اجراي ويندوز اكس‌پي در اوبونتو (2)

ايجاد يك ماشين مجازي
وقتي به دسكتاپ اوبونتو برگرديد، مي‌توانيد VirtualBox را از مسير Applications/SystemTools/SunVirtualBox باز كنيد (شكل 9). چون ما از نسخه رايگان Sun VirtualBox استفاده كرده‌ايم نه نسخه رايگان و اپن‌سورس آن، بايد با توافقنامه مجوز برنامه موافقت كنيم. براي انجام اين‌كار، تا انتهاي متن مربوطه پايين رفته و سپس روي گزينه I Agree كليك كنيد.

شكل 9
 

حالا پنجره محاوره‌اي VirtualBox Registration بايد باز شود. اگر از قبل يك حساب كاربري آنلاين Sun داشته‌ايد، آدرس ايميل و كلمه عبور خود را وارد كرده و سپس روي Register كليك كنيد. اگر چنين حساب كاربري نداريد، مي‌توانيد اطلاعات مربوطه را وارد كرده و سپس روي Register كليك كنيد. شما همچنين مي‌توانيد تنها روي Cancel كليك كرده و به كار خود ادامه دهيد. پس از باز شدن VirtualBox، در نوار هدايت برنامه روي كليد New كليك كنيد .
اين كار باعث باز شدن ويزارد Create New Virtual Machine خواهد شد (شكل 10). حالا روي گزينه Next كليك كنيد. در فيلد Name، يك نام را براي ماشين مجازي جديد خود وارد كنيد. اگر مي‌خواهيد VMهاي متعددي داشته باشيد، براي هر يك از آن‌ها يك نام توصيفي انتخاب كنيد تا بعدا دچار سردرگمي نشويد. براي مثال مي‌توانيد از نامي مانند Windows XP SP3 32-bit استفاده كنيد.

شكل 10
 

شما در عين حال مي‌توانيد نام ماشين مجازي (VM) خود را بر حسب مقصد در نظر گرفته شده براي آن مانند Gaming، MS Office يا Compatibility Testing انتخاب كنيد. در بخش OS Type، مي‌توانيد سيستم عامل و نسخه آن را انتخاب كنيد. از آنجايي كه VirtualBox به‌صورت پيش‌فرض ويندوز مايكروسافت را در فيلد Operating System و ويندوز اكس‌پي را در فيلد Version انتخاب مي‌كند، مي‌توانيد اين مرحله را ناديده گرفته و تنها روي گزينه Next كليك كنيد. حالا بايد تصميم بگيريد كه مي‌خواهيد چه مقدار از حافظه سيستم را به ماشين مجازي خود تخصيص دهيد. از اين جنبه، ماشين مجازي شباهت بسيار زيادي با يك سيستم واقعي دارد. به‌عبارت ديگر، هر چه حافظه بيشتري در اختيار ماشين مجازي قرار گيرد، بهتر است. شما مي‌توانيد تا نيمي از RAM سيستم خود را به ماشين مجازي اختصاص دهيد. سيستم آزمايشي ما داراي 4 گيگابايت حافظه است و ما تصميم گرفتيم يك گيگابايت از آن را به ماشين مجازي ويندوز اكس‌پي اختصاص دهيم (شكل 11).
به اين ترتيب، سيستم عامل ميزبان يعني اوبونتو سه گيگابايت حافظه باقي‌مانده را در هنگام اجراي اكس‌پي در اختيار خواهيد داشت. پس از تصميم‌گيري درباره مقدار حافظه‌اي كه در اختيار ماشين مجازي خود قرار مي‌دهيد، روي گزينه Next كليك كنيد. چون اين اولين باري است كه VirtualBox را اجرا مي‌كنيد، هنوز هيچ هارد ديسك مجازي براي انتخاب وجود نخواهد داشت. بنابراين بايد گزينه Create new Hard disk را انتخاب كرده و سپس روي گزينه Next كليك كنيد (شكل 11)

شكل 11
 

به اين ترتيب، ويزارد Create New Virtual Disk باز خواهد شد. يك‌بار ديگر روي Next كليك كنيد. در صفحه بعد، گزينه انتخاب مابين فضاي ذخيره‌سازي با قابليت گسترش ديناميك يا يك فضاي ذخيره‌سازي با اندازه ثابت در اختيار شما قرار مي‌گيرد (شكل 12).

شكل 12
 

تفاوت دو گزينه مذكور در اين است كه گسترش ديناميك فضاي ذخيره‌سازي با قابليت گسترش ديناميك تنها مقداري از فضاي ديسك را اشغال خواهد كرد كه توسط داده‌هاي ماشين مجازي استفاده شده‌اند. از سوي ديگر، فضاي ذخيره‌سازي با اندازه ثابت بلافاصله كل اندازه ديسك مجازي تعيين شده توسط شما را اشغال خواهد كرد. با انتخاب هر يك از اين گزينه‌ها، شما بايد اندازه ديسك مجازي را پس از كليك روي گزينه Next انتخاب كنيد. فيلد Location در اين صفحه بايد از قبل با نامي كه براي ماشين مجازي خود انتخاب كرديد، پر شده باشد. با استفاده از جعبه متني يا لغزنده، مي‌توانيد اندازه‌ هارد ديسك مجازي خود را مشخص كنيد. به‌ياد داشته باشيد كه اگر فضاي ذخيره‌سازي با اندازه ثابت را انتخاب كرده باشيد، هارد ديسك واقعي شما مقدار فضايي كه در اين بخش تعيين مي‌كنيد را از دست خواهد داد. در صورت انتخاب فضادهي ديناميك، مقدار مشخص شده توسط شما بيشترين فضايي خواهد بود كه هارد ديسك مجازي اجازه استفاده از آن را دارد. مقدار پيش‌فرض 10 گيگابايتي براي كار ما كافي است، اما شما مي‌توانيد هر اندازه‌اي كه مايل هستيد را براي كار خودتان مشخص كنيد. پس از انتخاب، روي Next كليك كنيد. صفحه Summary نوع و اندازه هارد ديسك مجازي شما و همچنين موقعيت آن را روي درايو هارد ديسك واقعي كامپيوترتان نمايش خواهد داد. مطمئن شويد كه گزينه‌ها صحيح هستند. در عين حال ممكن است بخواهيد موقعيت ديسك مجازي خود را يادداشت كنيد. اين كار در مواردي كه بخواهيد از اطلاعات خود نسخه پشتيبان تهيه كنيد يا حتي بخواهيد هارد ديسك‌هاي مجازي ايجاد شده را همراه خود به كامپيوتر ديگري (مثلا در محل كارتان) انتقال دهيد، ايده خوبي خواهد بود. هر چه فضاي بيشتري به يك هارد ديسك مجازي با اندازه ثابت اختصاص داده باشيد، اين فرآيند بيشتر طول خواهد كشيد. پس از ايجاد هارد ديسك مجازي، ويزارد مربوطه بسته شده و يك صفحه Summary ديگر باز مي‌شود كه آيتم‌هايي مانند Name، OS Type، Base Memory و Boot Hard Disk را كه براي ماشين مجازي جديد خود انتخاب كرده‌ايد، نمايش مي‌دهد. صحت اين اطلاعات را بررسي كرده و سپس روي Finish كليك كنيد.
منبع:http://www.shabakeh-mag.com
ارسال توسط کاربر محترم سایت :hasantaleb