استحباب التختم بالعقيق
معرفى اجمالى کتاب استحباب التختم بالعقيق
«استحباب التختم بالعقيق»، اثر عالم بزرگوار جناب محمد ابراهيم خوزانى به بحث در باره فضيلت به دست كردن انگشتر عقيق از ديدگاه روايات پرداخته است. نگارنده از عالمان خطه اصفهان، منطقه خوراسگان و فرزند غياث الدين محمد خوزانى است كه در سال 1160 در اصفهان به دست نادر شاه افشار به شهادت رسيد و در مقبره آب‌بخشان مدفون گرديد.
انگيزه تاليف
چنان‌كه از ابتداى گفتار نويسنده برمى‌آيد، هدفش احياى سنت به دست كردن انگشتر عقيق هنگام نماز است. وى از اينكه برخى بدون اطلاع اين عمل مستحب را انكار مى‌كنند گلايه كرده است.
ساختار
اين نوشتار از يك مقدمه توسط محقق، تصوير صفحه اول و دوم نسخه خطى و متن اصلى تشكيل شده است. نگارنده، بدون مقدمه و سرفصل به ذكر احاديث در باره به دست كردن انگشتر عقيق و شرح مختصر آنها و بيان مفهوم لغوى عقيق پرداخته است.
گزارش محتوا
در ابتداى رساله با بيان اهميت به دست كردن انگشتر عقيق به ويژه از نوع يمنى آن، انكار فضايل آن را توسط برخى از عوام به دليل كم‌توجهى و بى‌دقتى دانسته است. سپس روايتى را از شيخ صدوق در علل الشرايع از سلمان فارسى و وى از رسول خدا( صلى الله عليه و آله) نقل مى‌كند كه پيامبر به على( عليه السلام) فرمود: انگشتر به دست كردن از نشانه‌هاى مقربان است.على( عليه السلام) عرض كرد: مقربان چه كسانى هستند؟ فرمود: جبرئيل و ميكائيل. عرض كرد انگشتر از چه جنسى به دست كنم؟ فرمود: از جنس عقيق قرمز، اين عقيق قرمز به وحدانيت خدا و نبوت من و ولايت تو و فرزندانت اقرار كرده است. او روايات ديگرى هم ارائه مى‌كند; سپس از فيروزآبادى نقل مى‌كند كه عقيق، سنگ قرمزى در يمن است و جنسى كدر و غير شفاف دارد مانند آبى كه از گوشت نمك‌زده جارى مى‌شود و خطهاى سفيد و نازكى داخل آن است. البته وى به دست كردن هر انگشترى را مستحب مى‌داند و رواياتى را هم براى ساير انگشترها نقل كرده است.
منبع:نرم افزار جامع فقه اهل بیت2
ارسال توسط کاربر محترم سایت :zolgadri
«استحباب التختم بالعقيق»، اثر عالم بزرگوار جناب محمد ابراهيم خوزانى به بحث در باره فضيلت به دست كردن انگشتر عقيق از ديدگاه روايات پرداخته است. نگارنده از عالمان خطه اصفهان، منطقه خوراسگان و فرزند غياث الدين محمد خوزانى است كه در سال 1160 در اصفهان به دست نادر شاه افشار به شهادت رسيد و در مقبره آب‌بخشان مدفون گرديد.
انگيزه تاليف
چنان‌كه از ابتداى گفتار نويسنده برمى‌آيد، هدفش احياى سنت به دست كردن انگشتر عقيق هنگام نماز است. وى از اينكه برخى بدون اطلاع اين عمل مستحب را انكار مى‌كنند گلايه كرده است.
ساختار
اين نوشتار از يك مقدمه توسط محقق، تصوير صفحه اول و دوم نسخه خطى و متن اصلى تشكيل شده است. نگارنده، بدون مقدمه و سرفصل به ذكر احاديث در باره به دست كردن انگشتر عقيق و شرح مختصر آنها و بيان مفهوم لغوى عقيق پرداخته است.
گزارش محتوا
در ابتداى رساله با بيان اهميت به دست كردن انگشتر عقيق به ويژه از نوع يمنى آن، انكار فضايل آن را توسط برخى از عوام به دليل كم‌توجهى و بى‌دقتى دانسته است. سپس روايتى را از شيخ صدوق در علل الشرايع از سلمان فارسى و وى از رسول خدا( صلى الله عليه و آله) نقل مى‌كند كه پيامبر به على( عليه السلام) فرمود: انگشتر به دست كردن از نشانه‌هاى مقربان است.على( عليه السلام) عرض كرد: مقربان چه كسانى هستند؟ فرمود: جبرئيل و ميكائيل. عرض كرد انگشتر از چه جنسى به دست كنم؟ فرمود: از جنس عقيق قرمز، اين عقيق قرمز به وحدانيت خدا و نبوت من و ولايت تو و فرزندانت اقرار كرده است. او روايات ديگرى هم ارائه مى‌كند; سپس از فيروزآبادى نقل مى‌كند كه عقيق، سنگ قرمزى در يمن است و جنسى كدر و غير شفاف دارد مانند آبى كه از گوشت نمك‌زده جارى مى‌شود و خطهاى سفيد و نازكى داخل آن است. البته وى به دست كردن هر انگشترى را مستحب مى‌داند و رواياتى را هم براى ساير انگشترها نقل كرده است.
منبع:نرم افزار جامع فقه اهل بیت2
ارسال توسط کاربر محترم سایت :zolgadri
/ج
