جايگزين هاي نيكوتيني ترك سيگار

آدامس:
 

موجب آزاد شدن نيكوتين از آن مي شود. 20-30 دقيقه بعد از جويدن،‌ حدود 50 درصد از نيكوتين موجود در آدامس آزاد و از پوشش دهاني جذب مي شود. اين آدامس نيكوتيني، نيكوتين كافي براي از بين بردن علائم محروميت را دارد و به سيگاري ها اجازه مي دهد كه بر وابستگي دارويي به نيكوتين دريافتي غلبه كنند. به علاوه، جويدن تا حدي يك رفتار جايگزين براي سيگار كشيدن را فراهم كرده و جايگزين احساس داشتن سيگار در دهان مي شود. آدامس نيكوتين مي تواند براي جلوگيري از ميل شديد و نشانه محروميت يا زماني كه نياز به تسكين ميل شديد به سيگار وجود دارد به صورت منظم جويده شود.
عملكرد آدامس 2 ميلي گرمي نيكوتين در بين افراد با وابستگي كم (كساني كه 20 نخ يا كمتر سيگار در روز مي كشند) موفق ترين است.
يك مطالعه دوسوكور كنترل شده با پلاسبو (دارونما) با آدامس 2 ميلي گرمي نشان داد كه ميزان موفقيت بعد از 1 سال در گروهي كه از آدامس هاي 2 ميلي گرمي استفاده كردند به شكل معني دار(49 درصد) در مقايسه با گروهي كه شبه دارو دريافت كرده بودند (22درصد) بالاتر بود.
آدامس 4 ميلي گرمي نيكوتين مؤثرترين راه براي سيگاري ها با وابستگي شديد است آنهايي كه بيش از 20 سيگار در روز استعمال كرده يا اولين سيگار را ظرف 20دقيقه بعد از بيدار شدن مي كشند.
نتايج يك مطالعه در مقايسه بين شبه دارو و آدامس هاي 4 ميلي گرمي نيكوتين نشان داد كه تنها 4 درصد از سيگاري ها با وابستگي شديد قادر به ترك سيگار با شبه دارو بودند اما با استفاده از آدامس 4 ميلي گرمي اين ميزان را به 45 درصد رسانده است.

نحوه مصرف
 

استفاده صحصح از آدامس براي اطمينان از اين كه بيماران حداكثر فايده را از جويدن آدامس هاي نيكوتين مي برند ضروري است. جويدن سريع به اين معناست كه نيكوتين با بزاق بلعيده مي شود و قسمت اعظم آن قبل از اينكه هيچ اثري بر ميل شديد به سيگار داشته باشد تخريب مي شود. اين عمل منجر به ايجاد سطوح پايين تر نيكوتين درخون شده و اثرات گوارشي جذب نيكوتين را كاهش مي دهد.
براي آزاد شدن نيكوتين، آدامس به آرامي جويده مي شود تا زمانيكه مزه آن تند شود و سپس بين مخاط گونه و لثه نگهداشته مي شود تا جذب آن از طريق دهاني به حداكثر برسد. زماني كه مزه كاهش يافت، آدامس بايد دوباره جويده شود. هر قطعه از آدامس به آرامي و به تناوبي براي 3 دقيقه جويده مي شود تا زمانيكه بيشترين مقدار نيكوتين موجود در آن آزاد شود.

روش جويدن آدامس نيكوتين
 

1-آدامس به آرامي جويده شود تا مزه ي آن تند (حدود 1 دقيقه)
2-آدامس بين گونه و لثه نگهداشته شود
3-هنگامي مزه ي آن كم شد، دوباره جويده شود.
مقدار اوليه ي مصرف با توجه به وابستگي هر فرد به سيگار تعيين مي شود. مهم است كه قطعات كافي آدامس جويده شود. در غير اين صورت شانس ترك سيگار كاهش مي يابد. مقدار توصيه شده بين 8 الي 12 قطعه در روز است اما نبايد از 15 يا 25 قطعه در روز بيشتر شود. بيماران بايد در هر بار 1 قطعه بجوند ولي نه پشت سر هم. زيرا ممكن است باعث افزايش مقدار دارو در بدن شود. بعد از 3 ماه بيمار بايد مقدار آدامس را كاهش دهد. آدامس معمولاً در زماني كه مورد نياز است به مدت 3 ماه جويده شده و سپس ظرف 3 ماه كاهش مي يابد. دوره ي كاهش مصرف بايد حدود 6 ماه طول بكشد. اگر بيمار در كاهش مقدار دچار مشكل گرديد، چندين دستور العمل را مي توانيد به او پيشنهاد دهيد:

توصيه هاي لازم براي كاهش مصرف
 

1-تعداد كلي قطعات آدامس در هر روز را كاهش دهيد.
2-آدامس را به قطعات كوچکتر تقسيم كنيد.
3-زمان جويدن آدامس را كاهش دهيد.
4-آدامس هاي بدون شكر را جايگزين آدامس هاي نيكوتين كنيد.
اين نكته بسيار مهم است كه به خاطر داشته باشيد:‌ همه انواع NRT براي استفاده طولاني مدت، توصيه نشده، بلكه بعنوان يك تسكين موقت تا زماني كه وابستگي كاهش يابد توصيه مي شود. بدون توجه به مصرف NRT، توقف سيگار كشيدن ممكن است فارماكوكينتيك تعدادي از داروها تغيير داده و لذا نياز به تنظيم مقدار مصرف آن وجود دارد. داروهايي كه ممكن است تحت تأثير قرار بگيرند شامل پاراستامول، كافئين، ابمي پرامين، اگسازپام، پنتازوسين، پروپرانولول، تئوفيلين و انسولين هستند.
بررسي كنيد كه آيا بيمار حامله است يا شير مي دهد؟
همه انواع نيكوتين در حين حاملگي منع مصرف دارند زيرا نيكوتين از طريق خون به جنين مي رسد (به غير از قرص هاي زير زباني نيكوتين). همچنين نيكوتين در شير مادر ترشح مي شود. بنابراين در زمان شيردهي هم بايد از مصرف آن خودداري كرد (مگر اينكه توسط پزشك توصيه شده باشد)
به مصرف كنندگان يادآوري كنيد كه از بعضي نوشيدني ها، 15دقيقه قبل و در حين جويدن خودداري كنند.
نوشيدني هاي اسيدي مانند قهوه و نوشيدني هاي غير الكلي خنك مي توانند جذب نيكوتين آدامس ها را كاهش دهند.
به بيماران با شرايط زير توصيه كنيد كه قبل از مصرف‌،‌ با پزشك مشورت كنند:
1-بيماري هاي قلبي عروقي
2-زخم گوارشي
3-التهاب دهاني يا مري
4-زنان حامله يا شيرده

برچسب نيكوتين چيست؟
 

اين برچسب شامل يك سيستم خود چسبنده ي انتقال پوستي نيكوتين است. دو نوع برچسب در دسترس مي باشد. برچسب 24 ساعته كه براي چسبيدن در روز و شب طراحي شده است و يك برچسب 16 ساعته كه بلافاصله پس از بيدار شدن در صبح چسبانده و در زمان خواب برداشته مي شود. مقدار كنترل شده نيكوتين به آهستگي در طي دوره زماني 16 تا 24 ساعت آزاد شده و در تمام اين مدت بر روي پوست چسبيده است. خصوصيات نيكوتين آن را براي حمل از طريق پوست مناسب كرده است. نيكوتين خاصيت ليپوفيليك (چربي دوست) دارد كه به آن اجازه مي دهد از لايه شاخي (خارجي ترين لايه پوست) نفوذ كند همچنين خاصيت هيدرو فيليك (آب دوستي) دارد كه آن را قادر به عبور از عميق ترين لايه هاي پوست كرده و سبب ورود آن به گردش خون سيستميك مي شود. نيكوتين بدون ايجاد غلظت هاي بالا كه به سرعت در جريان خون افراد سيگاري بدنبال سيگار كشيدن ديده مي شود، از راه پوست جذب مي شود. روش برچسب، سطوح پايين تر نيكوتين را نسبت به مواقعي كه فرد سيگار مي كشد ايجاد مي كند،‌ اما براي جلوگيري از علائم محروميت مانند تحريك پذيري، بي قراري و اضطراب كافي است. برچسب ها به بيماران اجازه مي دهند كه براي غلبه بر عادت سيگار كشيدن تمركز كنند و از رسيدن تار،‌ محرك ها و منواكسيد كربن موجود در دود سيگار به بدن جلوگيري مي كنند. برچسب يك شكل مناسب، ساده و راحت از NRT براي استفاده است. اگر چه، به عنوان جايگزين رفتاري مناسب و در موارد ميل شديد به سيگار نمي توان از آن استفاده نمود. برچسب هاي نيكوتين به وضوح نشانه هاي ميل شديد به سيگار را در مقايسه با دارونما كاهش مي دهند. در يك مطالعه ارزيابي نشانه هاي محروميت، متوسط ميزان ميل شديد روزانه طي 7 روز اول بعد از ترك سيگار در گروه مصرف كننده ي نيكوتين نسبت به گروه مصرف كننده ي دارونما پائين تر بود (P=0/017) نتايج اين مطالعه نشان داد كه برچسب هاي نيكوتين شدت ميل شديد به سيگار را كاهش مي دهند.
درمان صحيح با برچسب هاي نيكوتين ميزان ترك را در مقايسه با دارونما دو برابر كرده است. در يك مطالعه كه بر روي 1200 نفر سيگاري حرفه اي صورت گرفت،‌ تعداد بيماران گروه مصرف كننده برچسب هاي نيكوتين كه ظرف يك سال در ترك كامل بودند، در مقايسه با مصرف كنندگان دارونما دو برابر بوده است (P<0/01). كاهش نيكوتين به وسيله استفاده تدريجي از يك برچسب با قدرت پايين تر در طي يك دوره 3 ماهه صورت مي گيرد.

برچسب هاي 16 و 24 ساعته:
 

در مطالعاتي كه كاربرد برچسب هاي 16 ساعته و 24 ساعته را مقايسه كرده است،‌ هر دو درمان بهتر از دارونما بود. دليل منطقي براي مصرف برچسب 16 ساعته آن است كه اين نوع برچسب در خلال ساعات بيداري مقادير مورد نياز نيكوتين را در اختيار فرد سيگاري قرار داده و از آزاد شدن نيكوتين در طول شب جلوگيري مي كند كه منجر به كاهش اختلال خواب و تحريك پوستي مي شود.
دليل منطقي براي مصرف برچسب 24 ساعته، وجود غلظت ثابت نيكوتين پلاسما در طي شب مي باشد كه سبب كاهش ميل شديد سيگاري ها به سيگار بعد از بيدار شدن از خواب مي شود( كه از جذب نيكوتين در شب ناشي مي شود) اگرچه فاگرشتروم و ساكز گزارش كرده اند كه بيشترين خطر عود در بعد از ظهر و عصر،‌ بيشتر از صبح زود است.
يك مطالعه نشان داده كه ميزان توقف سيگار كشيدن بعد از 4 هفته براي برچسب 24 ساعته 39 درصد و براي برچسب 16 ساعته 35 درصد است. اگرچه 6 ماه بعد تنها 22 درصد از مصرف كنندگان برچسبهاي 24 ساعته 31 درصد از مصرف كنندگان برچسب 16 ساعته هنوز هم سيگار نمي كشيدند.
منبع:‌ جايگزين هاي نيكوتيني ترك سيگار
منبع: نشريه پيام پزشک، شماره 59.