نویسنده: ابراهیم امینی
پول پیدا کردن کار آسانى نیست، هزاران زحمت و دردسر دارد، انسان مال را براى رفاه و آسایش خویش میخواهد و ذاتا بدان علاقه منداست، اگر به کسى احسان کرد و مالى را که به ریشه جانش بسته است دراختیار او قرار داد انتظار دارد قدردانى کند، اگر مورد سپاسگزارى قرارگرفت تشویق میشود، به احسان و نیکوکارى راغب میگردد، نه تنها نسبت باین شخص احسان بیشترى خواهد کرد بلکه به مطلق نیکى علاقه مندمیگردد، به حدیکه ممکن است کم کم به صورت یک عادت ثانوى و یک خوى طبیعى تبدیل شود و مشتاق احسان و کار خیر گردد، اما اگر قدرش رانشناختند و احسانش را نادیده گرفتند به کار خیر بى رغبت میشود، پیش خود میگوید:حیف نیست که به این مردم نمک نشناس احسان کنم و اموالم را در اختیارشان بگذارم؟حق شناسى و شکرگزارى یکى از اخلاق پسندیده است، و بزرگترین رمز جلب احسان میباشد، حتى خداوند بزرگ هم که نیازى به دیگران ندارد سپاسگزارى از نعمتهایش را شرط ادامه نعمت شمرده میفرماید:«اگر سپاسگزارى کنید نعمتهایم را افزون میکنم (1) ».
خانم محترم، شوهر شما نیز یک بشر عادى است، از قدردانى خوشش میآید، هزینه زندگى را تامین میکند، حاصل دسترنج خویش را درطبق اخلاص نهاده رایگان تقدیم شما میکند، این عمل را یک وظیفه اخلاقى و شرعى محسوب میدارد، و از انجام دادن آن لذت مى برد، لیکن ازشما انتظار دارد که وجودش را مغتنم شمرده از کارهایش قدردانى کنید، هر گاه اسباب و لوازم زندگى را خریدارى نموده به منزل آورد اظهار سرورو خوشحالى نمایید، و سپاسگزارى کنید، هر گاه براى تو یا فرزندانت کفش و لباس یا چیز دیگرى آورد فورا از دستش بگیر و اظهار خورسندى کن، چه مانع دارد بگویى:متشکرم؟اگر میوه و شیرینى یا چیز دیگرى به خانه آورد زود از دستش بگیر و در جاى خود بگذار، اگر بیمار شدى وبراى معالجه ات کوشش کرد تا شفا یافتى تشکر کن، اگر ترا به تفریح ومسافرت برد سپاسگزارى کن. اگر پول توجیبى گرفتى قدردانى کن، مواظب باش کارهایش را کوچک مشمارى، بى اعتنائى و مذمت نکنى، نادیده نگیرى، اگر کارهایش را مورد توجه قرار داده تشکر کردى احساس غرور و شخصیت میکند، به زندگى و خرج کردن تشویق میشود، باز هم سعى میکند توجه شما را بسوى خویش جلب کند و به وسیله احسان دلتان را بدست آورد، اما اگر کارهایش را کوچک شمردى و به نظر بى اعتنائى نگاه کردى دلسرد میشود، پیش خود میگوید:حیف نیست زحمت بکشم وحاصل دسترنجم را خرج افراد نمک نشناسى کنم که قدرم را نمیدانند واحسانهایم را کوچک میشمارند، رفته رفته به خانه و زندگى بى علاقه میگردد، تا بتواند از زیر بار خرج کردن شانه خالى میکند، به کسب و کاربى رغبت میشود، ممکن است به فکر خوشگذرانى بیفتد، اموالش را خرج دیگران کند، مرد بیچاره بیک تعریف خالى و تشکر مفت و مجانى دلخوش است از این هم دریغ دارید؟!
اگر یکى از خویشان یا دوستان یک جفت جوراب بى ارزش یادسته گل بى قابلیت بشما تقدیم نمود صدها مرسى متشکرم را نثارش میکنیدلیکن احسانهاى دائمى شوهرتان را به روى مبارک نیاورده از یک اظهارتشکر بى مایه هم دریغ میکنید؟!
راه و رسم شوهردارى چنین نیست. اصلا منافع شخصى خودتان را تشخیص نمیدهید، تکبر و خودخواهى بلاى بزرگى است، گمان میکنیداگر تشکر کنید کوچک میشوید در صورتى که بر محبوبیت شما افزوده میشود، حق شناس و با ادب شناخته میشود.
امام صادق علیه السلام فرمود:«بهترین زنهاى شما زنى است که وقتى شوهرش چیزى آورد سپاسگزارى کند و اگر نیاورد راضى باشد (2) ».
حضرت صادق علیه السلام فرمود:«هر زنى که به شوهرش بگوید:
از تو خیرى ندیدم تمام اعمالش باطل و از درجه اعتبار ساقط میگردد. (3) »
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:«کسى که از احسان مردم قدردانى نکند شکر خداى را نیز بجاى نمیآورد (4) ».
خانم محترم، شوهر شما نیز یک بشر عادى است، از قدردانى خوشش میآید، هزینه زندگى را تامین میکند، حاصل دسترنج خویش را درطبق اخلاص نهاده رایگان تقدیم شما میکند، این عمل را یک وظیفه اخلاقى و شرعى محسوب میدارد، و از انجام دادن آن لذت مى برد، لیکن ازشما انتظار دارد که وجودش را مغتنم شمرده از کارهایش قدردانى کنید، هر گاه اسباب و لوازم زندگى را خریدارى نموده به منزل آورد اظهار سرورو خوشحالى نمایید، و سپاسگزارى کنید، هر گاه براى تو یا فرزندانت کفش و لباس یا چیز دیگرى آورد فورا از دستش بگیر و اظهار خورسندى کن، چه مانع دارد بگویى:متشکرم؟اگر میوه و شیرینى یا چیز دیگرى به خانه آورد زود از دستش بگیر و در جاى خود بگذار، اگر بیمار شدى وبراى معالجه ات کوشش کرد تا شفا یافتى تشکر کن، اگر ترا به تفریح ومسافرت برد سپاسگزارى کن. اگر پول توجیبى گرفتى قدردانى کن، مواظب باش کارهایش را کوچک مشمارى، بى اعتنائى و مذمت نکنى، نادیده نگیرى، اگر کارهایش را مورد توجه قرار داده تشکر کردى احساس غرور و شخصیت میکند، به زندگى و خرج کردن تشویق میشود، باز هم سعى میکند توجه شما را بسوى خویش جلب کند و به وسیله احسان دلتان را بدست آورد، اما اگر کارهایش را کوچک شمردى و به نظر بى اعتنائى نگاه کردى دلسرد میشود، پیش خود میگوید:حیف نیست زحمت بکشم وحاصل دسترنجم را خرج افراد نمک نشناسى کنم که قدرم را نمیدانند واحسانهایم را کوچک میشمارند، رفته رفته به خانه و زندگى بى علاقه میگردد، تا بتواند از زیر بار خرج کردن شانه خالى میکند، به کسب و کاربى رغبت میشود، ممکن است به فکر خوشگذرانى بیفتد، اموالش را خرج دیگران کند، مرد بیچاره بیک تعریف خالى و تشکر مفت و مجانى دلخوش است از این هم دریغ دارید؟!
اگر یکى از خویشان یا دوستان یک جفت جوراب بى ارزش یادسته گل بى قابلیت بشما تقدیم نمود صدها مرسى متشکرم را نثارش میکنیدلیکن احسانهاى دائمى شوهرتان را به روى مبارک نیاورده از یک اظهارتشکر بى مایه هم دریغ میکنید؟!
راه و رسم شوهردارى چنین نیست. اصلا منافع شخصى خودتان را تشخیص نمیدهید، تکبر و خودخواهى بلاى بزرگى است، گمان میکنیداگر تشکر کنید کوچک میشوید در صورتى که بر محبوبیت شما افزوده میشود، حق شناس و با ادب شناخته میشود.
امام صادق علیه السلام فرمود:«بهترین زنهاى شما زنى است که وقتى شوهرش چیزى آورد سپاسگزارى کند و اگر نیاورد راضى باشد (2) ».
حضرت صادق علیه السلام فرمود:«هر زنى که به شوهرش بگوید:
از تو خیرى ندیدم تمام اعمالش باطل و از درجه اعتبار ساقط میگردد. (3) »
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:«کسى که از احسان مردم قدردانى نکند شکر خداى را نیز بجاى نمیآورد (4) ».
پی‌نوشت‌ها:
1-سوره ابراهیم «ع »:7
2-بحار ج 103 ص 239.
3-شافى ج 2 ص 139.
4-وسائل ج 11 ص 542.
/ج
