دروازه شيطان

سرخ پوست ها ادعا مي کنند اين شکاف جاي دندان هاي شيطان است
 

سفر به غرب آمريکا و منطقه نوادا مردم را با صحنه اي عجيب روبه رو مي کند که بدون شک چيزي جز شاهکاري از طبيعت نيست. اين منطقه که شبيه يک تپه عظيم صخره مانند است، به دليل عبور رودخانه ي سوييت واتر از ميان آن شبيه دروازه اي سنگي شده است که نام آن را دروازه شيطان گذاشته اند. رودخانه سوييت واتر با باز کردن مسير خود از ميان صخره ها، تنگه اي باريک ايجاد کرده و در مجموع شکل وهم انگيزي به دروازه شيطان داده است. اما دليل اين همه شهرت منطقه نه جاذبه طبيعي آن؛ بلکه داستان هاي مرموزي چون افسانه هاي سرخ پوستي در مورد دروازه شيطان، اتفاق افتادن مرگ هاي مشکوک در ميان مهاجران غربي در قرن نوزدهم، پيدا شدن طلا در تنگه و جنگ بر سر آن و بسياري اتفاقات عجيب و غريب ديگر است.

برق مرگبار طلا
 

در ژوئن 1850 جان اور و نيکلاس کلي قطعه اي طلا در نزديکي دروازه شيطان کشف کردند و اين در واقع نخستين باري بود که در اين دره عميق و باريک طلا کشف مي شد.
اين جريان سبب شد که بسياري از مردم در جست و جوي نقره و طلا به اين منطقه هجوم بياورند و به کاوش در امتداد دروازه شيطان و دره باريک و عميق اين منطقه بپردازند. در طول جنگ کوتاهي که در سال 1860 در اين منطقه درگرفت. مردم شهر سيلور يک قلعه سنگي با برج و بارو به همراه توپ هاي جنگي براي محافظت از اين ناحيه در قسمت شرقي دروازه شيطان ساختند. و البته نبردهاي خونين براي به دست آوردن طلا در اين منطقه رخ داد که بخشي از افسانه هاي مربوط به نحس بودن دروازه شيطان به آنها برمي گردد.
اما در حقيقت دروازه شيطان چيزي جز يک مکان تاريخي و يک منطقه با ساختار سنگي طبيعي بسيار زيبا نيست. دروازه شيطان در واقع شکافي در ميان کوه است که همچون دروازه سنگي عظيمي به نظر مي رسد. اين منطقه چشم اندازي زيبا را براي بازديدکنندگان از آن پديد آورده است.
دروازه شيطان در قرن نوزدهم منطقه پرترددي بود؛ نژادهاي مختلف که از اين ناحيه عبور کرده اند از سرخ پوستان آمريکايي که براي بقاي خود به شکار در اين منطقه مي پرداختند، گرفته تا نزديک به نيم ميليون مهاجري را که در برهه هاي مختلف تاريخي از اين منطقه گذر کرده اند شامل مي شدند.
دروازه شيطان هم اکنون به دليل جاذبه توريستي، شکل خاص صخره ها، سنگ هاي تيز و نيز عبور رودخانه سوييت واتر از ميان اين صخره ها شهرت دارد.
اين دره در چند مايلي جنوب غربي ايالت مستقل راک در منطقه نوادا واقع شده است. در واقع اين منطقه از آن جهت حائز اهميت است که با ورود نخستين پيشگامان غرب، به نقطه عطف مهمي در تاريخ منطقه بدل شد.

از افسانه هاي سرخ پوستان تا داستان هاي مهاجران
 

در نيمه اول قرن نوزدهم، مهاجران غربي اي که با رسيدن به اين منطقه گاهي مجبور به ماندن و اردو زدن در امتداد رودخانه سوييت واتر و تپه هاي سنگي آن مي شدند، دروازه شيطان را يکي از شگفت انگيزترين منظره ها توصيف مي کردند که در مسير سفر خود با آن مواجه شده بودند. اما همواره در ميان مردم، اين تصور وجود داشت که چرا بايد از ميان حدودا 20 مهاجر ناشناخته اي که در نزديکي دروازه شيطان به خاک سپرده شده بودند، تنها يکي از آنها قبري شناخته شده و نام و نشاني داشته باشد. وجود اين قبرها، شايعات زيادي را درباره قتل هاي مرموز در اين منطقه و نحس بودن آن بر سر زبان ها انداخت و مردم را به اين باور رساند که اين ناحيه با وجود تمام جذابيت هاي طبيعي اش يک منطقه شيطاني است. مهاجراني که به سوي غرب مي رفتند معمولاً در مواجهه با اين دروازه صعب العبور آن را دره اي مخوف توصيف مي کردند و البته ناچار به متوقف کردن کالسکه هاي خود مي شدند.
اما با وجود همه مشکلاتي که هنگام عبور از اين منطقه با آن مواجه مي شدند از گشت و گذار در اطراف آن پرهيز نمي کردند. آنان از حک کردن نام خود بر صخره هاي تيز و برنده دروازه شيطان ابايي نداشتند و شايد با انجام چنين کارهايي مايل بودند که بر ترس خود هنگام عبور از اين منطقه غلبه کنند.
سرخ پوستان بنا بر افسانه هاي خود بر اين باور بودند که نام دروازه شيطان به ديو سيرت عظيم الجثه اي که دندان هاي نيش بزرگي داشت، برمي گردد.
آنان تصور مي کردند که اين ديو مانعي براي شکار و اسکان نياکان سرخ پوست شان در آن منطقه به حساب مي آمد و سرانجام سرخ پوستان که او را مانعي براي ادامه زندگي خود در اين تنگه مي دانستند، تصميم به قتل ديو مي گيرند.
جنگجويان سرخ پوست با گذر از دروازه شيطان وارد تنگه عميق آن شدند، آنان با ديدن ديو شروع به کشيدن کمان هايشان و پرتاب تير به سوي او کردند. اما در همين حال، ديو عصباني با دندان هاي نيش بزرگ خود سوراخ بزرگي در کوه به وجود آورده و به سرعت گريخت.
اما با وجود آنکه دروازه شيطان ريشه در خرافات و افسانه ها دارد، ولي هنوز هم مردم، آن را منطقه اي هولناک و وحشتناک مي دانند که شيطان در آن پرسه مي زند.
منبع: نشريه همشري سرنخ شماره 100