نویسنده: کسری کریمی طار
غیرممکن است کسی در ایران خود را بازیباز بداند اما با سری تکن (Tekken) آشنایی نداشته باشد. سری بازیی که برای ما ایرانی ها بسیار شناخته شده است و کمتر کسی پیدا می شود که خاطرات کلوپ های بازی و تجربه تکن را از یاد برده باشد. سری بازی تکن از شروع کار تا شماره پنجم همیشه استانداردهای بازی های مبارزه ای سه بعدی را ارتقا داده و بعد از عرضه ی هر شماره این سری، موجی از تمجید و نمرات درخشان بوده که به این بازی تعلق می گرفته است. شماره ششم این بازی بعد از چهار سال تأخیر (که در تاریخ این سری بی سابقه است) عرضه شده است و با وجود این که همچنان یکی از قسمت های سری تکن است، با وجود بازی های مبارزه ای دیگری همچون Street Fighter4 و Soulcalibur IV دیگر نمی توان لقب بهترین بازی مبارزه ای را به آن داد! این سخن به معنی بد بودن بازی نیست اما انتظار از سری تکن همیشه بالا بوده و در ادامه مقاله متوجه می شوید که چرا ششمین تکن نتوانسته توقعات را برآورده کند.
همان طور که می دانید جایزه مسابقه قبلی سلطان مشت آهنین به جین کازاما (Jin Kazama) تعلق گرفت و به مقام فرماندهی نیروهای میشیما زایباتسو (Mishima Zaibatsu) رسید. اما جین دیگر همانند گذشته نبود، رفتارش تغییر کرد و پا جای پای پدر و پدر بزرگ خبیثش گذاشت و با حمله به سراسر جهان آرامش دنیا را برهم زد. از سوی دیگر کازویا (Kazuya) به همراه نیروهایش یعنی Corporation G قصد مقابله با جین را دارد و البته همان طور که مشخص است کازویا تنها به فکر منافع شخصی خود است. در همین اوضاع پیچیده جین شروع ششمین دوره مسابقات سلطان مشت آهنین را اعلام می کند و هر مبارزی به خاطر هدفی مشخص پا به این مسابقات می گذارد.
البته داستان در سری تکن و 100 البته هر بازی مبارزه ای دیگر اهمیت چندانی ندارد و مهمترین و اصلی ترین نکته در این بازی ها گیم پلی آن هاست. با این وجود T6 دارای پرداخت داستانی خوبی است و حتی برای کسانی که تا به حال سری تکن را تجربه نکرده اند جذاب است اما بعضی از زوایای داستانی گیج کننده هم هستند. داستان در T6 به تمامی اتفاقات سری های قبلی اشاره می کند و انگیزه سه شخصیت اصلی بازی یعنی هیهاچی میشیما، کازویا و جین کازاما را از این اتفاقات روایت میکند.
هر چند تبدیل کردن جین کازاما به یک شخصیت خبیث شاید برای بسیاری از طرفداران سری تکن خوش آیند نباشد اما در کل داستان بازی باعث تغییرات مثبت و منفی در بازی شده است. در شماره های قبلی بازی دارای بخشی به نام Story mode بود که با ورود به آن و انتخاب شخصیت مورد نظر می توانستید داستان او را دنبال کنید اما در قسمت ششم تغییرات زیادی در این قسمت به وجود آمده است. مد داستانی در تکن های قبلی حذف شده است و حالا مدی به نام SC) Scenario Campaign mode) به بازی اضافه شده است. این مد همانند مد Tekken Force در شماره های قبلی است با این تفاوت که حالا داستان اصلی در این بخش دنبال می شود. در SC داستان بازی توسط دو شخصیت جدید به نام لارس والیسا دنبال می شود و در طول داستان آن ها متوجه اتفاقات پیرامون خود می شوند ونقش هر کدام از شخصیت های موجود در T6مشخص می شود. در این بخش داستان بازی به بهترین شکل ممکن دنبال می شود و بازیباز بهتر از شماره های قبلی با بازی ارتباط برقرار می کند. با این وجود این بخش ضعف هایی را هم در بازی ایجاد کرده است. بازیباز اگر بخواهد داستان شخصیت مورد نظرش را دنبال کند مجبور است در این مد حرکت کند. بعد از دو مرحله بخشی به نام Area در بازی آزاد می شود که این بخش در واقع همان مد داستانی شماره های قبلی است. یکی دیگر از مشکلات این است که با پیشروی در هرمرحله SC یکی از شخصیت ها در بخش Area قابل دسترسی می شود و بازیباز برای دسترسی به تمامی شخصیت ها در Area مجبور است بخش SC را به اتمام برساند. این تغییرات در اصل باعث شده است T6 از اصل خود که یک بازی مبارزه ای خالص است به یک بازی نیمه مبارزه ای نیمه Beat’em Up تبدیل شود.
همان طور که اشاره شد بخش SC همانند TF در تکن های قبلی است. هر چند این بخش لذت بخش است اما مشکلاتی را هم دارد. متأسفانه این بخش نسبت به شماره های قبلی پیشرفت بسیار کمی داشته است و بین قسمت سوم که بیش از 11 سال پیش منتشر شد با این شماره تفاوت آنچنانی وجود ندارد. خوشبختانه دوربین کاملاً از پشت شخصیت است و در هر زمانی که دشمنی به شما نزدیک می شود دوربین از حالت سوم شخص کامل عوض می شود و بر روی دشمن متمرکز می شود. این مشکل دوربین واقعا آزار دهنده است و در عین حال بازیباز تنها مجبور است بر روی یکی دشمن تمرکز کند در حال که دشمنان دیگر می توانند به شما ضربه بزنند. مشکلات دوربین زمانی حادتر می شود که بازیباز به مراحل بالاتر برسد. به طور مثال مرحله چهارم در یک اسکله می گذرد. در این مرحله بازیباز می تواند دشمنان را به درون آب بیاندازد و بلعکس. با توجه به نداشتن کنترل دوربین و counter attack به دشمن های دیگر (همچون Batman: Arkham Asylum) ممکن است در هر لحظه دشمن مقابل به شما حمله کند و شما را به درون آب بیاندازد. با توجه به نبود هیچ گونه checkpoint در طول مراحل این مشکل بدتر از پیش نیز می شود. این مسئله در نوع خود بسیار بسیار عجیب است زیرا بسیاری از اعضای تیم Tekken قبلاً در ساخت بازیی همچون Urban Reign دخیل بودند (بازی که یکی از خوش ساخت ترین بازی های Beat’em Up سه بعدی به حساب می آید). گذشته از این مسائل در بازی الیسا به شما کمک می کند با این وجود هوش مصنوعی پایین وی باعث می شود 90 درصد دشمنان در بازی شما از بین ببرند. متأسفانه بازیباز دوم نمی تواند به جای الیسا وارد بازی شود و این بخش کاملاً تک نفره است. با وجود تمامی نکته های منفی این بخش، انتخاب شخصیت دلخواه باعث پیشروی راحت تر در طول بازی می شود. همان طور که اشاره شد با پیشروی در این بخش شخصیت های بازی قابل دسترسی می شوند و بازیباز مجاز است از این شخصیت ها در بخش SC استفاده کند و الزامی برای استفاده از لارس وجود ندارد. هر چند صحنه های سینمایی بازی همچنان توسط این دو شخصیت دنبال می شود. و اما می رسیم به بخش اصلی سری تکن یعنی مبارزات. مبارزات در سری تکن همیشه لذت بخش و سریع و جذاب بوده اند و تکن 6 هم از این قاعده مستثنا نیست. به جرأت می توان گفت که استیل مبارزه ها تغییر خاصی نکرده است، کنترل بازی مانند همیشه روان و بسیار راحت است. البته این موضوع برای دارندگان کنسول X360تا حدودی فرق دارد زیرا کنترل با دسته این کنسول نسبتاً سخت تر است با این وجود حتی نسخه X360 بازی هم دارای کنترل خوب و روانی است. همان طور که گفته شد تغییرات بسیار کمی در هسته گیم پلی بازی صورت گرفته و مبارزات در بازی تغییرات کمی نسبت به شماره های قبلی مخصوصاً نسبت به Tekken 5داشته اند. البته یکی از المان های جدیدی که به بازی اضافه شده Rage است که گویا گذاشتن این المان بین سازندگان بازی های مبارزه ای به یک سنت تبدیل شده است. البته Rage در T6 بسیار بهتر از MK VS DC کار شده است و باعث از بین رفتن بالانس بازی نمی شود. هر شخصیتی که به انتهای نوار سلامتی خود رسیده باشد می تواند از Rage استفاده کند و ضربات قوی تری به دشمن وارد کند. البته این موضوع زمانی به وجود می آید که کار بازیباز تنها با یک ضربه به اتمام می رسد و اگر حریف یک کمبو سه حرکته و پشت سر هم را بر روی بازیباز اجرا کند دیگر جایی برای استفاده از Rage نمی ماند. در کنار این المان تعدادی کمبو جدید به مبارزات قدیمی بازی اضافه شده است. در کنار مبارزان قدیمی سری بیش از شش شخصیت جدید به بازی اضافه شده اند که هر کدام دارای سبک مبارزه مخصوص به خود هستند و مبارزه با آن ها بسیار لذت بخش است (مخصوصاً شخصیت هایی همچون باب و زافینا فوق العاده هستند). علاوه بر این شش شخصیت این قسمت دارای بیشترین فهرست (شامل 40 مبارز) از مبارزان تکن است (حتی بیشتر از spin-off همچون Tekken Tag Tournament) و بازیبازها می توانند با شخصیت های قدیمی مجموعه همچون آرمو کینگ (Armor King) به بازی بپردازند و داستان وی را بعد از چندین شماره غیبت دنبال کنند (البته وی در T5:DR حضور داشت اما داستان وی در T6 مشخص می شود). در کنار تعداد زیادی از شخصیت های جدید و قدیمی، T6 دارای 16 مکان برای مبارزه است که از این لحاظ هم بیشترین تنوع را نسبت به شماره های پیشین دارد. با این وجود در این زمینه تا حدودی کم کاری شده است. بعضی منطقه ها شباهت فوق العاده ای به شماره های قبلی دارد که با توجه چهار سال کار بر روی بازی چندان جالب نیست. علاوه بر این هیچ گونه پیشرفتی در زمینه محیط تخریب پذیر بازی صورت نگرفته و عیناً شبیه T5 کار شده است. در کنار این موضوع هیچ گونه کار اضافه ای بر روی این محیط ها صورت نگرفته است. به طور مثال زمانی که یک محیط خراب می شود و بازیباز وارد محیط جدید می شود تنها با دو الی سه تغییر جزیی روبرو می شود و به مانند این می ماند که سازندگان دو محیط کاملاً یک شکل در یک مرحله کپی کرده اند.
از تنوع محیط ها و شخصیت ها که بگذریم باید یادآور شد که مانند همیشه تکن بهترین انتخاب برای بازیبازهای تازه کار است زیرا همچنان بازیبازها می توانند با دکمه زدن بی هدف هم (button mashing) طرف مقابل را مغلوب کنند! در کنار این موضوع بخش های تمرینی بسیار کاملی در بازی وجود دارد که بازیباز می تواند با مراجعه به آن ها سطح بازی خود را بالاتر ببرد. البته اگر بازیباز اصیل تکن هستید بهتر است درجه سختی را در سخت ترین حالت خود بگذارید تا از بازی نهایت لذت را ببرید. هر چند وجود باس پایانی بازی باعث می شود حتی بازیبازهای حرفه ای هم در اتمام بازی به مشکل بربخورند. اگر T5 را به یاد داشته باشید مطمئناً سختی از بین بردن باس آخر بازی یعنی جینپاچی میشیما (Jinpachi Mishima) را به یاد دارید. گویا سازندگان در پی بالا بردن درجه سختی بازی بوده اند و تمامی زور خود را در باس آخر بازی به وجود آورده اند. باس آخر این بازی یکی از خدایان مصری به نام ازازل (Azazel) است که داستانش مرتبط با زافینا است. ازازل را می توان سخت ترین باس آخر سری تکن نام برد که از بین بردن آن نیاز به مهارت و شانس بسیار دارد. کافی است وی تنها چند ضرب معمولی را به شما بزند و در آن صورت کار شما تمام است و علاوه بر این ازازل بسیار حالت دفاعی به خود می گیرد و با توجه به این که نمی توان در مقابل ضربات وی دفاع کرد کار بازیباز بسیار سخت می شود.
در بالاتر به بخش تمرینی بازی اشاره شد. در کنار این بخش، بخش های بسیار زیادی همچون Time Attack , Team Battle , Arcade Battle و بسیاری دیگر در بازی وجود دارد. در واقع تکن 6 از آن دسته بازی هایست که به علت داشتن تنوع بسیار تا مدت ها بازیباز را سرگرم می کند و از این لحاظ بازی ارزشمندی به حساب می آید. علاوه بر تمامی این مدها بخش جدیدی به نام customize برای تغییرات در شخصیت ها در این نسخه وجود دارد. در این بخش بازیباز می تواند تمامی شخصیت ها را تغییر دهد و قدرت های جدیدی برای آن ها آماده کند. در این بخش شما می توانید با توجه به پولی که در طول بخش های مختلف بازی از جمله SC به دست آورده اید مبارز خود را تغییر دهید که این تغییرات در طول SC هم موثر است و شخصیت مورد نظر از بعضی جهات تغییر خواهد کرد. آخرین بخش گیم پلی که باید به آن اشاره کرد بخش آن لاین بازی است. با وجود این که T5 یکی از بهترین بازی های مبارزه ای به حساب می آید به خاطر نداشتن هیچ گونه بخش آنلاینی همیشه مورد انتقاد قرار می گرفت. این موضوع به صورت کامل در T6 حل شده و این بازی دارای بخش آنلاین کاملی است که دارای قسمت رتبه بندی مسابقات است و بازیباز می تواند رتبه خود را بالاتر از قبل ببرد. علاوه بر این شما می توانید شخصیت های تغییر داده شده خود را در بخش آنلاین استفاده کنید (البته قدرت های اضافه شده به آن ها منظور نمی شود). مد آنلاین بازی بسیار خوب کار شده اما متأسفانه دارای مشکلات فنی فراوانی از جمله تأخیر است این مشکل نه تنها در ایران بلکه در کشورهای دیگر که زیر ساخت های خوب اینترنتی هم دارند وجود دارد (البته Namco قرار است به زودی پچی را برای این مشکل عرضه کند که علاوه بر رفع تأخیر اجازه می دهد بخش SC را به صورت co-op online بازی کرد.) گرافیک یکی از مواردی بود که همیشه به عنوان نکات مثبت سری تکن به حساب می آمد و این سری همیشه جزو بهترین گرافیک های زمان خودش شناخته می شد، اما تکن در این نسخه حرفی برای گفتن ندارد. بدون اغراق باید گفت که ششمین تکن با پنجمین تکن که برای کنسول PS2 منتشر شد تفاوت چشم گیری ندارد. در زمان معرفی بازی به طرفدارن اعلام شده بود که بازی در رزولوشن 1080P به صورت Native اجرا خواهد شد اما بازی منتشر شده به هیچ وجه این گونه به نظر نمی رسد. در اصل بازی دارای دو مشخصه گرافیکی جدا برای هر دو کنسول است. افکت Motion Blur در هر دو دستگاه موجود است و گرافیک بازی را زیباتر می کند. هر چند با وجود این افکت بازی در رزولوشن 576P قفل خواهد شد که از رزولوشن استاندارد HD (یعنی 720P) فاصله دارد. حتی خاموش کردن این افکت (بازیباز می تواند در Option بازی این کار را انجام دهد) باعث نمی شود رزولوشن تغییر کند اما باعث می شود بازی دارای 2xmulti-sampling anti-aliasing (همان AA 2X که باعث از بین بردن لبه های تیز بازی می شود) و ظاهر بازی بسیار بسیار جذاب تر شود. البته نکته جالب اینجاست که نسخه X360 بازی بدین شکل تغییر نمی کند و بازیباز با خاموش کردن Motion Blur باعث می شود رزولوشن بازی تا 720Pارتقا یابد و البته دیگر AA وجود ندارد. البته به لطف نورپردازی HDR و مدل سازی خوب تا حدودی زیادی بار مشکلات گرافیکی بازی کم تر دیده می شود. علاوه بر این بازی بر روی سرعت فریم 60 به صورت ثابت اجرا می شود که لذت یک اثر مبارزه ای را دو برابر می کند. در کنار مشکلات و مزایای گرافیکی، موسیقی بازی بسیار خوب کار شده و با توجه به محیط و مرحله ها تغییر می کند. هرچند موسیقی بازی خوب کار شده است است اما صداگذاری آن دارای مشکلاتی است. همانند دیگر قسمت ها بعضی از اعضا به زبان ژاپنی و بعضی دیگر به انگلیسی صحبت می کنند. سازندگان در بازی زیرنویس قرار داده اند اما جالب اینجاست که متن های انگلیسی بازی دارای زیرنویس نیستند و فقط متن های ژاپنی این قابلیت را دارند!! در آخر باید گفت با این که Tekken6 یک بازی تکراری است که مشکلاتی در آن دیده می شود و بخش اصلی آن یعنی مبارزات به خاطر پرداختن بیش از حد به بخش های جانبی در حاشیه قرار گرفته است، اما همچنان بازی خوبی است و روح سری Tekken را در خود حفظ کرده است.
منبع: مجله ی بازی رایانه، شماره ی 32
همان طور که می دانید جایزه مسابقه قبلی سلطان مشت آهنین به جین کازاما (Jin Kazama) تعلق گرفت و به مقام فرماندهی نیروهای میشیما زایباتسو (Mishima Zaibatsu) رسید. اما جین دیگر همانند گذشته نبود، رفتارش تغییر کرد و پا جای پای پدر و پدر بزرگ خبیثش گذاشت و با حمله به سراسر جهان آرامش دنیا را برهم زد. از سوی دیگر کازویا (Kazuya) به همراه نیروهایش یعنی Corporation G قصد مقابله با جین را دارد و البته همان طور که مشخص است کازویا تنها به فکر منافع شخصی خود است. در همین اوضاع پیچیده جین شروع ششمین دوره مسابقات سلطان مشت آهنین را اعلام می کند و هر مبارزی به خاطر هدفی مشخص پا به این مسابقات می گذارد.
هر چند تبدیل کردن جین کازاما به یک شخصیت خبیث شاید برای بسیاری از طرفداران سری تکن خوش آیند نباشد اما در کل داستان بازی باعث تغییرات مثبت و منفی در بازی شده است. در شماره های قبلی بازی دارای بخشی به نام Story mode بود که با ورود به آن و انتخاب شخصیت مورد نظر می توانستید داستان او را دنبال کنید اما در قسمت ششم تغییرات زیادی در این قسمت به وجود آمده است. مد داستانی در تکن های قبلی حذف شده است و حالا مدی به نام SC) Scenario Campaign mode) به بازی اضافه شده است. این مد همانند مد Tekken Force در شماره های قبلی است با این تفاوت که حالا داستان اصلی در این بخش دنبال می شود. در SC داستان بازی توسط دو شخصیت جدید به نام لارس والیسا دنبال می شود و در طول داستان آن ها متوجه اتفاقات پیرامون خود می شوند ونقش هر کدام از شخصیت های موجود در T6مشخص می شود. در این بخش داستان بازی به بهترین شکل ممکن دنبال می شود و بازیباز بهتر از شماره های قبلی با بازی ارتباط برقرار می کند. با این وجود این بخش ضعف هایی را هم در بازی ایجاد کرده است. بازیباز اگر بخواهد داستان شخصیت مورد نظرش را دنبال کند مجبور است در این مد حرکت کند. بعد از دو مرحله بخشی به نام Area در بازی آزاد می شود که این بخش در واقع همان مد داستانی شماره های قبلی است. یکی دیگر از مشکلات این است که با پیشروی در هرمرحله SC یکی از شخصیت ها در بخش Area قابل دسترسی می شود و بازیباز برای دسترسی به تمامی شخصیت ها در Area مجبور است بخش SC را به اتمام برساند. این تغییرات در اصل باعث شده است T6 از اصل خود که یک بازی مبارزه ای خالص است به یک بازی نیمه مبارزه ای نیمه Beat’em Up تبدیل شود.
همان طور که اشاره شد بخش SC همانند TF در تکن های قبلی است. هر چند این بخش لذت بخش است اما مشکلاتی را هم دارد. متأسفانه این بخش نسبت به شماره های قبلی پیشرفت بسیار کمی داشته است و بین قسمت سوم که بیش از 11 سال پیش منتشر شد با این شماره تفاوت آنچنانی وجود ندارد. خوشبختانه دوربین کاملاً از پشت شخصیت است و در هر زمانی که دشمنی به شما نزدیک می شود دوربین از حالت سوم شخص کامل عوض می شود و بر روی دشمن متمرکز می شود. این مشکل دوربین واقعا آزار دهنده است و در عین حال بازیباز تنها مجبور است بر روی یکی دشمن تمرکز کند در حال که دشمنان دیگر می توانند به شما ضربه بزنند. مشکلات دوربین زمانی حادتر می شود که بازیباز به مراحل بالاتر برسد. به طور مثال مرحله چهارم در یک اسکله می گذرد. در این مرحله بازیباز می تواند دشمنان را به درون آب بیاندازد و بلعکس. با توجه به نداشتن کنترل دوربین و counter attack به دشمن های دیگر (همچون Batman: Arkham Asylum) ممکن است در هر لحظه دشمن مقابل به شما حمله کند و شما را به درون آب بیاندازد. با توجه به نبود هیچ گونه checkpoint در طول مراحل این مشکل بدتر از پیش نیز می شود. این مسئله در نوع خود بسیار بسیار عجیب است زیرا بسیاری از اعضای تیم Tekken قبلاً در ساخت بازیی همچون Urban Reign دخیل بودند (بازی که یکی از خوش ساخت ترین بازی های Beat’em Up سه بعدی به حساب می آید). گذشته از این مسائل در بازی الیسا به شما کمک می کند با این وجود هوش مصنوعی پایین وی باعث می شود 90 درصد دشمنان در بازی شما از بین ببرند. متأسفانه بازیباز دوم نمی تواند به جای الیسا وارد بازی شود و این بخش کاملاً تک نفره است. با وجود تمامی نکته های منفی این بخش، انتخاب شخصیت دلخواه باعث پیشروی راحت تر در طول بازی می شود. همان طور که اشاره شد با پیشروی در این بخش شخصیت های بازی قابل دسترسی می شوند و بازیباز مجاز است از این شخصیت ها در بخش SC استفاده کند و الزامی برای استفاده از لارس وجود ندارد. هر چند صحنه های سینمایی بازی همچنان توسط این دو شخصیت دنبال می شود. و اما می رسیم به بخش اصلی سری تکن یعنی مبارزات. مبارزات در سری تکن همیشه لذت بخش و سریع و جذاب بوده اند و تکن 6 هم از این قاعده مستثنا نیست. به جرأت می توان گفت که استیل مبارزه ها تغییر خاصی نکرده است، کنترل بازی مانند همیشه روان و بسیار راحت است. البته این موضوع برای دارندگان کنسول X360تا حدودی فرق دارد زیرا کنترل با دسته این کنسول نسبتاً سخت تر است با این وجود حتی نسخه X360 بازی هم دارای کنترل خوب و روانی است. همان طور که گفته شد تغییرات بسیار کمی در هسته گیم پلی بازی صورت گرفته و مبارزات در بازی تغییرات کمی نسبت به شماره های قبلی مخصوصاً نسبت به Tekken 5داشته اند. البته یکی از المان های جدیدی که به بازی اضافه شده Rage است که گویا گذاشتن این المان بین سازندگان بازی های مبارزه ای به یک سنت تبدیل شده است. البته Rage در T6 بسیار بهتر از MK VS DC کار شده است و باعث از بین رفتن بالانس بازی نمی شود. هر شخصیتی که به انتهای نوار سلامتی خود رسیده باشد می تواند از Rage استفاده کند و ضربات قوی تری به دشمن وارد کند. البته این موضوع زمانی به وجود می آید که کار بازیباز تنها با یک ضربه به اتمام می رسد و اگر حریف یک کمبو سه حرکته و پشت سر هم را بر روی بازیباز اجرا کند دیگر جایی برای استفاده از Rage نمی ماند. در کنار این المان تعدادی کمبو جدید به مبارزات قدیمی بازی اضافه شده است. در کنار مبارزان قدیمی سری بیش از شش شخصیت جدید به بازی اضافه شده اند که هر کدام دارای سبک مبارزه مخصوص به خود هستند و مبارزه با آن ها بسیار لذت بخش است (مخصوصاً شخصیت هایی همچون باب و زافینا فوق العاده هستند). علاوه بر این شش شخصیت این قسمت دارای بیشترین فهرست (شامل 40 مبارز) از مبارزان تکن است (حتی بیشتر از spin-off همچون Tekken Tag Tournament) و بازیبازها می توانند با شخصیت های قدیمی مجموعه همچون آرمو کینگ (Armor King) به بازی بپردازند و داستان وی را بعد از چندین شماره غیبت دنبال کنند (البته وی در T5:DR حضور داشت اما داستان وی در T6 مشخص می شود). در کنار تعداد زیادی از شخصیت های جدید و قدیمی، T6 دارای 16 مکان برای مبارزه است که از این لحاظ هم بیشترین تنوع را نسبت به شماره های پیشین دارد. با این وجود در این زمینه تا حدودی کم کاری شده است. بعضی منطقه ها شباهت فوق العاده ای به شماره های قبلی دارد که با توجه چهار سال کار بر روی بازی چندان جالب نیست. علاوه بر این هیچ گونه پیشرفتی در زمینه محیط تخریب پذیر بازی صورت نگرفته و عیناً شبیه T5 کار شده است. در کنار این موضوع هیچ گونه کار اضافه ای بر روی این محیط ها صورت نگرفته است. به طور مثال زمانی که یک محیط خراب می شود و بازیباز وارد محیط جدید می شود تنها با دو الی سه تغییر جزیی روبرو می شود و به مانند این می ماند که سازندگان دو محیط کاملاً یک شکل در یک مرحله کپی کرده اند.
در بالاتر به بخش تمرینی بازی اشاره شد. در کنار این بخش، بخش های بسیار زیادی همچون Time Attack , Team Battle , Arcade Battle و بسیاری دیگر در بازی وجود دارد. در واقع تکن 6 از آن دسته بازی هایست که به علت داشتن تنوع بسیار تا مدت ها بازیباز را سرگرم می کند و از این لحاظ بازی ارزشمندی به حساب می آید. علاوه بر تمامی این مدها بخش جدیدی به نام customize برای تغییرات در شخصیت ها در این نسخه وجود دارد. در این بخش بازیباز می تواند تمامی شخصیت ها را تغییر دهد و قدرت های جدیدی برای آن ها آماده کند. در این بخش شما می توانید با توجه به پولی که در طول بخش های مختلف بازی از جمله SC به دست آورده اید مبارز خود را تغییر دهید که این تغییرات در طول SC هم موثر است و شخصیت مورد نظر از بعضی جهات تغییر خواهد کرد. آخرین بخش گیم پلی که باید به آن اشاره کرد بخش آن لاین بازی است. با وجود این که T5 یکی از بهترین بازی های مبارزه ای به حساب می آید به خاطر نداشتن هیچ گونه بخش آنلاینی همیشه مورد انتقاد قرار می گرفت. این موضوع به صورت کامل در T6 حل شده و این بازی دارای بخش آنلاین کاملی است که دارای قسمت رتبه بندی مسابقات است و بازیباز می تواند رتبه خود را بالاتر از قبل ببرد. علاوه بر این شما می توانید شخصیت های تغییر داده شده خود را در بخش آنلاین استفاده کنید (البته قدرت های اضافه شده به آن ها منظور نمی شود). مد آنلاین بازی بسیار خوب کار شده اما متأسفانه دارای مشکلات فنی فراوانی از جمله تأخیر است این مشکل نه تنها در ایران بلکه در کشورهای دیگر که زیر ساخت های خوب اینترنتی هم دارند وجود دارد (البته Namco قرار است به زودی پچی را برای این مشکل عرضه کند که علاوه بر رفع تأخیر اجازه می دهد بخش SC را به صورت co-op online بازی کرد.) گرافیک یکی از مواردی بود که همیشه به عنوان نکات مثبت سری تکن به حساب می آمد و این سری همیشه جزو بهترین گرافیک های زمان خودش شناخته می شد، اما تکن در این نسخه حرفی برای گفتن ندارد. بدون اغراق باید گفت که ششمین تکن با پنجمین تکن که برای کنسول PS2 منتشر شد تفاوت چشم گیری ندارد. در زمان معرفی بازی به طرفدارن اعلام شده بود که بازی در رزولوشن 1080P به صورت Native اجرا خواهد شد اما بازی منتشر شده به هیچ وجه این گونه به نظر نمی رسد. در اصل بازی دارای دو مشخصه گرافیکی جدا برای هر دو کنسول است. افکت Motion Blur در هر دو دستگاه موجود است و گرافیک بازی را زیباتر می کند. هر چند با وجود این افکت بازی در رزولوشن 576P قفل خواهد شد که از رزولوشن استاندارد HD (یعنی 720P) فاصله دارد. حتی خاموش کردن این افکت (بازیباز می تواند در Option بازی این کار را انجام دهد) باعث نمی شود رزولوشن تغییر کند اما باعث می شود بازی دارای 2xmulti-sampling anti-aliasing (همان AA 2X که باعث از بین بردن لبه های تیز بازی می شود) و ظاهر بازی بسیار بسیار جذاب تر شود. البته نکته جالب اینجاست که نسخه X360 بازی بدین شکل تغییر نمی کند و بازیباز با خاموش کردن Motion Blur باعث می شود رزولوشن بازی تا 720Pارتقا یابد و البته دیگر AA وجود ندارد. البته به لطف نورپردازی HDR و مدل سازی خوب تا حدودی زیادی بار مشکلات گرافیکی بازی کم تر دیده می شود. علاوه بر این بازی بر روی سرعت فریم 60 به صورت ثابت اجرا می شود که لذت یک اثر مبارزه ای را دو برابر می کند. در کنار مشکلات و مزایای گرافیکی، موسیقی بازی بسیار خوب کار شده و با توجه به محیط و مرحله ها تغییر می کند. هرچند موسیقی بازی خوب کار شده است است اما صداگذاری آن دارای مشکلاتی است. همانند دیگر قسمت ها بعضی از اعضا به زبان ژاپنی و بعضی دیگر به انگلیسی صحبت می کنند. سازندگان در بازی زیرنویس قرار داده اند اما جالب اینجاست که متن های انگلیسی بازی دارای زیرنویس نیستند و فقط متن های ژاپنی این قابلیت را دارند!! در آخر باید گفت با این که Tekken6 یک بازی تکراری است که مشکلاتی در آن دیده می شود و بخش اصلی آن یعنی مبارزات به خاطر پرداختن بیش از حد به بخش های جانبی در حاشیه قرار گرفته است، اما همچنان بازی خوبی است و روح سری Tekken را در خود حفظ کرده است.
منبع: مجله ی بازی رایانه، شماره ی 32
