گوش شنواي همسرمان باشيم
تا چه حد بايد به حرف هاي همسرمان گوش دهيم؟
آيا تاکنون شده است که تا انتها به حرف هاي همسرتان گوش بدهيد و بعد آماده ي پاسخگويي شويد؟
تا به حال چند بار هنوز او چند کلامي بيشتر نگفته به ميان صحبت هاي او پريده ايد و موضع پاسخ به خود گرفته ايد؟
چند مرتبه پيش آمده به خاطر گوش ندادن صحيح به حرفهاي همسرتان دچار سوء تفاهم و بناي دعوا را با او بگذاريد.
آيا اخيراً متوجه شده ايد که با ادامه ي اين رفتارها ديگر همسرتان تمايلي به صحبت کردن با شما ندارد و کار و خستگي را بهانه مي کند؟
در اغلب موارد فقط و فقط ما صداي گوينده را مي شنويم؛ بدون اين که توجهي به حرف هاي او داشته باشيم. چه بسا اگر همسرمان از ما بخواهد که حرف هاي گفته شده را بازگو کنيم، حتي يک جمله را هم به خاطر نياوريم و حفظ و ادامه اين عادت زشت و ناپسند در نهايت باعث ايجاد کدورت و سوء تفاهمات بسيار و در نتيجه از هم پاشيدگي زندگي زوجين شود.
اما منظور از گوش دادن، زماني است که ما قصد و هدف به چيزي گوش مي دهيم؛ مثل زماني که تلويزيون را سر ساعت روشن مي کنيم تا اخبار و پيش بيني وضعيت آب و هوا را گوش دهيم، در ارتباط با ديگران هم همين اتفاق مي افتد. براي گوش دادن کامل و درست به آدم ها «مخصوصا همسرتان» رعايت نکات زير مي تواند کمک خوبي باشد:
1- شنيدن دربست با هر دو گوش
سر خود را تکان مي دهند يا با گفتن بله، اهوم و مي فهمم، توجه خود را نشان مي دهند. اما در مقابل آقايان در زماني که به ديگران گوش مي دهند، معمولا عکس العمل زيادي از خود نشان نمي دهند. اين تفاوت مي تواند در زمان گفت و گو بين همسران مشکلاتي ايجاد کند. ممکن است شما هم اين گلايه ها را از زبان خانم هاي اطراف خود شنيده باشيد که همسرانشان به حرف آنها گوش نمي کنند و به آن ها بي توجه هستند؛ در حالي که آقايان معتقدند در آن زمان به حرف هاي همسرانشان گوش داده اند.
دانستن اين تفاوت مي تواند به بهبود رابطه ي زوجين کمک کند؛ راه حل اين است که انتظارات مان را از همسرمان با توانايي ها و عادات او هماهنگ کنيم و با دانستن خواسته ي او خودمان را هم کمي تغيير دهيم و يا بهتر است در زمان گوش دادن به همسرمان، شعله ي گاز را خاموش کنيم، روزنامه را کنار بگذاريم، در کنار او بنشينيم و ضمن گوش دادن با بيان اظهاراتي، توجه خودمان را نسبت به او نشان بدهيم.
2- حق با شماست
اما در رابطه با همسرمان، متأسفانه وضعيت کمي پيچيده تر است. گاهي اوقات حاضر نيستيم حتي براي لحظاتي کوتاه مطابق انتظارات او رفتار کنيم. شايد بهتر باشد براي پيدا کردن انگيزه جهت کوتاه آمدن، تنها به احساسات لحظه اي خودمان يا اتفاقاتي که در 5 دقيقه ي آينده مي افتد، توجه نداشته باشيم. کمي نيز به آينده ي روابط مان فکر کنيم. براي شروع بهتر است قبل از گفت و گو، انتظارات خود را از همسرتان مستقيما با او در ميان بگذاريد. البته بهتر آن است که به نشانه هايي که همسرمان در زمان صحبت بيان مي کند نيز توجه کافي داشته باشيم.
براي نمونه زماني که آقا مي گويد: « همه اش تقصير خودم است، اگر از اول اين پروژه را قبول نمي کردم، حالا اين طور به دردسر نمي افتادم. در اين مدت اين قدر سرم شلوغ بوده که اصلا نفهميدم کي اين هفته ها تمام شد، ديگه خسته شدم...»
در اين شرايط ديگر خودتان بايد حدس بزنيد که اگر همسرتان دارد از کار زيادش شکايت مي کند، تنها نياز دارد شما به او گوش دهيد، نه اينکه بگوييد: «تقصير خودته، من که گفتم پروژه را بي خود قبول نکن!». يا در نظر بگيريد خانم مي گويد: «مي دانم ايرادم کجاست. نمي توانم به هر کسي که از من کمک مي خواهد، نه بگويم. در نتيجه يک دفعه کارها روي سرم خراب مي شود. انگار گاهي وقت ها خودم بين اين همه کار گم مي شوم... ». در شرايطي که خانم مي داند مشکلش چيست و البته درخواست کمک براي پيدا کردن راه حل ندارد، بدترين کار اين است که آقا به خانم بگويد: «خب، يک دفعه که به يکي از اين آدم ها نه بگويي، بقيه هم حساب کار دست شان مي آيد.» به جاي اصرار به اظهار نظر سريع، بهتر است براي دقايقي سکوت کنيم و بعد از آن که کاملا متوجه شديد همسرتان درباره ي چه موضوعي صحبت مي کند و انتظارش از شما چيست، به اظهار نظر بپردازيد.
3- اول شما بفرما
اما نکته دوم که البته اهميت بسيار زيادي نيز دارد؛ اين است که اگر همسر شما چنين عادتي دارد، در بيشتر مواقع اين عادت محدود به شما نيست. اگر ديشب همسرتان هنگام صحبت در مورد موضوعي مهم حرف تان را قطع کرده، دلايل عجيب و غريبي براي آن نتراشيد؛ اين که به شما بي توجه است يا برايتان ارزش قائل نيست. يادتان باشد اين عادت همسرتان است و ربطي به حساب و کتاب هاي بين شما 2 نفر ندارد. اين يادآوري کوچک مي تواند از شخصي کردن موضوع تا حد زيادي جلوگيري کرده، از بگو مگوهاي بعدي پيشگيري کند.
البته کساني که چنين عادتي دارند بايد توجه داشته باشند که اگر در ارتباط با ديگران ممکن است چندان دچار مشکل نشوند، اما در ارتباط با همسر وضعيت متفاوت است. در زندگي مشترک تعارفات کنار گذاشته مي شود و در نتيجه اعتراضات بيشتر شنيده مي شوند. در واقع اين عادت ايراد گرفتن همسرتان نيست که باعث مي شود بارها به شما تذکر دهد که حرفش را قطع نکنيد، بلکه تنها صميمي بودن اوست که به چنين نتيجه اي منجر مي شود. بهتر است اگر چنين عادتي داريد، بيشتر از قبل، خودتان را در خانه کنترل کنيد.
4-از دادن پاسخ هاي تلگرافي اجتناب کنيد.
البته تنها سوال کردن هم نمي تواند هميشه باعث ادامه ي گفت و گو شود. بعضي از افراد «به ويژه آقايان» عادت دارند به سوالات، بسيار کوتاه يا تلگرافي پاسخ دهند. در اين مواقع، تغيير نوع سوال مي تواند راه خوبي براي ادامه دادن گفت و گو باشد.
پرسيدن سوال هاي کلي تر و سوالاتي که با يک بله يا خير نمي توان جواب شان را داد، در اين شرايط کمک کننده هستند. نکته ي مهم ديگر در طرح سوال، اين است که کمتر از سوالاتي که با چرا شروع مي شوند استفاده کنيد. اين نوع سوالات «به ويژه در زمان گفت و گو درباره ي اتفاقات ناخوشايند» دلخوري ها را افزايش مي دهد؛ چرا که همسرتان حس مي کند که مي خواهيد او را به نوعي، محاکمه و خلع سلاح کنيد.
5- يعني درست فهميدم؟
به گفته يکي از روانشناسان خانواده، تصديق، بحث، گفتگو و گاه انتقاد مي تواند به تقويت روابط بين دو نفر کمک شايان ذکري نمايد، زيرا آنان از اين راه دريابند که براي ديگري ارزشمند هستند و امور روزانه و مشکلات يکي از آن دو ديگري را هم مي رنجاند و همچنين کسب موفقيت ها و پيروزهاي آنان باعث سربلندي همسران شان خواهد شد.
منبع: بانو 30
