كه اينها يك تاكتيك است، مي خواهند سازمان خودشان را تجهيز كنند، اسلحه بخرند و دوباره حمله كنند! ما فقط مي خواهيم قطعنامه 598 به اجرا در بيايد و آتش بس بشود...
اين روزها من با بعضي از برادرها مواجه شده ام كه مي گويند ديگر صلح شد ما مي رويم، خداحافظ! اين خيلي اشتباه است.
برادرها! ما امروز بايد محكم در جبهه هايمان بمانيم، ببينيد الان چه قدر دارند مسئله آتش بس را كش مي دهند! مگر يكي از شرايط اين نبود كه با سرعت آتش بس اجرا بشود؟ يك روز مي گويند سه روز ديگر، يك روز مي گويند دو هفته ديگر.
مي نشينند زماني را مشخص مي كنند، اينها گوياي يك سري مسائلي است كه ما بايد خيلي حواسمان را جمع كنيم، اگر الان در خودمان اين زمينه به وجود بيايد و بگوييم كه ديگر خلاص شديم، ديگر كاري نيست، ما رفتيم و خداحافظ! و مثلاً افرادي هستند كه در جبهه حضور داشته باشند، آن وقت خداي نكرده ضربه اي مي خوريم كه شايد ديگر نتوانيم جبران كنيم. الان بايد خيلي حواسمان را جمع كنيم تا وقتي كه به ما امر نشده به نيرو نياز نيست و در اين حد و اندازه بس است، بايد همه ما محكم بندهاي پوتين هايمان را بسته باشيم، كمربندهايمان را محكم كرده و آماده دفاع از اسلام باشيم.
در صحبت قبلي بعضي از برادرها تشريف داشتند، عرض كرديم ما يك برنامه ريزي كرده ايم كه هم برادرها فشار نيايد و هم جبهه با كمبود مشكل مواجه نشود. يك سري از برادران هستند كه يك ضمانت چهل و پنج روزه داده اند كه در جبهه باشند، يك تعداد از برادران هم هستند، يعني برنامه و كارشان طوري است كه استخوان بندي گردان ها هستند و دنبال گردانشان مي باشند، اگر به آنها بگويند كه به مرخصي برويد! مي روند و اگر بگويند كه بمانيد! مي مانند، از اول بوده اند و ان شا الله تا آخر هم هستند. الان در اين برنامه ريزي جديد ما كه حتماً به فرمانده گردان هايتان ابلاغ كرده اند و يا ابلاغ مي كنند، بايد ان شا الله دقت كافي بشود كه بتوانيم اين مطلب را به خوبي انجام بدهيم. الان فشار مضاعفي از نظر گرما در پادگان هست، شايد مثلاً وضعيت تداركاتي مناسب نباشد به هر حال يك مدت زماني هست كه برادران آمده اند و نياز هست كه براي چند روز به استراحت بروند و استراحت كنند، تا هم وضعيت اينجا بهتر بشود و هم نيرو در جبهه داشته باشيم. در اين سازماندهي جديد كه مي شود آن برادراني كه در كوتاه مدت تعهد دارند، مي مانند، اينها را به يك شكل سازماندهي مي كنند، آن برادراني هم كه ماندگار هستند و هميشه هستند و يا مثلاً بيش از چهل و پنج روز تعهد دارند و گونه اي ديگر سازماندهي مي كنند. به يك شكلي هم برنامه ريزي شده كه فعلاً مثلاً براي پنج تا هفت روز به مرخصي بروند و در نوبت بعدي كس ديگري برود كه هميشه گردان ها و جبهه پر باشد، در ضمن نيرو هم براي دفاع داشته باشيم.
وضعيتي هم كه الان در پادگان ها حاكم است لازم به گفتن نيست كه يك وقت خداي نكرده برادران احساس كنند كه ما حالا به زبان مي آوريم ولي در عمل اين طور نيست! خودمان هم خيلي ناراحت هستيم. الان وضعيت بهداشت در پادگان ها، به خصوص اين هواي گرم، مناسب نيست. گرما زياد است، برادرها سرپوشي براي حفاظت از گرما ندارند، كمبود يخ هم هست، ولي ما واقعاً چاره اي نداريم، برادران بايد تحمل كنند، ان شا الله خداوند به شما اجر بدهد. دعا كنيد كه خداوند توفيق بدهد تا بتوانيم وضع را بهتر كنيم، ولي اين مشكلي است كه از اول تا حالا مشكل هميشگي ما بوده و يكي از مسائل مهم جنگ است.
نكته ديگري كه مي خواستم به برادرها سفارش كنم كه حتماً الان اجرا هم مي شود ولي لازم دانستم باز هم به برادرها سفارش كنم، مسئله پراكندگي در پادگان است. برادراني كه ماسك دارند كه از ماسك خودشان بايد مراقبت كنند و هميشه دنبالشان داشته باشند، آن عده اي هم كه ماسك ندارند، اگر در توان لشكر هست بايد در اختيارشان بگذارند و تهيه كنند و اگر هم نيست، سعي كنيد كه هوشيار باشيد، يك وقت خداي نكرده در اين روزها دشمن دست به يك جنايتي مي زند و يك وقت خداي نكرده شايد بمباران كند، شيميايي بزند يا مطلبي به وجود بياورد كه اگر پراكندگي نباشد و برادران دور هم جمع باشند، يك وقت خداي نكرده، تلفاتي مي دهيم كه نادرست است و مقصر خودمان هستيم. به همه برادرها توصيه و سفارش مي شود كه ان شا الله در اين امر توجه خاص كنند كه يك وقت اگر خداي نكرده اقدامي صورت گرفت، به ما آسيبي نرسد.
مسئله بعد كه خيلي مهم است، اين است كه حفظ جبهه از هر نظر به عهده رزمندگان است. آبروي جبهه، عظمت جبهه، تعريف كردن از خوبي هاي جبهه، همه چيز با رزمندگان است، اگر رزمندگان در شهر رفتند و تعريف كردند و گفتند كه در جبهه صفاست، صميميت و دوستي برقرار است، مردم خوشحال مي شوند و به طرف جبهه رو مي آورند. اگر تعريف كردند و گفتند كه ما بايد در جبهه حضور داشته باشيم، دو ماه رفتيم ما را آموزش دادند و خلاصه همه مسائل را با زباني خوب و مثبت بيان كنند كيفيت جبهه هميشه حفظ مي شود، ولي اگر بد جبهه را بگويند، اولاً جايگاه مقدسي را كه خودتان در آن هستيد خراب كرده ايد و اولين بدي به جماعت خودمان بر مي گردد و دوم اينكه مردم را دلسرد مي كند. ما بايد مبارزه كنيم، انقلاب ما انقلاب اسلامي است، در قانون هيچ حكومتي غير از اسلام و دفاع از اسلام وجود ندارد. امروز جنگ ما با صدام است، فردا معلوم نيست چه توطئه ديگري در ميان باشد. اي برادران عزيز، مؤمن، مسلمان، خداپرست و زير پرچم ولايت، ما بايد هميشه آماده مبارزه باشيم، اگر مبارزه از وجود ما گرفته بشود، ما مي ميريم، اگر مبارزه در چارچوبه ما نباشد ما ديگر نمي توانيم به خودمان بگوييم كه جوان هاي اين مملكت هستيم، در واقع جسمي بي روح مي شويم، يك چيزي كه فقط حركت مي كند. مبارزه جزو كارهاي ماست، حالا هر روز به يك گونه اي! يك روز بايد آرپي جي زد، يك روز بايد جاي پرتاب آرپي جي را ساخت، يك روز بايد با روشي ديگر، در جاي ديگر مبارزه كرد. بايد هميشه اين در ذهن ما باشد، ما در چارچوب انقلاب اسلامي قرار گرفته ايم، ما فرياد كشيده و گفته ايم كه ما خدا را مي خواهيم، ما با ضد خدا سازش نداريم و دست از اين شعار و اين عقيده، كه اساس حركت ما بوده، نمي توانيم برداريم، ما بايد هميشه براي مبارزه آماده باشيم و هيچ گاه نبايد نااميد بشويم كه ديگر مبارزه اي در كار نيست. مبارزه هميشه هست، ما نبايد از مبارزه دور شويم چون ما خيلي دشمن داريم. شما فقط اين موج راديو را تاب بدهيد! ببينيد چه قدر دشمن در گوشه و كنار دنيا براي مبارزه با ما خوابيده است! مگر اينها مي توانند دست از كفر و عنادشان بردارند؟! مگر اينها مي توانند يك روز به ما بگويند كه آسوده باشيد؟! مگر اينها مي توانند يك روز ما را ببينند كه در مملكت خودمان به مبارزين فلسطيني كمك مي كنيم تا عليه آمريكا و اسراييل قيام كنند؟! هرگز! اينها با ما مبارزه مي كنند. بايد هميشه در وجودمان، در خونمان، در خانواده هايمان، در گفتارمان، در اعمالمان، در شغلمان، در برنامه ريزي مان چهره مبارزه، مقاومت، ايثار و فداكاري باشد. نگوييم كه امروز جنگ تمام شده و ديگر نياز به نيروي داوطلب ندارند و ديگر گرداني در كار نيست، پس ما دنبال كسب و كارمان برويم. اگر چهره خشكيده و ستم زده از كار براي دنيا در ما به وجود بيايد و روح پر معنويت مبارزه از ما گرفته بشود آن وقت زندگي كردن خيلي سخت مي شود.
من از همه شما مي خواهم كه هميشه در چهره تان، در وجودتان، در برنامه و گفتارتان مسائل مبارزاتي را حفظ كنيد. ان شا الله كه اين انسجام و اين بسيج شدن ها و اين گردان ها مي ماند و دور هم جمع شدن، راهپيمايي كردن، تيراندازي كردن، سلاح به دست گرفتن، پرچم محمد رسول الله (ص) را روي شانه گذاشتن، حركت كردن و مهيا شده براي رزم هميشه ادامه مي يابد. ما بايد هميشه اين را در محلمان و در كوچه مان پياده كنيم! در آن زمان هم كه برادران را براي عمليات آماده مي كرديم به آنها مي گفتيم كه حفظ تشكيلات در يك محله، يكي از مسائل مهم انقلاب است، بايد يك فردي كه در جبهه شهرت، شجاعت و تدبير بيشتري داشته و به عنوان فرمانده گردان يا فرمانده گروهان مشخص مي شده در محله هم، بقيه برادرها دور او را بگيرند و حفظش كنند هم براي دنيا و هم براي آخرت تا هميشه عظمت رزم حفظ شود. گفته ما هم در آن روز روي همين اصل بود، مي گفتيم ما كه نمي توانيم به برادرها بگوييم كه اصلاً به دانشگاه، دانشكده و يا مدرسه نرويد و فقط در جبهه حاضر باشيد! ممكن است نزديك عمليات به عده اي نياز داشته باشيم ولي در قبل از عمليات كه نيازي نيست بايد در آن زمان به كارشان برسند و نزديك عمليات به جبهه بيايند، كه الحمدالله در خيلي از جاها اين اتفاق افتاده و خيلي هم ثمربخش بوده و اثرات مثبتي هم داشته است.
الان هم بايد به همين شكل باشد، برادرهاي روحاني كه در هر اجتماعي بوده و در جبهه سابقه و مسووليت داشته اند، مثل برادران بسيجي كه فرمانده گروهان يا فرمانده دسته بوده اند، الان بايد آن حالت را حفظ كنند. البته حالتي كه خداپسندانه باشد، يك وقت خداي نكرده به گونه اي عمل نشود كه اثر منفي به جا بگذارد، بايد به گونه اي عمل كنيم كه تمام مسائل اسلامي مراعات شود. برادران اگر يك وقتي در يك محله اي پنج نفر رزمنده با لباس رزم دور هم جمع شوند و اين، اثر منفي براي جبهه مي گذارد، مقصر هستند و بايد از اين كار پرهيز كنيد.
تجربه هم نشان داده در بعضي از جاها حساسيت و يا بدبيني هست، در يك مسجد يا يك زيرگذر، وقتي پنجاه نفر دور هم جمع مي شوند، يك عده اي كه مثلاً با يك فرد يا يك تشكيلاتي مخالف هستند، مي گويند كه اينها افرادي هستند كه مي گويند ما به جبهه رفته ايم و حالا مي خواهند خودشان را در اينجا به نمايش بگذارند! ما بايد به سرعت از اين كارها پرهيز كنيم و كاري كنيم كه همه جذب اسلام شوند. نگاه كنيد! هنوز افرادي با سن چهارده سال به جبهه نيامده اند يا اگر آمده اند اندك شمار هستند، سن هاي دوازده سال به بعد در انتظار هستند، ما نمي توانيم اين چارچوبه اي را كه از خط شهادت گرفته ايم رها كنيم، ما نمي توانيم اين تعريف هايي را كه از شهداي مان به دست آورده ايم و در شب هاي عمليات براي مان تعريف كرده اند از ياد ببريم، ما بايد پرچمدار شهيدان باشيم، ما بايد فرياد آنها را به نسل هاي بعدي برسانيم، ما بايد تعريف كنيم كه فرمانده گردانمان و آن همرزم مان و يا آن آرپي جي زن وقتي داشت آر پي جي را شليك مي كرد و همان لحظه شهيد شد چه پيغامي به ما داد. بايد به وصيت نامه ها بيشتر دجوع كنيم، سراغ وصيت نامه ها برويم و ارزش بيشتري براي آن قائل بشويم. اينها ارزش هايي است كه ما در انقلاب و در نبردمان به دست آورده ايم و بايد اينها را براي نگهداري خودمان و سازندگي نسل بعد حفظ كنيم. ان شا الله بايد به اين خط و به اين روش طبق رضايت خداوند ادامه بدهيم تا بتوانيم يك ارتش خيلي عظيمي براي آقا امام زمان (عج) تشكيل بدهيم.
مطلبي كه ما قبلاً هم در ديدارهايي كه با برادرها داشته ايم حالا يا در صحبت هاي عمومي و يا خصوصي گفته ايم و باز هم سفارش مي كنيم اين است كه ما به وجود افراد لايق در هر زمينه كه مي توانند كار و كمك كنند نياز داريم. وظيفه فردي ما اين است كه خدمت برادران عرض كنيم و وظيفه بقيه افراد هم هست كه بيايند كمك كنند. ان شا الله ما بايد از اين سلاح هايي كه در دست داريم، استفاده كنيم. افرادي را براي فرماندهي تربيت كنيم و از اين امكاناتي كه داريم براي فرماندهي در كارهاي پياده بهره ببريم. خيلي خوب است كه از اين وسايل استفاده بشود، ما آمادگي آن را هم داريم، ولي به شرايط خاص نياز دارد. كسي كه مي خواهد آموزش تانك را ببيند بايد زمان دار بيايد، اگر شما بها بدهيد هم براي خودتان و هم براي آينده خوب است. حالا اگر هم برادرهايي هستند كه نمي توانند پشت سر هم بايستند و بازدهي داشته باشند، بايد در يك زمان مناسبي بيايد كه لااقل از آموزش آن و تداوم آن آموزش در جهت عملي بهره بگيرند. بايد همگي از اين تجهيزات كه در دستمان هست و مي توانيم با آنها آموزش بدهيم بهره برداري و استفاده كنيم تا ان شا الله بهره اي برده باشيم.
مسئله بعدي كه خواستم بگويم، مسئله احترام به همديگر است كه الحمدالله هست. اگر در بين ما احترام وجود نداشته باشد گويا هيچي نداريم. بايد هميشه توجه كنيم كه احترام به همديگر كذاشتن در تمام موارد جزو واجبات است. گاهي اوقات يك چيزهايي را برادران تعريف مي كنند كه من خيلي خوشحال مي شوم و مثلاً برادرها تعريف مي كنند كه عده اي مثلاً از كاشان آمده اند و در نجف آباد به خانه يك شهيد رفته اند، يا از نجف آباد به خانه فلان شهيد در كاشان، در خميني شهر و يا در جاهاي ديگر رفته اند. اين كارها بسيار عالي و خوب است. اين پيوند، خيلي خوب است، برادرها بايد با هم ارتباط داشته باشند، به همديگر نامه بنويسند، به ديدار يكديگر بروند، در ايام مرخصي رفت و آمد داشته باشند. بايد به خانواده شهدا حتماً سر بزنيد. تنها كاري كه از دست ما بر مي آيد اين است كه در دوران مرخصي حتماً به خانواده شهدا سر بزنيم، من كه نمي رسم ولي جاهايي كه لياقت پيدا كرده ام و به خانه شهيد رفته ام، ديده ام كه واقعاً يك مادر شهيد يا يك پدر شهيد وقتي كه مرا مي بيند، احساس مي كند كه دوباره بچه خودش را ديده است! بعضي از خانواده ها هم هستند كه چهار نفر شهيد و مفقود داده اند! ما روسياه و شرمنده و تابع امر خداوند هستيم و هر چه كه خداوند صلاح و مصلحت بداند، ان شا الله راضي به آن هستيم. هر چه كه خداوند براي مان مقرر بفرمايد ما تابع هستيم، ان شا الله خداوند به ما قدرت بدهد كه از او به خوبي اطاعت كنيم. بيش از اين مزاحم برادرها نمي شوم، خيلي تشكر مي كنم از اينكه جمع شديد و ديدارها تازه شد. از همه شما التماس دعا دارم. همين طور كه نشسته ايد نظم جلسه را حفظ كنيد و براي شادي ارواح طيبه شهدا صلوات بفرستيد.
حضار: الهم صل علي محمد و آل محمد.
منابع:
پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس
سايت حماسه
ما عمليات والفجر 8 و آن حركت بسيار بزرگ و خارج از انتظار دشمنان را انجام داديم، از اروند رود عبور كرديم و فاو را تصرف نموديم، عراقی ها به يك نتيجه جديدي رسيدند كه بايست در ارتش و در تشكيلات نيروي زميني خودشان هم تغييراتي ايجاد نمايند. صدام از همان روز شروع به تشكيل لشكرهاي بيشتري كرد، نيروهاي كيفي را از داخل ارتش جدا نمود، لشكر گارد را تشكيل داد، بعداً لشكر گارد را به سپاه گارد تبديل كرد و شروع به يك برنامه ريزي جدي نمود كه هم جلوي ما را بگيرند و هم در يك زمان مناسبي به ما هجوم بياورند. حال اگر بخواهيم در بحث هاي تاكتيكي آن وارد بشويم، خيلي زمان مي گيرد ولي اگر بخواهيم در يك جمع بندي خيلي كوچك به اين مساله برسيم، بايد بگويم كه دشمن در سال 1367 (سال جاري) در عرض چهار ماه فاو، شلمچه، جزيره و بقيه جاهايي را كه ما داخل خاكشان بوديم از ما پس گرفتند! تغييراتي اين شكلي در يك زمان كوتاه به وجود آوردند. در واقع برنامه اي بود كه از زمان هاي گذشته و چند سال قبل روي آن كار كرده بودند و اين زمان را مناسب ديدند و شروع كردند، كه اگر جمع بندي كنيم، مي بينيم كه اينها بعد از عمليات والفجر 8 كه اواخر 64 و اوايل 65 بود شروع كردند.
من يادم است از اسرا هم كه سؤال مي كرديم، مي گفتند يك تيپ هايي در عراق دارد تشكيل مي شود به نام تيپ هايي طلايي؛ يعني در همان روزهاي اولي كه ما در فاو بوديم اسرا مي گفتند كه عراقي ها دارند بين گردان ها نيروهايي را كه خيلي وفادار به حكومت عراق و صدام هستند جدا مي كنند كه داوطلب بشوند و براي آموزش بفرستند و اينها را تحت تيپ هاي طلايي سازماندهي كنند. همين طور كه روزها پيش مي رفت، بعد از چند وقت گفتند كه اين تيپ هاي طلايي به لشكرهاي طلايي تبديل شده اند. اين سرعت، خيلي زياد بود... دشمنان صرفه جويي قوا را كه يك اصل تاكتيكي در نظام ارتش هاي كلاسيك است، شروع كردند. اينها تا قبل از عمليات والفجر 8، به قواي خودشان اهميت زيادي نمي دادند، براي ايشان تصرف سرزمين و پاتك در همان موضع و آن لحظه ضروري تر بود تا اينكه مثلاً قوايشان را حفظ كنند. ما مي ديديم كه اينها در عمليات ها چند تيپ پشت سر هم مي گذارند و پشت بي سيم هايشان مي گفتند كه وقتي تيپ اول عبور كرد و همه كشته شدند، تيپ دوم حركت كند و بعد تيپ سوم! يعني تا اين حد پس گرفتن زمين ها برايشان مهم بود، كه هيچ بهايي براي نيروهايشان قائل نبودند و تلفات خيلي عمده اي هم مي دادند. شما حساب كنيد!
اگر شما را توجيه كنند، شما را يك ماه، بيست روز يا دو ماه به يك منطقه اي كه مي خواهد در آن عمليات بشود ببرند. از روي كالك، نقشه و در يك زمين مشابه مانور كنيد، مثلاً اگر عبور از رودخانه لازم باشد، برويد و آموزش غواصي ببينيد و شنا ياد بگيريد و سلاح مخصوص آن عمليات را بگيريد و به خوبي توجيه بشويد، چه قدر با سرعت مي توانيد آن عمليات را انجام بدهيد؟ ولي اگر غير از اين باشد شما را جلوي اين خط ببرند و بگويند كه اين خط است، مي خواهيم به آن حمله كنيم، آن هم دشمن است! نه توجيه هستيد، نه مي دانيد چه كار بايد كنيد، فرمانده گروهان يا دسته شما هم آگاه نيست و تلفات بسيار زيادي مي دهيد و درصد موفقيتتان هم خيلي كم است. آنها به اين شكل وارد مي شدند، سربازهايشان را كه در جبهه شمالي، در جبهه مياني و يا در پادگان ها در حال احتياط بودند سوار مي كردند، مي بردند، مي گفتند كه ايراني ها آمده اند، فرمانده هان از روي كالك و نقشه ايشان را توجيه مي كردند و مي گفتند كه اين زمين را ايراني ها تصرف كرده اند، اين تيپ بايد از آنجا حمله كند، اين زرهي از اينجا حمله كند و ما هم آتش فراواني مي ريزيم، شما سريع برويد و اين سرزمين را تصرف كنيد! دشمن در تمام پاتك هايش ناموفق بود، الا عمليات بدر كه آن هم يك بحث عقبه و تاكتيكي دارد كه نقطه ضعف هايي از جانب خودمان در امر عدم پشتيباني بوده، در ضمن جبهه آبي ما وسعت زيادي داشت و نمي توانستيم با قايق پشتيباني كنيم. غير از عمليات بدر در تمام عمليات هاي ديگر پاتك هاي دشمن ناموفق ماند، هر جايي را كه تصرف كرديم، نتوانستند از ما پس بگيرند ولي در بعضي از عمليات ها اصلاً نگذاشتند كه وارد خطشان بشويم، مثلاً در عمليات والفجر مقدماتي نگذاشتند كه خط را درست پاكسازي كنيم، در عمليات كربلاي 4 نگذاشتند كه به خوبي به خط مسلط بشويم، ولي در جاهايي كه توانستيم به خوبي خط را بگيريم، نيروهاي در خط دشمن را منهدم كنيم و احتياط هاي محلي ايشان را از منطقه پاكسازي كنيم، اينها هر چه پاتك كردند، پاتك هايشان ناموفق ماند و آنها اين نكته را مي دانستند، چون كلاسيك بودند، ولي براي آنها سخت بود كه قبول كنند چون غرور نظامي داشتند. اينها در اول جنگ هم اشتباهاتي داشتند، شايد اگر اين اشتباهات را در اول جنگ نمي كردند، مي توانستند خيلي بيشتر به ما ضربه بزنند.
در دوران جنگ هم وقتي ما به اينها حمله مي كرديم، سريع مي آمدند و پاتك مي كردند! اين پاتك ها به جز مرگ خودشان بهره ديگري در پي نداشت. اينها اين نكته را به فرماندهانشان گفتند و به يك جمع بندي رسيدند، يعني به فمراندهي جنگ و به فرماندهي كل نيروهاي مسلح كه خود صدام باشد اين را فهماندند كه يك اشتباهي به اين شكل در كار است و بايد زمان را از دست بدهيم و در بعضي از موقعيت ها زمين ها را هم از دست بدهيم تا يك زمان مناسبي به دست بياوريم، چون نيرويي كه مي خواهد حمله كند، بايد توجيه بشود و آموزش مشابه ببيند. اخبار و اطلاعاتي از وضعيت ما را هم منافقين براي آنها بردند و با وضعيتي كه ما داشتيم، اينها به يك جمع بندي رسيدند و به نقطه ضعف ما پي بردند. در يك زمان خاصي جبهه ما مملو از آدم است و حسابي نيرو داريم، در يك وقتي هم همه مي روند، اين يك نقطه ضعف بسيار عمده اي بود كه دشمن در جبهه ما مي ديد. جبهه ما در يك فصل خاصي كه هوا مناسب بود و مدرسه ها تعطيل بودند، كشاورزها نيز مساله كشاورزي را حل كرده بودند پر از نيرو بود، در غير اين فصل نيروهايمان در جبهه خيلي اندك بودند، همه چيز تعطيل مي شد، يك دفعه مي ديديم يك آمار پنج شش هزار نفري يك لشكر، در يك فصلي از سال به دويست سيصد نفر تبديل مي شد! دشمنان اين دو جمع بندي را كنار هم گذاشتند، يك وضعيتي هم در سازمان رزم خوشان به وجود آوردند و نيروي جدا از نيروي دفاعي خوشان در جبهه ارتش خودشان تشكيل دادند. اين دو جمع بندي به همراه تجديد قوا و ورود نيروهاي جديد به نيروي زميني عراق و استفاده وسيع از شيميايي و آتش هاي خيلي فراوان را كنار هم گذاشتند و شروع به كار كردند. حالا نياز به يك زمان داشتند كه اين زمان مناسب را آزاد گذاشتند. تعداد نيروهاي ما هم در سال 66 خيلي كم بود، ما در عمليات حلبچه كه با آن وسعت و با آن عظمت حمله كرديم و به منطقه رفتيم بيشتر از شصت هفتاد گردان نداشتيم، يعني يك پنجم گردان هاي فعلي! مجبور هم بوديم كه به آنجا برويم و عمليات كنيم، وضعيت ما خيلي نامناسب بود، مجبور بوديم يك عمليات وسيع كنيم، در مرز گشتيم تا يك جاي مناسب را براي عمليات پيدا كنيم كه هم به نيروي خودمان بخورد يعني بتوانيم با اين نيرو عمليات را انجام بدهيم و هم موفقيت داشته باشيم كه سرانجام آن منطقه را پيدا كرديم.
اين براي ما بايد روشن شود، ارتش عراق اين كار را در عرض چهار يا شش ماه نكرد، بلكه اين را در عرض چهار پنج سال برنامه ريزي كرد و در عرض چهار تا پنج ماه اقدام نمود كه تا اين حد به نتيجه رسيد. ما بعد از جريان فاو، اين وضعيت را از عراق ديديم با اين حجم نيرويي كه در فاو وارد كرد. مي دانيد كه مثلاً اگر ما در جبهه فاو يك نفر در خط داشتيم، دست كم سي نفر ما دست كم چهل نفر حمله مي كردند و همين طور كه پيش مي رفتيم، چون يك تحركي هم در ارتش عراق به وجود آمده بود. ديگر نيروهاي جيش الشعبي، تيپ هاي سه رقمي، ژاندارمري و شورته ها پشت اين حركت هاي خودشان مي گذاشتند و مي خواستند اينها را هم مانوري كنند، مي گفتند كه اين گارد خط را مي شكند، شما پشت سرش عمليات را ادامه بدهيد و نيروي خيلي وسيعي در عمليات هاي خودشان پشت سر هم وارد مي كردند. بعد از اينكه جمهوري اسلامي قطعنامه 598 را قبول كرد، وقتي اينها ديدند كه ما قطعنامه را قبول كرده ايم و در وضعيتي هستيم كه اكثر جبهه هايمان سقوط كرده اند و يا خودمان آنها را تخليه كرده ايم، دستور هجوم سراسري دادند. مثلاً ما جبهه حلبچه، ماووت، سليمانيه و حاج عمران را به اختيار خودمان تخليه كرده بوديم، حتي همين منطقه عمليات رمضان را به اختيار خودمان تخليه كرده بوديم، اينها كه چنين وضعيتي را ديدند، به همه ارتش ها و تيپ هايي كه در سرتاسر مرز داشتند دستور هجوم سراسري دادند، كه ظاهراً از پذيرش قطعنامه سه چهار روز گذشته بود كه اينها شروع به حمله كردند و در جنوب، سپاه سوم يك حمله گسترده اي را شروع كرد. در غرب حمله بزرگي شد كه ارتش عراق تقريباً تا سر پل ذهاب آمد.
در ضمن از منافقين هم استفاده كردند و اين طرح را داشتند كه به تهران بيايند! به خيال اينكه ما سلاح هايمان را از دست داده ايم و نيروهايمان هم روحيه خودشان را از دست داده اند و توان نداريم ولي خداوند كمك كرد و قبل از اينكه در غرب، آن اتفاقات به آن شكل بيفتد، دشمن در جنوب با آن تهاجم گسترده اي كه كرده بود، شكست خورد! من خودم به يقين رسيدم، روز اول كه عراقي ها حمله كردند، با حجم نيرويي كه از عراقي ها مي ديدم، تصور نمي كردم كه قصد اينها خرمشهر باشد، به حسينيه سر زدم يك افسري را به اسارت گرفته بودند، با او صحبت كردم و پرسيدم كه هدف شما چيست؟ گفت كه يك گردان ما ديروز منهدم شده، امروز چند تيپ ديگر به ما اضافه شده و در نهايت قصد ما تصرف خرمشهر است كه الحمدالله رزمندگان اسلام محكم ايستاده اند و دشمن شكست خيلي خوبي خورد و تعداد زيادي تانك و نفربرش را از دست داد و به مرز خودش عقب نشيني كرد و اين نقطه جديدي شد چون اينها مي خواستند سه چهار روز ببينند كه چه كار بايد كنند، بايستي دنبال قطعنامه و آتش بس بروند يا اينكه در اين وضعيت مناسب، يك جاپايي، يك سر پلي، يك خرمشهري، يك آباداني، يك منطقه استراتژي مهمي از ما بگيرند و بگويند كه ما سه چهار شرط هم داريم، اگر شما ديگر حال جنگيدن نداريد و مي خواهيد صلح كنيد و به نتيجه رسيده ايد كه قطعنامه 598 به اجرا در بيايد، ما به چند امتياز هم نياز داريم كه بايد به ما بدهيد! ولي احمد الله خداوند كمك كرد و در آن وضعيت، رزمندگان اسلام به پيروزي رسيدند.
الان وضعيت نامعلومي در جبهه خودمان داريم، صحبت، حرف و مسائل زياد است. انقلاب اسلامي تصميمي گرفته است و چون امر ولايت است ما مطيع آن هستيم، اگر به ما امر كنند كه نجنگيد، نمي جنگيم، اگر امر كنند كه در جبهه بمانيد، مي مانيم و اگر امر كنند كه سر قله بايستيد يا در آفتاب تا ظهر بمانيد، مي مانيم. هر چه امام بفرمايند، انجام مي دهيم. الان ما بايد خيلي حواسمان را جمع كنيم كه در اطاعت از اماممان يك وقت خداي نكرده سستي و كوتاهي نكنيم. خط مشي انقلاب كه روشن شده، امام در صحبت هاي صريح فرموده اند كه پذيرش قطعنامه 598 براي ما يك تاكتيك نيست كه دنيا و دشمنان بنشينند و بگويند كه اينها يك تاكتيك است، مي خواهند سازمان خودشان را تجهيز كنند، اسلحه بخرند و دوباره حمله كنند! ما فقط مي خواهيم قطعنامه 598 به اجرا در بيايد و آتش بس بشود...
اين روزها من با بعضي از برادرها مواجه شده ام كه مي گويند ديگر صلح شد ما مي رويم، خداحافظ! اين خيلي اشتباه است.
برادرها! ما امروز بايد محكم در جبهه هايمان بمانيم، ببينيد الان چه قدر دارند مسئله آتش بس را كش مي دهند! مگر يكي از شرايط اين نبود كه با سرعت آتش بس اجرا بشود؟ يك روز مي گويند سه روز ديگر، يك روز مي گويند دو هفته ديگر.
مي نشينند زماني را مشخص مي كنند، اينها گوياي يك سري مسائلي است كه ما بايد خيلي حواسمان را جمع كنيم، اگر الان در خودمان اين زمينه به وجود بيايد و بگوييم كه ديگر خلاص شديم، ديگر كاري نيست، ما رفتيم و خداحافظ! و مثلاً افرادي هستند كه در جبهه حضور داشته باشند، آن وقت خداي نكرده ضربه اي مي خوريم كه شايد ديگر نتوانيم جبران كنيم. الان بايد خيلي حواسمان را جمع كنيم تا وقتي كه به ما امر نشده به نيرو نياز نيست و در اين حد و اندازه بس است، بايد همه ما محكم بندهاي پوتين هايمان را بسته باشيم، كمربندهايمان را محكم كرده و آماده دفاع از اسلام باشيم.
در صحبت قبلي بعضي از برادرها تشريف داشتند، عرض كرديم ما يك برنامه ريزي كرده ايم كه هم برادرها فشار نيايد و هم جبهه با كمبود مشكل مواجه نشود. يك سري از برادران هستند كه يك ضمانت چهل و پنج روزه داده اند كه در جبهه باشند، يك تعداد از برادران هم هستند، يعني برنامه و كارشان طوري است كه استخوان بندي گردان ها هستند و دنبال گردانشان مي باشند، اگر به آنها بگويند كه به مرخصي برويد! مي روند و اگر بگويند كه بمانيد! مي مانند، از اول بوده اند و ان شا الله تا آخر هم هستند. الان در اين برنامه ريزي جديد ما كه حتماً به فرمانده گردان هايتان ابلاغ كرده اند و يا ابلاغ مي كنند، بايد ان شا الله دقت كافي بشود كه بتوانيم اين مطلب را به خوبي انجام بدهيم. الان فشار مضاعفي از نظر گرما در پادگان هست، شايد مثلاً وضعيت تداركاتي مناسب نباشد به هر حال يك مدت زماني هست كه برادران آمده اند و نياز هست كه براي چند روز به استراحت بروند و استراحت كنند، تا هم وضعيت اينجا بهتر بشود و هم نيرو در جبهه داشته باشيم. در اين سازماندهي جديد كه مي شود آن برادراني كه در كوتاه مدت تعهد دارند، مي مانند، اينها را به يك شكل سازماندهي مي كنند، آن برادراني هم كه ماندگار هستند و هميشه هستند و يا مثلاً بيش از چهل و پنج روز تعهد دارند و گونه اي ديگر سازماندهي مي كنند. به يك شكلي هم برنامه ريزي شده كه فعلاً مثلاً براي پنج تا هفت روز به مرخصي بروند و در نوبت بعدي كس ديگري برود كه هميشه گردان ها و جبهه پر باشد، در ضمن نيرو هم براي دفاع داشته باشيم.
وضعيتي هم كه الان در پادگان ها حاكم است لازم به گفتن نيست كه يك وقت خداي نكرده برادران احساس كنند كه ما حالا به زبان مي آوريم ولي در عمل اين طور نيست! خودمان هم خيلي ناراحت هستيم. الان وضعيت بهداشت در پادگان ها، به خصوص اين هواي گرم، مناسب نيست. گرما زياد است، برادرها سرپوشي براي حفاظت از گرما ندارند، كمبود يخ هم هست، ولي ما واقعاً چاره اي نداريم، برادران بايد تحمل كنند، ان شا الله خداوند به شما اجر بدهد. دعا كنيد كه خداوند توفيق بدهد تا بتوانيم وضع را بهتر كنيم، ولي اين مشكلي است كه از اول تا حالا مشكل هميشگي ما بوده و يكي از مسائل مهم جنگ است.
نكته ديگري كه مي خواستم به برادرها سفارش كنم كه حتماً الان اجرا هم مي شود ولي لازم دانستم باز هم به برادرها سفارش كنم، مسئله پراكندگي در پادگان است. برادراني كه ماسك دارند كه از ماسك خودشان بايد مراقبت كنند و هميشه دنبالشان داشته باشند، آن عده اي هم كه ماسك ندارند، اگر در توان لشكر هست بايد در اختيارشان بگذارند و تهيه كنند و اگر هم نيست، سعي كنيد كه هوشيار باشيد، يك وقت خداي نكرده در اين روزها دشمن دست به يك جنايتي مي زند و يك وقت خداي نكرده شايد بمباران كند، شيميايي بزند يا مطلبي به وجود بياورد كه اگر پراكندگي نباشد و برادران دور هم جمع باشند، يك وقت خداي نكرده، تلفاتي مي دهيم كه نادرست است و مقصر خودمان هستيم. به همه برادرها توصيه و سفارش مي شود كه ان شا الله در اين امر توجه خاص كنند كه يك وقت اگر خداي نكرده اقدامي صورت گرفت، به ما آسيبي نرسد.
مسئله بعد كه خيلي مهم است، اين است كه حفظ جبهه از هر نظر به عهده رزمندگان است. آبروي جبهه، عظمت جبهه، تعريف كردن از خوبي هاي جبهه، همه چيز با رزمندگان است، اگر رزمندگان در شهر رفتند و تعريف كردند و گفتند كه در جبهه صفاست، صميميت و دوستي برقرار است، مردم خوشحال مي شوند و به طرف جبهه رو مي آورند. اگر تعريف كردند و گفتند كه ما بايد در جبهه حضور داشته باشيم، دو ماه رفتيم ما را آموزش دادند و خلاصه همه مسائل را با زباني خوب و مثبت بيان كنند كيفيت جبهه هميشه حفظ مي شود، ولي اگر بد جبهه را بگويند، اولاً جايگاه مقدسي را كه خودتان در آن هستيد خراب كرده ايد و اولين بدي به جماعت خودمان بر مي گردد و دوم اينكه مردم را دلسرد مي كند. ما بايد مبارزه كنيم، انقلاب ما انقلاب اسلامي است، در قانون هيچ حكومتي غير از اسلام و دفاع از اسلام وجود ندارد. امروز جنگ ما با صدام است، فردا معلوم نيست چه توطئه ديگري در ميان باشد. اي برادران عزيز، مؤمن، مسلمان، خداپرست و زير پرچم ولايت، ما بايد هميشه آماده مبارزه باشيم، اگر مبارزه از وجود ما گرفته بشود، ما مي ميريم، اگر مبارزه در چارچوبه ما نباشد ما ديگر نمي توانيم به خودمان بگوييم كه جوان هاي اين مملكت هستيم، در واقع جسمي بي روح مي شويم، يك چيزي كه فقط حركت مي كند. مبارزه جزو كارهاي ماست، حالا هر روز به يك گونه اي! يك روز بايد آرپي جي زد، يك روز بايد جاي پرتاب آرپي جي را ساخت، يك روز بايد با روشي ديگر، در جاي ديگر مبارزه كرد. بايد هميشه اين در ذهن ما باشد، ما در چارچوب انقلاب اسلامي قرار گرفته ايم، ما فرياد كشيده و گفته ايم كه ما خدا را مي خواهيم، ما با ضد خدا سازش نداريم و دست از اين شعار و اين عقيده، كه اساس حركت ما بوده، نمي توانيم برداريم، ما بايد هميشه براي مبارزه آماده باشيم و هيچ گاه نبايد نااميد بشويم كه ديگر مبارزه اي در كار نيست. مبارزه هميشه هست، ما نبايد از مبارزه دور شويم چون ما خيلي دشمن داريم. شما فقط اين موج راديو را تاب بدهيد! ببينيد چه قدر دشمن در گوشه و كنار دنيا براي مبارزه با ما خوابيده است! مگر اينها مي توانند دست از كفر و عنادشان بردارند؟! مگر اينها مي توانند يك روز به ما بگويند كه آسوده باشيد؟! مگر اينها مي توانند يك روز ما را ببينند كه در مملكت خودمان به مبارزين فلسطيني كمك مي كنيم تا عليه آمريكا و اسراييل قيام كنند؟! هرگز! اينها با ما مبارزه مي كنند. بايد هميشه در وجودمان، در خونمان، در خانواده هايمان، در گفتارمان، در اعمالمان، در شغلمان، در برنامه ريزي مان چهره مبارزه، مقاومت، ايثار و فداكاري باشد. نگوييم كه امروز جنگ تمام شده و ديگر نياز به نيروي داوطلب ندارند و ديگر گرداني در كار نيست، پس ما دنبال كسب و كارمان برويم. اگر چهره خشكيده و ستم زده از كار براي دنيا در ما به وجود بيايد و روح پر معنويت مبارزه از ما گرفته بشود آن وقت زندگي كردن خيلي سخت مي شود.
من از همه شما مي خواهم كه هميشه در چهره تان، در وجودتان، در برنامه و گفتارتان مسائل مبارزاتي را حفظ كنيد. ان شا الله كه اين انسجام و اين بسيج شدن ها و اين گردان ها مي ماند و دور هم جمع شدن، راهپيمايي كردن، تيراندازي كردن، سلاح به دست گرفتن، پرچم محمد رسول الله (ص) را روي شانه گذاشتن، حركت كردن و مهيا شده براي رزم هميشه ادامه مي يابد. ما بايد هميشه اين را در محلمان و در كوچه مان پياده كنيم! در آن زمان هم كه برادران را براي عمليات آماده مي كرديم به آنها مي گفتيم كه حفظ تشكيلات در يك محله، يكي از مسائل مهم انقلاب است، بايد يك فردي كه در جبهه شهرت، شجاعت و تدبير بيشتري داشته و به عنوان فرمانده گردان يا فرمانده گروهان مشخص مي شده در محله هم، بقيه برادرها دور او را بگيرند و حفظش كنند هم براي دنيا و هم براي آخرت تا هميشه عظمت رزم حفظ شود. گفته ما هم در آن روز روي همين اصل بود، مي گفتيم ما كه نمي توانيم به برادرها بگوييم كه اصلاً به دانشگاه، دانشكده و يا مدرسه نرويد و فقط در جبهه حاضر باشيد! ممكن است نزديك عمليات به عده اي نياز داشته باشيم ولي در قبل از عمليات كه نيازي نيست بايد در آن زمان به كارشان برسند و نزديك عمليات به جبهه بيايند، كه الحمدالله در خيلي از جاها اين اتفاق افتاده و خيلي هم ثمربخش بوده و اثرات مثبتي هم داشته است.
الان هم بايد به همين شكل باشد، برادرهاي روحاني كه در هر اجتماعي بوده و در جبهه سابقه و مسووليت داشته اند، مثل برادران بسيجي كه فرمانده گروهان يا فرمانده دسته بوده اند، الان بايد آن حالت را حفظ كنند. البته حالتي كه خداپسندانه باشد، يك وقت خداي نكرده به گونه اي عمل نشود كه اثر منفي به جا بگذارد، بايد به گونه اي عمل كنيم كه تمام مسائل اسلامي مراعات شود. برادران اگر يك وقتي در يك محله اي پنج نفر رزمنده با لباس رزم دور هم جمع شوند و اين، اثر منفي براي جبهه مي گذارد، مقصر هستند و بايد از اين كار پرهيز كنيد.
تجربه هم نشان داده در بعضي از جاها حساسيت و يا بدبيني هست، در يك مسجد يا يك زيرگذر، وقتي پنجاه نفر دور هم جمع مي شوند، يك عده اي كه مثلاً با يك فرد يا يك تشكيلاتي مخالف هستند، مي گويند كه اينها افرادي هستند كه مي گويند ما به جبهه رفته ايم و حالا مي خواهند خودشان را در اينجا به نمايش بگذارند! ما بايد به سرعت از اين كارها پرهيز كنيم و كاري كنيم كه همه جذب اسلام شوند. نگاه كنيد! هنوز افرادي با سن چهارده سال به جبهه نيامده اند يا اگر آمده اند اندك شمار هستند، سن هاي دوازده سال به بعد در انتظار هستند، ما نمي توانيم اين چارچوبه اي را كه از خط شهادت گرفته ايم رها كنيم، ما نمي توانيم اين تعريف هايي را كه از شهداي مان به دست آورده ايم و در شب هاي عمليات براي مان تعريف كرده اند از ياد ببريم، ما بايد پرچمدار شهيدان باشيم، ما بايد فرياد آنها را به نسل هاي بعدي برسانيم، ما بايد تعريف كنيم كه فرمانده گردانمان و آن همرزم مان و يا آن آرپي جي زن وقتي داشت آر پي جي را شليك مي كرد و همان لحظه شهيد شد چه پيغامي به ما داد. بايد به وصيت نامه ها بيشتر دجوع كنيم، سراغ وصيت نامه ها برويم و ارزش بيشتري براي آن قائل بشويم. اينها ارزش هايي است كه ما در انقلاب و در نبردمان به دست آورده ايم و بايد اينها را براي نگهداري خودمان و سازندگي نسل بعد حفظ كنيم. ان شا الله بايد به اين خط و به اين روش طبق رضايت خداوند ادامه بدهيم تا بتوانيم يك ارتش خيلي عظيمي براي آقا امام زمان (عج) تشكيل بدهيم.
مطلبي كه ما قبلاً هم در ديدارهايي كه با برادرها داشته ايم حالا يا در صحبت هاي عمومي و يا خصوصي گفته ايم و باز هم سفارش مي كنيم اين است كه ما به وجود افراد لايق در هر زمينه كه مي توانند كار و كمك كنند نياز داريم. وظيفه فردي ما اين است كه خدمت برادران عرض كنيم و وظيفه بقيه افراد هم هست كه بيايند كمك كنند. ان شا الله ما بايد از اين سلاح هايي كه در دست داريم، استفاده كنيم. افرادي را براي فرماندهي تربيت كنيم و از اين امكاناتي كه داريم براي فرماندهي در كارهاي پياده بهره ببريم. خيلي خوب است كه از اين وسايل استفاده بشود، ما آمادگي آن را هم داريم، ولي به شرايط خاص نياز دارد. كسي كه مي خواهد آموزش تانك را ببيند بايد زمان دار بيايد، اگر شما بها بدهيد هم براي خودتان و هم براي آينده خوب است. حالا اگر هم برادرهايي هستند كه نمي توانند پشت سر هم بايستند و بازدهي داشته باشند، بايد در يك زمان مناسبي بيايد كه لااقل از آموزش آن و تداوم آن آموزش در جهت عملي بهره بگيرند. بايد همگي از اين تجهيزات كه در دستمان هست و مي توانيم با آنها آموزش بدهيم بهره برداري و استفاده كنيم تا ان شا الله بهره اي برده باشيم.
مسئله بعدي كه خواستم بگويم، مسئله احترام به همديگر است كه الحمدالله هست. اگر در بين ما احترام وجود نداشته باشد گويا هيچي نداريم. بايد هميشه توجه كنيم كه احترام به همديگر كذاشتن در تمام موارد جزو واجبات است. گاهي اوقات يك چيزهايي را برادران تعريف مي كنند كه من خيلي خوشحال مي شوم و مثلاً برادرها تعريف مي كنند كه عده اي مثلاً از كاشان آمده اند و در نجف آباد به خانه يك شهيد رفته اند، يا از نجف آباد به خانه فلان شهيد در كاشان، در خميني شهر و يا در جاهاي ديگر رفته اند. اين كارها بسيار عالي و خوب است. اين پيوند، خيلي خوب است، برادرها بايد با هم ارتباط داشته باشند، به همديگر نامه بنويسند، به ديدار يكديگر بروند، در ايام مرخصي رفت و آمد داشته باشند. بايد به خانواده شهدا حتماً سر بزنيد. تنها كاري كه از دست ما بر مي آيد اين است كه در دوران مرخصي حتماً به خانواده شهدا سر بزنيم، من كه نمي رسم ولي جاهايي كه لياقت پيدا كرده ام و به خانه شهيد رفته ام، ديده ام كه واقعاً يك مادر شهيد يا يك پدر شهيد وقتي كه مرا مي بيند، احساس مي كند كه دوباره بچه خودش را ديده است! بعضي از خانواده ها هم هستند كه چهار نفر شهيد و مفقود داده اند! ما روسياه و شرمنده و تابع امر خداوند هستيم و هر چه كه خداوند صلاح و مصلحت بداند، ان شا الله راضي به آن هستيم. هر چه كه خداوند براي مان مقرر بفرمايد ما تابع هستيم، ان شا الله خداوند به ما قدرت بدهد كه از او به خوبي اطاعت كنيم. بيش از اين مزاحم برادرها نمي شوم، خيلي تشكر مي كنم از اينكه جمع شديد و ديدارها تازه شد. از همه شما التماس دعا دارم. همين طور كه نشسته ايد نظم جلسه را حفظ كنيد و براي شادي ارواح طيبه شهدا صلوات بفرستيد.
حضار: الهم صل علي محمد و آل محمد.
منابع:
پژوهشگاه علوم و معارف دفاع مقدس
سايت حماسه
/ج
