نویسنده: نیما شاه صاحبی

داستان تکراری فیلم و بازی

معمولاً اکثر بازی هایی که بر مبنای فیلم های سینمایی ساخته می شوند، آثار ضعیفی از کار در می آیند. این امر عمدتاً ناشی از پروسه تولید عجولانه فیلم / بازی ها است. متأسفانه Transfomersنیز اگر چه به وضوح از نسخه قبلی خود یا عنوانی چون G.I.Joe بهتر است؛ اما نتوانسته کاملاً از گزند زمان محدود تولید در امان بماند و از یک کنترل گیج کننده، کمبود تنوع در مأموریت ها و نحوه ارایه ضعیف محتوای داستانی رنج می برد. دو بخش تک نفره در این بازی وجود دارد که البته داستان شان دقیقاً از همان خط داستانی فیلم تبعیت نمی کند. اولین مأموریت هر کدام از دو بخش در واقع یک مرحله آموزشی است که طی آن بازیباز با سیستم کنترل بازی و نحوه اجرای حرکت های پیشرفته آشنا می شود. پس از پشت سر گذاشتن این مرحله وارد " منطقه کنترل مأموریت" ( Mission Control Area) خواهید شد و در آن جا می توانید مأموریت های زیادی را از جلمه چند مأموریت جایزه ( Bouns) انجام دهید.
مشکل اصلی در مورد مأموریت ها فقدان کامل تنوع در آن هاست. همه مأموریت ها به نابود کردن یک دشمن خاص، حفاظت از نیروهای خودی تا رسیدن آن ها به نقطه مشخصی روی نقشه یا حمله به یک نقطه ویژه مربوط می شوند. تقریباً بعد از انجام نیمی از مأموریت ها، بازیبازها تمام انواع مأموریت های موجود در بازی را تجربه کرده اند. در حالی که اگر سازندگان زمان بیشتری داشتند می توانستند مأموریت های خلاقانه تری طراحی کنند.
مشکل بعدی هوش مصنوعی نه چندان خوب بازی است. خیلی وقت ها ممکن است و او ناگهان تصمیم بگیرد از یک ساختمان بالا برود. تا از فاصله دور به شما شلیک کند ! (با این که وسط تعقیب و گریز است). این در حالی است که دشمن (یا بازیباز) هنگام بالا رفتن از ساختمان نمی تواند دفاع یا حمله کند و با انجام این کار عملاً خودش را به کشتن می دهد. مشکل دیگر این که دشمنان ظاهراً علاقه ای ندارند از خودشان دفاع کنند. و در اکثر بازی ها وقتی دشمنان مورد اصابت گلوله قرار می گیرند. سعی می کنند از تیررس بازیباز خارج شوند تا آسیب کمتری ببینند. اما در این بازی آن ها ترجیح می دهند حین تلاش برای هدف گیری شما تا می توانند تیز نوش جان کنند! حتی در فواصل خیلی نزدیک دشمنان همچنان سعی می کنند به جای استفاده از مهارت های مبارزه تن به تن خود به شما تیراندازی کنند.

اما شاید بزرگترین مشکل بازی سیستم کنترل آن باشد. سازندگان یک مدل کنترل بسیار گیج کننده برای این بازی برگزیده اند که بازیبازها مجبورند تا لحظه آخر با آن کلنجار بروند. یکی از مشکلات اصلی در این زمینه اختصاص دکمه RT ( روی دسته X360) به دو عمل متفاوت است. این دکمه برای تبدیل شدن از حالت رباتی به ماشینی و بالعکس کاربرد دارد و در هر کدام از این حالات نیز کار متفاوتی انجام می دهد ( درحالت ماشینی برای افزایش شتاب و در حالت رباتی برای شلیک سلاح ها به کار می رود). این نوع کنترل به خصوص در میان مبارزه بی نهایت گیج کننده می شود. بازیبازها در حالت عادی به شکل ربات باقی می مانند و به منظور تغییر شکل به حالت ماشینی باید ماشه راست را فشرده و نگه دارند که این خود به خود سبب افزایش شتاب آنها نیز می شود. در این حالت اگر بازیباز RT را رها کند به طور خودکار به حالت رباتی بر می گردد. این سیستم اصلاً ایده آل نیست چرا که به مقدار زیادی فشار انگشت برای نگه داشتن RT نیاز دارد. و حین تعقیب چندین دشمن و تلاش همزمان برای شلیک به آن ها بسیار مشکل سازی می شود. علاوه بر آن دکمه X هم مشکل را دو چندان می کند. فشردن این دکمه در حالت ماشینی برای تیراندازی با مسلسل کاربرد دارد حال آن که همین دکمه در حالت رباتی برای مبارزه تن به تن به کار می رود. علی رغم مشکلات موجود در کنترل، برخی از حرکاتی که بازیبازها قادر به اجرای آن ها هستند در مبارزه بسیار جذاب جلوه می کنند؛ مثلاً بازیبازها می توانند در حالت ماشینی به هوا پریده و حین تبدیل به حالت رباتی به دشمن شلیک کنند. مهم نیست که آن ها چندین بار این حرکت به خصوص را تکرار می کنند؛ چون واقعاً تا آخر بازی جذابیتش را از دست نمی دهد. هر ربات چندین روش برای حمله به دشمن در اختیار دارد. حملات تن به تن ( Melee) ( که می توانند با اجرای پشت سر هم برای خلق کمبودهای تخریبی به کار روند) دو سلاح دوربرد متفاوت و یک حرکت ویژه. با این که بیشتر بازیبازها و احتمالاً ترجیح می دهند از سلاح گرم در مقابل حریف شان استفاده کنند؛ اما بهترین راه برای شکست دادن آن ها کاربرد حملات تن به تن است. شما با پیشرفت در بازی و ارتقای این نوع حملات می توانید مقدار زیادی آسیب را در زمانی کوتاه به دشمنان وارد کنید.
یکی از بزرگترین مشکلات این بازی، ارایه نامناسب محتوای داستانی آن است. در شروع بازی، مجموعه ای از دموها که به نظر مستقیماً از فیلم گرفته شده اند؛ به نمایش در می آید و اشتیاق شما را برای انجام بازی و دیدن آن چه در ادامه روی خواهد داد، دو چندان می کند. اما متأسفانه این تقریباً تنها دمویی است که در تمام طول بازی خواهید دید! در عوض داستان با استفاده از یک نقشه هولوگرافیک روایت می شود و صدای گوینده به شما مأموریت بعدی تان را گوشزد می کند. این واقعاً ناامید کننده است؛ چون دموی بسیار خوب آغازین، نوید یک روایت داستانی جذاب را می دهد.
به لحاظ گرافیکی، مدل های ربات ها جزییات بسیار خوبی دارند و از انیمیشن های زیبایی ( خصوصاً هنگام تبدیل شدن) بهره می برند؛ اما محیط ها از جزییات بالایی برخوردار نیستند و فاصله کیفی آن ها با مدل های ربات ها کاملاً واضح است.
موزیک و جلوه های صوتی نظیر صدای انفجارها و موتور ماشین ها خوب و گویندگی نیز قابل قبول است؛ اما برخی از هنرپیشگان فیلم به جای شخصیت های خود در بازی صحبت نکرده اند.
Transfomers هم مثل خیلی از فیلم / بازی های دیگر پتانسیل بالقوه زیادی دارد؛ اما نهایتاً نمی تواند از سطح یک اکشن متوسط فراتر رود. بی تردید با کمی زمان بیشتر در پروسه تولید، کنترل بهتر و مأموریت های متنوع تر این عنوان می توانست خیلی جذاب تر باشد.