چگونه با فرزندمان دوست شويم؟

همه ما تداوم وجود خويش را در فرزندان مان جستجو مي كنيم. آنان ميوه ي شيرين درخت حيات و ثمره تمام رنج و تلاش ما در زندگي اين جهان مي باشند، آنها آيينه وجود خود ما هستند كه افكار، رفتار و روش هاي تربيتي درست يا غلطي را كه در مورد آنان به كار برده ايم، منعكس مي سازند. هرگز فراموش نكنيد كه بايد فرزندانمان را براي زماني غير از زماني كه خود در آن زندگي مي كنيم، تربيت نماييم. جامعه اي كه از خيلي جهات با اجتماع كنوني ما تفاوت دارد. زبان فرزندان خود را بياموزيم، زيرا شخصيت ما ثمره گذشته است و آنان متعلق به آينده هستند.

اصول برقراري ارتباط سالم با فرزندان:
 

1-فرزندان خود را همان طوري كه هستند بپذيريد و از مقايسه آنان با ديگران خودداري كنيد.2-علاقه خود را به صورت حملات شيرين و شيوه هاي غير كلامي محبت آميز به او ابراز كنيد.3-با كودكان با زبان كودكي سخن بگوييد و در قالب بازي ها با آنها ارتباط كنيد.4-با احترام و تشويق در فرزندانتان ايجاد امنيت رواني و انگيزه مثبت كنيد.5-فاصله روحي خود را با درد دل كردن و تعريف خاطرات كودكي با فرزندانتان كم كنيد.6-الگوي شخصيتي فرزندان خود باشيد و بدون كلام رشد معنوي را در آنان تقويت كنيد.7-اشتباهات فرزندان خود با بزرگواري، بدون پرده دري و ايجاد جسارت در آنها رفع نماييد.8-به او دستور ندهيد و نام فرزند خود را با احترام به ويژه در حضور ديگران صدا كنيد.9-دادن هديه هاي كوچك و مناسب، به بهانه هاي مختلف به آنان. به صورتي كه آنها را پرتوقع نسازيد و براي هر كار كوچكي از شما انتظار پاداش و جايزه نداشته باشند.10-فاصله سني خود را با فرزندانتان در ذهن خود به حداقل برسانيد تا بتوانيد زمينه هايي براي صحبت دوستانه مطرح كند. بدين منظور از روش عدد طلايي استفاده نماييد. عدد طلايي ارتباط با فزرندان: عددي است كه بايد از سن خود كم كرده و به سن فرزند خويش اضافه نماييد تا بتوانيد به راحتي با وي ارتباط صميمانه برقرار كنيد: سن فرزند-سن خويش/2=عدد طلايي

اصول تربيتي فرزندان
 

فرزندان ما آنچه را كه مي بينند ياد مي گيرند:
نه آنچه را كه مي شنوند. بنابراين به جاي نصيحت و بايد و نبايدهاي تحكم آميز تربيتي بايد خود الگوي تربيتي فرزندان ما باشيم. بهترين شيوه موثرترين راه تربيت فرزندان و اولين مرحله تربيت شروع از خود است.1-فرزندان خود را با سختي و محروميت آشنا كنيد، تا داراي روحي قوي و محكم شوند.2-در مقاطع دشوار در كنارش باشيد و با او هم دردي كنيد، اما او را به خود وابسته نسازيد.3-در موقع انتقاد شخصيت وي را زير سوال نبريد، بلكه عمل ناپسند او را مطرح كنيد.4-توقعات و انتظارات خود را به صورت دقيق و در حد توان او برايش توضيح دهيد.5-اهميت وي را در خانواده به او تفهيم كنيد تا در حفظ و رشد شخصيت خود بكوشيد.6-نسبت به دوستان فرزند همسالان و مشابهت با آنان، از عوامل اصلي تربيت نوجوانان است.7-با توجه به شخصيت هر كودك تنبيه او شكل و مراحل خاص خودش را دارد. مانند(محبت، كنايه، نصيحت، گذشت، محروميت و... كه تنبيه بدني آن هم به صورت ضعيف آخرين مرحله مي باشد)8-پرهيز از روش فرزند سالاري در تربيت(تربيت گل خانه اي) كه نتيجه اي جز پرورش فرزنداني پر توقع، ضعيف، زود رنج و شكننده در برابر حوادث زندگي را نخواهد داشت.9-ايجاد حس مسؤوليت و اعتماد به نفس در فرزندان با تعيين وظايف آنان در خانواده.10-شناخت محدوديتها و كشف استعداد كودك و ايجاد زمينه رشد بروز خلاقيت در او.
منبع: نشريه دنياي زنان، شماره 70