کيست مويي يا سينوس پيلونيدال؛ بيماري ناشناخته

علت ايجاد آن چيست؟
 

علت دقيق و واقعي اين بيماربي ناشناخته است، اما چند نظريه وجود دارد:
1-در گذشته اين بيماري را به علت نشستن زياد پشت فرمان اتومبيل و مختص رانندگان مي دانستند (jip disease). پس اين بيماري خاص رانندگان است.
2-گفته مي شود علت ديگر اين عارضه بر اثر برگشت مو به داخل و پيدايش عفونت اين ناحيه است که البته اين مورد خيلي منطقي نيست. در خيلي از مواقع، وقتي کيست باز مي شود داخل آن دسته يي از کلاف مو وجود دارد که نشان دهنده رشد مو در آن ناحيه است.
3-دليل ديگر مي تواند يک ضايعه ي مادرزادي يا تغيير شکل خوش خيم بافت آن ناحيه باشد، ضايعه يي که قسمت هاي تشکيل دهنده ي پوست از جمله مو درون آن رشد مي کند.
به هر حال هر چه که هست يک بيماري خوش خيم آزار دهنده در سنين جواني در دختران و پسران مي باشد که بايد درمان مناسب براي آن صورت گيرد.

آيا راهي براي پيشگيري از ايجاد اين بيماري و عوارض آن وجود دارد؟
 

چون علت دقيق اين بيماري ناشناخته است، قطعاً نمي توان از ايجاد آن پيشگيري کرد ولي با توجه به اين که زمان تشخيص دردرمان و بهبودي فرد بسيار تأثيرگذار است، بنابراين تشخيص هر چه زودتر و درمان به موقع بسيار مؤثر است. اين بيماري در افراد پر مو و در سنين جواني (پانزده تا سي سال) بيشتر ديده مي شود. در افرادي هم که در خانواده ي آن ها يک نفر مبتلا به اين عارضه بوده، احتمالاً وجود فرد ديگري به اين بيماري ممکن است و مي توان بايک معاينه ي ساده و يا سونوگرافي، وجود ضايعه و درمان زود هنگام را تشخيص داد و از پيشرفت آن جلوگيري کرد.

چرا درمان اين بيماري اين قدر سخت و آزار دهنده است؟
 

در اکثر افرادي که دچار اين مشکل هستند، درمان سخت است و مشکلات فراواني براي بيمار به همراه دارد که البته چاره يي جز تحمل مراحل درماني نيست.

آيا روش بهتري براي درمان اين بيماري وجود دارد؟
 

درمان اين بيماري بستگي به زمان مراجعه فرد به پزشک و ميزان گسترش زير پوستي آن بسيارمتفاوت است. به طور کلي اغلب افردي که دچار اين مشکل هستند، زماني به پزشک مراجعه مي کنند که دچار آبسه و عارضه ي اين بيماري شده اند. بايد بدانيد ما در اينجا با يک ضايعه ي وسيع سروکار داريم که احتمال عود و عفونت مجدد آن در بيمار پس از انجام درمان معمول و برداشتن ساده ي کل محل ضايعه وجود دارد. بازگذاشتن محل آن و شستشوهاي مکرر که معمولاً حدود دو تا سه ماه طول مي کشدو ممکن است فرد را بسيار آزار داده و از نظر شغلي در زندگي او اختلال ايجاد کند. اما مداوا صورت مي پذيرد. روش ديگر، برداشتن و بخيه ي ساده ي محل جراحي است که معمولاً چون باآبسه و عفونت همراه است روش معقولي نيست. چرا که به احتمال بسيار زياد باعث عود بيماري و عفونت مي شود و آخرين و بهترين روش نيز برداشتن آن و ترميم با جراحي پلاستيک است که در اين حالت بيمار نيازي به پانسمان هاي مکرر روزانه و حتي کشيدن بخيه در اين روش ندارد و به سرعت پس از ده تا دوازده روز مي تواند به حالت عادي کار و زندگي خود برگردد.
منبع: 7 روز زندگي، شماره 106.