نویسنده: مهدی نیلی پور
1. قال رسول الله (ص)
(مِن الذُّنوبِ ذنوبٌ لا تُغفَرُ إلاّ بِعَرَفات.)(1)
«از جمله گناهان، گناهانی است که بخشیده نمی شود مگر در عرفات.»
2. قال رسول الله (ص)
(الحاجُّ اذا رَمیَ الجمارَ خَرجَ مِن ذُنوبِه.)(2)
«حاجی هنگامی که رمی جمره انجام دهد، از گناهانش خارج می شود.»
3. قال رسول الله (ص)
(یَأتِی عَلِی النّاس زمَانٌ یحجُّ أغنیاهُ اُمّتی للنُّزهَهِ وَ اَوساطُهم لِلتّجارَهِ وَ قُرّاءُهم لِلرّیاءِ و السُّمعَهِ و فُقَراءُهم لِلمَسأَلَهِ.)(3)
« بر مردم زمانی فرا می رسد که ثروتمندان امّت من برای تفریح و متوسط های امّت من برای تجارت و قاریان قرآن آنها برای ریا و سمعه و فقرایشان برای رفع نیازمندی خود حجّ می روند.»
4. قال رسول الله (ص):
(عَجِّلُوا الخُروجِ اِلی مَکَّهَ، فَإنَّ أحَدَکُم لا یَدری ما یَعرِضُ لَهُ مِن مَرَضٍ اَو حاجَهٍ.)(4)
«برای خارج شدن به سوی مکّه عجله کنید، همانا هیچ یک از شما نمی داند دچار چه حوادثی خواهد شد.»
5. قال الصادق (ع):
(مَن لَقی حاجّاً فَصافَحه کانَ کَمَنِ استلَم الحَجَرَ.)(5)
«کسی که حاجی را ملاقات کند و با او مصافحه کند، مانند کسی است که حجرالأسود را لمس کرده باشد.»
6. قال الصادق (ع): (هدیَهُ الحجّ مِن الحَجِّ.)(6)
[تهیه سوغات حجّ جزء مخارج و انفاقات حجّ است (برای آن پاداش منظور می شود.)]
7. قال رسول الله (ص):
(الحَجُّ جهادٌ وَالعُمرَهُ تَطَوُّعٌ.)(7)
«حجّ، جهاد است و عمره مستحب است.»
8. قال رسول الله (ص):
(العُمرَهُ إلی العُمرَهِ کَفّارَهٌ لِما بَینَهُما.)(8)
«انجام دو عمره (پی در پی) موجب بخشش گناهان بین آن دو خواهد شد.»
9. قال رسول الله (ص):
(أفضَلُ العُمرَهِ، عُمرَهُ رَجَب.)(9)
«با فضیلت ترین عمره، عمره ماه رجب است.»
10. قال رسول الله (ص): (الحاجّ... إذا سَعی بَین الصَّفا و المَروهَ خَرجَ مِن ذُنُوبه.)(10)
«حاجی... هنگامی که سعی بین صفا و مروه را انجام می دهد، از گناهانش خارج می شود.»
11. قال الباقر (ع): (الحَجَرُ کَالمیثاق وَاستِلامُه کَالبَیعَهِ وَ کانَ إذا استَلَمَه قال: أللهُمّ أمانَتی أدَّیتُها و میثاقی تعاهدتَهُ لِیشهد لی عندَک بِالبَلاغَ.)(11)
«حجرالأسود چون پیمان نامه ای است و لمس آن چون بیعت با خداست، حضرت به هنگام لمس آن می فرمودند: خداوند من امانت خود را اداء نمودم و به میثاق خود وفا نمودم تا تو شاهد بر آن باشی در روز قیامت.»
12. قال الصادق (ع): (وَجبَ الاِحرامُ لِعِلّهِ الحَرَمَ.)(12)
«پوشیدن احرام به احترام ورود به حریم الهی واجب شد.»
13. قال علی (ع): (إنَّ اللهَ لَیَدفَعُ لِمَن یَحُجُّ مِن شیعَتِنا عَمَّن لا یَحُجُّ منهم وَلَو اَجمَعوا عَلی تَرکِ الحَجّ لَهَلَکوا.)(13)
«خداوند بلاها را به خاطر حج گزاران از تارکین حج دور می نماید و اگر همه حج را ترک کنند، جملگی هلاک شوند.»
14. قال الصادق (ع): (لَیسَ فی تَرکِ الحَجِّ خَیرَهٌ.)(14)
«در ترک کردن حجّ خیری نیست.»
15. قال الصادق (ع): (إنَّ ضَیفَ اللهَ عَزَّوَجَلَّ رجلٌ حجّ و اعتَمَرَ فهو ضیفُ الله حَتّی یرجِعَ الی منزِلِه.)(15)
«همانا مهمان خداوند است مردی که حجّ و عمره به جا آورد، پس او مهمان خداست تا وقتی که به منزل خود بازگردد.»
16. قال رسول الله (ص): (مَن ماتَ مُحرِماً حُشِرَ مُلَبِیّاً.)(16)
«کسی که در حال احرام بمیرد، در حال لبیک گفتن محشور می شود.»
17. قال الصادق (ع):
(الحاجُّ وَالمُعتَمر وَفدُ اللهِ، اِن سَألُوهُ أعطاهُم و اِن دَعَوهُ أجابَهُم وَ اِن شَفَعُوا شَفَّعَهُم وَ اِن سَکَتُوا، اِبتَدَءَهُم و یُعوَّضُونَ بِالدّرهَم الفَ (الف) دِرهَمٍ.)(17)
«حاجیان و معتمرین، میهمان خدا هستند، اگر از او درخواست کنند، اعطایشان می کند و اگر او را بخوانند، اجابتشان می کند و اگر برای کسانی شفاعت نمایند شفاعتشان قبول گردد و اگر سکوت نمایند به آنان عنایت شود و به ازای هر درهم مخارج حجّ به آنان یک میلیون عوض داده خواهد شد.»
18. قال الصادق (ع): (یَفقِدُ النَّاسُ اِماماً یشهَدُ المواسِمَ، یَراهُم و لایَرونَه.)(18)
«مردم امام خود را نمی یابند در حالی که در مراسم حجّ حاضر است، امام آنان را می بیند ولی مردم او را نمی بینند.»
19. قال الصادق (ع): (لایَزالُ الدّینُ قائِماً ما قامَت الکَعبَهُ.)(19)
«دین پا برجاست تا زمانی که کعبه پابرجاست.»
20. قال رسول الله (ص): (إنّما جُعِلَ الطّوافُ بِالبَیتِ وَ بَینَ الصّفا و المَروهَ وَ رَمیَ الجِمارِ لِاِقامَهِ ذِکرِ اللهِ.)(20)
«همانا طواف خانه ی (خدا) و (سعی) بین صفا و مره و رمی جمره به خاطر برپا داشتن یاد خدا قرار داده شد.»
21. قال رسول الله (ص): (مَن دَخَلَ البَیتَ، دَخلَ فی حَسَنهٍ و خَرجَ مِن سیّئهٍ مَغفُوراً لَهُ.)(21)
«هر کس در خانه (خدا) داخل شود، داخل در حسنه ای می شود و خارج از گناهی می گردد و بخشیده خواهد شد.»
22. قال حنّان قُلتُ لاِبی عبدالله (ع): لِمَ سُمِّیَ بَیتُ اللهِ الحرام؟ قال: (لأنّه حُرِّمَ عَلَی المُشکرکین أن یَدخُلُوهُ.)(22)
«حنان می گوید به امام صادق (ع) عرض کردم: چرا (خانه ی خدا) بیت الله الحرام نامیده شده؟ فرمودند: به خاطر این که بر مشرکین حرام است که داخل آن شوند.»
23. قال الباقر (ع): (ما مِن سَفَرٍ أبلَغُ فی لحمٍ ولا دَمٍ و لا جِلدٍ و لا شَعرٍ من سَفَرٍ مَکّه وَ ما مِن أحَدٍ یَبلُغُهُ حَتی تلحِقَهُ مِشِقَّهٌ.)(23)
«هیچ سفری تأثیرش بر گوشت و پوست و خون و موی (انسان) بیشتر از سفر مکه نیست و هیچ کس نیست مگر این که با مشقت و سختی به مکه می رسد.»
24. قال رسول الله (ص): (الحَجُّ ثوابُهُ الجَنَّهُ و العُمرَهُ کَفّارَهُ کُلِّ ذَنبٍ.)(24)
«پاداش حجّ بهشت است و عمره، کفاره ی هر گناهی است.»
25. قال الصادق (ع): (إبدَؤا بِمَکَّه وَاختَمُوا بِنا.)(25)
«(حجّ را) از مکه آغاز کنید و (آن را) با «زیارت) ما پایان دهید.»
26. قال رسول الله (ص):
(مَثَلٌ عَلّیٍ فی هذه الاُمَّهِ کَمَثَلِ الکَعبهِ، النَّظَرُ إلَیها عبادَهٌ والحَجُّ إلَیها فریضَهٌ.)(26)
«مثل علی در این امت مثل کعبه است که نظر به آن عبادت و قصد رفتن به سوی او واجب است.»
27. قال الصادق (ع): (الماشی بِمَکّه فی عبادَهِ الله.)(27)
«کسی که پیاده به مکه می رود در حال عبادت خداست.»
28. قال النبی (ص): (مَن صَبَرَ عَلی حَرِّ مَکَّهَ ساعهً تَباعَدَت عَنهُ النّار مَسیرهُ ماهِ عامٍ و تقَرَّبَت مِنهُ الجَنَّهُ مسیرهُ ماهِ عامٍ.)(28)
«هر کس ساعتی بر گرمای مکه صبر کند آتش دوزخ به اندازه مسیر یکصد سال از او دور می شود و بهشت به اندازه مسیر یکصد به او نزدیک می گردد.»
29. قال النبی (ص): (مَن مرض یوماً بمَکّه کَتَبَ اللهُ لَهُ من العَمَلِ الصّالِحِ الّذی کان یَعمَلُهُ عبادَه سِتّین سَنَهً.)(29)
«هر کس یک روز در مکه بیمار شود خداوند ثواب عبادت شصت سال را برایش می نویسد.»
30. قال الکاظم (ع): (إنّا أهلُ بَیتٍ حَجُّ صَرورَتِنا و مُهُور نِساءِنا و أکفانُنا مِن طُهور أموالِنا.)
«ما اهل بیت خاندانی هستیم که حجّ گذاردنمان، مهریه زنانمان و کفن هایمان را از اموال پاک قرار می دهیم.»
(مِن الذُّنوبِ ذنوبٌ لا تُغفَرُ إلاّ بِعَرَفات.)(1)
«از جمله گناهان، گناهانی است که بخشیده نمی شود مگر در عرفات.»
2. قال رسول الله (ص)
(الحاجُّ اذا رَمیَ الجمارَ خَرجَ مِن ذُنوبِه.)(2)
«حاجی هنگامی که رمی جمره انجام دهد، از گناهانش خارج می شود.»
3. قال رسول الله (ص)
(یَأتِی عَلِی النّاس زمَانٌ یحجُّ أغنیاهُ اُمّتی للنُّزهَهِ وَ اَوساطُهم لِلتّجارَهِ وَ قُرّاءُهم لِلرّیاءِ و السُّمعَهِ و فُقَراءُهم لِلمَسأَلَهِ.)(3)
« بر مردم زمانی فرا می رسد که ثروتمندان امّت من برای تفریح و متوسط های امّت من برای تجارت و قاریان قرآن آنها برای ریا و سمعه و فقرایشان برای رفع نیازمندی خود حجّ می روند.»
4. قال رسول الله (ص):
(عَجِّلُوا الخُروجِ اِلی مَکَّهَ، فَإنَّ أحَدَکُم لا یَدری ما یَعرِضُ لَهُ مِن مَرَضٍ اَو حاجَهٍ.)(4)
«برای خارج شدن به سوی مکّه عجله کنید، همانا هیچ یک از شما نمی داند دچار چه حوادثی خواهد شد.»
5. قال الصادق (ع):
(مَن لَقی حاجّاً فَصافَحه کانَ کَمَنِ استلَم الحَجَرَ.)(5)
«کسی که حاجی را ملاقات کند و با او مصافحه کند، مانند کسی است که حجرالأسود را لمس کرده باشد.»
6. قال الصادق (ع): (هدیَهُ الحجّ مِن الحَجِّ.)(6)
[تهیه سوغات حجّ جزء مخارج و انفاقات حجّ است (برای آن پاداش منظور می شود.)]
7. قال رسول الله (ص):
(الحَجُّ جهادٌ وَالعُمرَهُ تَطَوُّعٌ.)(7)
«حجّ، جهاد است و عمره مستحب است.»
8. قال رسول الله (ص):
(العُمرَهُ إلی العُمرَهِ کَفّارَهٌ لِما بَینَهُما.)(8)
«انجام دو عمره (پی در پی) موجب بخشش گناهان بین آن دو خواهد شد.»
9. قال رسول الله (ص):
(أفضَلُ العُمرَهِ، عُمرَهُ رَجَب.)(9)
«با فضیلت ترین عمره، عمره ماه رجب است.»
10. قال رسول الله (ص): (الحاجّ... إذا سَعی بَین الصَّفا و المَروهَ خَرجَ مِن ذُنُوبه.)(10)
«حاجی... هنگامی که سعی بین صفا و مروه را انجام می دهد، از گناهانش خارج می شود.»
11. قال الباقر (ع): (الحَجَرُ کَالمیثاق وَاستِلامُه کَالبَیعَهِ وَ کانَ إذا استَلَمَه قال: أللهُمّ أمانَتی أدَّیتُها و میثاقی تعاهدتَهُ لِیشهد لی عندَک بِالبَلاغَ.)(11)
«حجرالأسود چون پیمان نامه ای است و لمس آن چون بیعت با خداست، حضرت به هنگام لمس آن می فرمودند: خداوند من امانت خود را اداء نمودم و به میثاق خود وفا نمودم تا تو شاهد بر آن باشی در روز قیامت.»
12. قال الصادق (ع): (وَجبَ الاِحرامُ لِعِلّهِ الحَرَمَ.)(12)
«پوشیدن احرام به احترام ورود به حریم الهی واجب شد.»
13. قال علی (ع): (إنَّ اللهَ لَیَدفَعُ لِمَن یَحُجُّ مِن شیعَتِنا عَمَّن لا یَحُجُّ منهم وَلَو اَجمَعوا عَلی تَرکِ الحَجّ لَهَلَکوا.)(13)
«خداوند بلاها را به خاطر حج گزاران از تارکین حج دور می نماید و اگر همه حج را ترک کنند، جملگی هلاک شوند.»
14. قال الصادق (ع): (لَیسَ فی تَرکِ الحَجِّ خَیرَهٌ.)(14)
«در ترک کردن حجّ خیری نیست.»
15. قال الصادق (ع): (إنَّ ضَیفَ اللهَ عَزَّوَجَلَّ رجلٌ حجّ و اعتَمَرَ فهو ضیفُ الله حَتّی یرجِعَ الی منزِلِه.)(15)
«همانا مهمان خداوند است مردی که حجّ و عمره به جا آورد، پس او مهمان خداست تا وقتی که به منزل خود بازگردد.»
16. قال رسول الله (ص): (مَن ماتَ مُحرِماً حُشِرَ مُلَبِیّاً.)(16)
«کسی که در حال احرام بمیرد، در حال لبیک گفتن محشور می شود.»
17. قال الصادق (ع):
(الحاجُّ وَالمُعتَمر وَفدُ اللهِ، اِن سَألُوهُ أعطاهُم و اِن دَعَوهُ أجابَهُم وَ اِن شَفَعُوا شَفَّعَهُم وَ اِن سَکَتُوا، اِبتَدَءَهُم و یُعوَّضُونَ بِالدّرهَم الفَ (الف) دِرهَمٍ.)(17)
«حاجیان و معتمرین، میهمان خدا هستند، اگر از او درخواست کنند، اعطایشان می کند و اگر او را بخوانند، اجابتشان می کند و اگر برای کسانی شفاعت نمایند شفاعتشان قبول گردد و اگر سکوت نمایند به آنان عنایت شود و به ازای هر درهم مخارج حجّ به آنان یک میلیون عوض داده خواهد شد.»
18. قال الصادق (ع): (یَفقِدُ النَّاسُ اِماماً یشهَدُ المواسِمَ، یَراهُم و لایَرونَه.)(18)
«مردم امام خود را نمی یابند در حالی که در مراسم حجّ حاضر است، امام آنان را می بیند ولی مردم او را نمی بینند.»
19. قال الصادق (ع): (لایَزالُ الدّینُ قائِماً ما قامَت الکَعبَهُ.)(19)
«دین پا برجاست تا زمانی که کعبه پابرجاست.»
20. قال رسول الله (ص): (إنّما جُعِلَ الطّوافُ بِالبَیتِ وَ بَینَ الصّفا و المَروهَ وَ رَمیَ الجِمارِ لِاِقامَهِ ذِکرِ اللهِ.)(20)
«همانا طواف خانه ی (خدا) و (سعی) بین صفا و مره و رمی جمره به خاطر برپا داشتن یاد خدا قرار داده شد.»
21. قال رسول الله (ص): (مَن دَخَلَ البَیتَ، دَخلَ فی حَسَنهٍ و خَرجَ مِن سیّئهٍ مَغفُوراً لَهُ.)(21)
«هر کس در خانه (خدا) داخل شود، داخل در حسنه ای می شود و خارج از گناهی می گردد و بخشیده خواهد شد.»
22. قال حنّان قُلتُ لاِبی عبدالله (ع): لِمَ سُمِّیَ بَیتُ اللهِ الحرام؟ قال: (لأنّه حُرِّمَ عَلَی المُشکرکین أن یَدخُلُوهُ.)(22)
«حنان می گوید به امام صادق (ع) عرض کردم: چرا (خانه ی خدا) بیت الله الحرام نامیده شده؟ فرمودند: به خاطر این که بر مشرکین حرام است که داخل آن شوند.»
23. قال الباقر (ع): (ما مِن سَفَرٍ أبلَغُ فی لحمٍ ولا دَمٍ و لا جِلدٍ و لا شَعرٍ من سَفَرٍ مَکّه وَ ما مِن أحَدٍ یَبلُغُهُ حَتی تلحِقَهُ مِشِقَّهٌ.)(23)
«هیچ سفری تأثیرش بر گوشت و پوست و خون و موی (انسان) بیشتر از سفر مکه نیست و هیچ کس نیست مگر این که با مشقت و سختی به مکه می رسد.»
24. قال رسول الله (ص): (الحَجُّ ثوابُهُ الجَنَّهُ و العُمرَهُ کَفّارَهُ کُلِّ ذَنبٍ.)(24)
«پاداش حجّ بهشت است و عمره، کفاره ی هر گناهی است.»
25. قال الصادق (ع): (إبدَؤا بِمَکَّه وَاختَمُوا بِنا.)(25)
«(حجّ را) از مکه آغاز کنید و (آن را) با «زیارت) ما پایان دهید.»
26. قال رسول الله (ص):
(مَثَلٌ عَلّیٍ فی هذه الاُمَّهِ کَمَثَلِ الکَعبهِ، النَّظَرُ إلَیها عبادَهٌ والحَجُّ إلَیها فریضَهٌ.)(26)
«مثل علی در این امت مثل کعبه است که نظر به آن عبادت و قصد رفتن به سوی او واجب است.»
27. قال الصادق (ع): (الماشی بِمَکّه فی عبادَهِ الله.)(27)
«کسی که پیاده به مکه می رود در حال عبادت خداست.»
28. قال النبی (ص): (مَن صَبَرَ عَلی حَرِّ مَکَّهَ ساعهً تَباعَدَت عَنهُ النّار مَسیرهُ ماهِ عامٍ و تقَرَّبَت مِنهُ الجَنَّهُ مسیرهُ ماهِ عامٍ.)(28)
«هر کس ساعتی بر گرمای مکه صبر کند آتش دوزخ به اندازه مسیر یکصد سال از او دور می شود و بهشت به اندازه مسیر یکصد به او نزدیک می گردد.»
29. قال النبی (ص): (مَن مرض یوماً بمَکّه کَتَبَ اللهُ لَهُ من العَمَلِ الصّالِحِ الّذی کان یَعمَلُهُ عبادَه سِتّین سَنَهً.)(29)
«هر کس یک روز در مکه بیمار شود خداوند ثواب عبادت شصت سال را برایش می نویسد.»
30. قال الکاظم (ع): (إنّا أهلُ بَیتٍ حَجُّ صَرورَتِنا و مُهُور نِساءِنا و أکفانُنا مِن طُهور أموالِنا.)
«ما اهل بیت خاندانی هستیم که حجّ گذاردنمان، مهریه زنانمان و کفن هایمان را از اموال پاک قرار می دهیم.»
پی نوشت ها :
1. الحجّ و العمره، ص 220.
2. همان، ص 234.
3. همان، ص 244.
4. همان، ص 245.
5. الحجّ و العمره، ص 270.
6. همان، ص 268.
7. همان، ص 292.
8. همان، ص 292.
9. همان، ص 296.
10. همان، ص 208.
11. الحجّ والعمره، ص 195.
12. همان، ص 174.
13. همان، ص 172.
14. همان، 167.
15. همان، ص 160.
16. الحجّ و العمره، ص 158.
17. همان، ص 159.
18. همان، ص 143.
19. الحجّ و العمره، ص 137.
20. همان، ص 133.
21. همان، ص 78.
22. همان، ص 75.
23. الفقیه، ج 2، ص 229.
24. مستدرک، ح 11778.
25. همان، ح 11795.
26. بحار، ج 40، ص 43.
27. وسائل، ج 13، ص 230.
28. مستدرک، ج 9، ص 364.
29. همان، ج 9، ص 364.
