نویسنده: علی گرامی فر
راهنمای گشت و گذار در روستای صخره ای کندوان
اینجا تنها روستای صخره ای و مسکونی جهان است، روستایی که ساکنانش ترجیح می دهند به جای خانه های آجری یا کاهگلی، در خانه هایی از سنگ یکدست بخوابند. اصلاً خیلی از سالخورده های اهل« کندوان» می گویند که فقط زیر همین سقف های سنگی یا به قول خودشان«گایا» خوابشان می برد. کسی نمی داند سابقه سکونت در این روستا به چه زمانی برمی گردد، اما بعضی از کندوانی ها از پدرانشان شنیده اند که بعد از حمله مغول به این صخره ها پناه آورده و ماندگار شده اند.حالا این سکونتگاه سنگی تبدیل به روستایی شده که در ماههای گرم، پذیرای یک عالم مهمان است. مهمان هایی که اگر چه رونقی دوباره به روستا آورده اند، اما زباله هایی که در کندوان رها می کنند، بلای جان روستا شده. به همین خاطر به کندوان که می روید، اگر سطل های زباله پر بود، زباله هایتان را به شهر برگردانید تا این روستای زیبا، نفسی بکشد.
نکته
روستا را خانه خود بدانیدنکاتی که باید اینجا رعایت کنید، فرق زیادی با جاهای دیگر نمی کند؛ زباله نریزید و به روستاییان احترام بگذارید. اهالی پا به سن گذاشته کندوان هر سال به قدری گردشگر می بینند که کاملاً به این موضوع عادت کرده اند اما یادتان باشد هیچ وقت به داخل خانه هایی که درشان باز است، سرک نکشید و هنگام عکاسی از آنها اجازه بگیرند.
چطور برسیم؟
در راه اسکو
از هرجای ایران که می خواهید به روستای کندوان بروید، باید خود را تا شهر اسکو در استان آذربایجان شرقی برسانید.- خودروی شخصی:
از تبریز تا کندوان کمتر از یک ساعت راه دارید. از تبریز باید وارد جاده آذر شهر شوید و قبل از رسیدن به پلیس راه با دیدن تابلوی سبز رنگ اسکو- کندوان وارد روگذر شوید.
بعد از شهرک سهند به شهر اسکو می رسید و چند دقیقه بعد هم به روستای کندوان.
- وسایل نقلیه عمومی:
برای رفتن به کندوان تقریباً وسایل نقلیه عمومی وجود ندارد، فقط یک مینی بوس حدود ساعت 7 صبح از شهرک« لاله» تبریز به سمت کندوان می رود و بعداز ظهر بر می گردد. جمعه ها صبح هم از میدان باغ گلستان تبریز چند مینی بوس به سمت کندوان می روند. اگر مینی بوس را از دست دادید، باید دربست بگیرید، تاکسی تلفنی های تبریز برای این مسیر یک ساعته حدود 10 هزار تومان از شما دریافت می کنند.
چطور بگردیم؟
دیدنی ها
رفتنی ها
نیم روز برای تماشای تمام روستا کافی است. آن قدر بالا بروید که به کوه برسید.- اگر چه تمام روستا مردم شناسی است، اما یک موزه مردم شناسی کوچک هم هست که بعضی اسباب مرتبط با زندگی مردم در آن به نمایش درآمده.
- حدود یک کیلومتر مانده به روستا در سمت چپ جاده، خانه هایی شبیه خانه های کندوان قرار دارد که به« هیله ور» معروف است. عده ای می گویند اینجا طویله ها سنگی مردم کندوان بوده و عده ای هم معتقدند، سکونتگاه اولیه مردم بوده. می توانید در عرض یک ربع از روستا پیاده به آنجا برسید و گردش کنید.
- ساکنان دائمی کندوان را بیشتر پیرزنان و پیرمردان تشکیل می دهند. اگر علاقه ای به دانستن تاریخ کندوان دارید، باید سراغ سالمندان روستا بروید.
از روستائیان خوش صحبت کندوان، پیرمرد نابینایی به اسم«عزیز عمو» است که احتمالاً او را نشسته در سایه کوچک ها خواهید دید.
- « حاج احمد» یکی از پیرمردهای روستاست که در بخش شرقی روستا در خانه اش را به روی گردشگران باز کرده و از تاریخچه روستا برایشان می گوید. بهتر است وقت بازدید از خانه او، مبلغی هم بپردازید.
- برای پیاده روی صبحگاهی می توانید از جاده مالروی انتهای کندوان به سمت ییلاق« ارشد چمنی» بروید یا کوهپایه های آن طرف رودخانه را بالا بروید. در این مسیر، هم می توانید باغ های اطراف را ببینید و هم چوپانان کندوانی را که گله هایشان را برای چرا بیرون برده اند.
- اواخر تیرماه، وقت برداشت گل و گلابگیری در روستای « گونبرف» نزدیک کندوان است. برای رسیدن به گونبرف باید به اسکو برگردید و از مسیر روستای « اربط» وارد جاده آذر شهر شوید. از آنجا هم می توانید علاوه بر عسل و گردو و لواشکی که در کندوان هم هست، گلاب و گل محمدی هم بخرید.
کجا بمانیم؟
زیر سقف سنگ- برای اقامت در روستا 3 انتخاب دارید؛ یا به هتل« لاله کندوان» بروید یا در خانه های روستایی بمانید و یا چادر بزنید.
-هتل در ورودی روستا قرار دارد. قیمت یک شب اقامت در اتاق 2 تخته معمولی 162 هزار تومان و اتاق جکوزی دار 203 هزار تومان است.
- بعضی روستاییان، اتاق هایشان را با قیمتی بین 10 تا 30 هزار تومان، بسته به امکانات آن، اجاره می دهند.
- می توانید چادر خود را در طرف دیگر رودخانه که آلاچیق هایی برای اقامت ساخته شد و شیر آب و سرویس های بهداشتی هم نزدیک آنهاست، برپا کنید. غذاخوری و چایخانه هم همان جاست.
منبع: نشریه سرزمین من، ش 14.