نویسنده: سهیل منصوری
سازنده های سریال های محبوب معمولاً پس از پخش چند سری (Season) از یک سریال، تغییرات عمده در ساختار سریال ایجاد می کند تا سریال جذابیت و تنوع خود را از دست ندهد. این تغییرات ممکن است از تغییر بازیگران سریال تا یک شوک بزرگ داستانی متفاوت باشد؛ اما تا کنون سابقه نداشته است که سری سوم یک سریال برای ایجاد تنوع، موتور وگیم پلی را عوض کند! شرکت Telltale با عرضه سومین سری از بازی های سریالی Sam&Max که The Devil's Play House (TDPH) نام دارد، تغییرات بزرگی در این سری بازی ایجاد کرده است به گونه ای که بازی دوره سوم به بازی های پیشین شباهتی ندارد و با استفاده از موتور جدید و تفاوت های عمده در گیم پلی و ساختاری کاملاً متفاوت، عملاً یک بازی جدید است.
اولین تفاوتی که در TDPH می بینیم، استفاده از یک موتور جدید و پیشرفته تر است که البته به دلیل سیاست خاص Telltale برای پایین نگاه داشتن سیستم مورد نیاز بازی چندان قدرتمند نیست؛ اما گرافیک بازی را نسبت به دوره پیشین این بازی سریالی ارتقا داده و تغییرات کوچکی که در آن داده شده است، با حذف برخی محدودیت های فنی به گرافیست های بازی اجازه داده گرافیک بازی را از نظر هنری نیز ارتقا دهند. این موتور نگارش پیشرفته تری از موتور مورد استفاده در Tales of Monkey Island که بویژه در قسمت پایانی توانایی های آن را دیدیم و اکنون در اولین قسمت از TDPH که The Penal Zone نام دارد باعث شده است گرافیک بازی نه صرفاً از لحاظ فنی، بلکه از لحاظ هنری و رنگ پردازی نیز نسبت به بازی های پیشین جهش داشته باشد و به طور محسوسی زیباتر باشد. اما تغییرات این موتور صرفاً به گرافیک بازی محدود نمی شود، بلکه گیم پلی بازی را نیز کاملاً دگرگون کرده است. اگر یادتان باشد بازی های ToMI از یک سیستم کنترلی کنسولی ضعیف بهره می برد که بازیباز را وادار می کرد دکمه چپ ماوس را نگه دارد و آن را بکشد. این سیستم کنترلی با چند بهبود جزیی به TDPH منتقل شده است و با وجود این که این تغییرات جزیی آن را بسیار بهتر و قابل تحمل تر می کند؛ اما هنوز کافی نیست.
تغییر دیگری که به دلیل عرضه بازی برای کنسول PS3 در بازی شاهد هستیم؛ پشتیبانی کامل از گیم پد است که عملکرد نرم و عالی دارد و کنترل کنسولی در این بازی بر خلاف بازی هایی چون Escape from Monkey Island یا Grim Fandango عذاب آور نیست. بویژه در نگارش PC بازی باید گفت رابط کاربر بازی به قدری خوب عمل می کند که به محض استفاده بازیباز از گیم پد یا ماوس، به طور خودکار تمام تغییرات لازم (از نمایش hot spot گرفته تا دکمه ها و inventory) بلافاصله انجام می شود و حتی از لحاظ تئوری به دو بازیباز اجازه می دهد دو کنترلر مختلف در اختیار گرفته و به طور نوبتی برای حل معماهای بازی با هم همکاری کنند (ویژگی که طرفداران بازی های ماجرایی اشاره و کلیک بسیار پراستفاده خواهند یافت).
سسیتم کنترلی جدید بازی حتی از قابلیت های صفحه لمسی iPad هم پشتیبانی می کند که در برخی موارد (از جمله هنگامی که در نقش مکس بازی می کنید) کنترل را راحت تر کرده است. سسیتم Inventory بازی نیز تحت تاثیر موتور جدید و سازگار با کنسول آن دگرگون شده است، ولی باز هم باید گفت این دگرگونی بر خلاف بسیاری از بازی هایی که برای کنسول عرضه می شوند در جهت منفی نبوده بلکه کنترل بازی را برای PC نیز قابل دسترسی تر و حتی پیچیده تر می کند (به عنوان مثال رابط کاربر جدید قابلیتی دارد که به بازیباز اجازه می دهد وسیله ای را در داخل Inventory استفاده کند، ویژگی که در بازی های پیشین این سریال وجود نداشت و سابقه آن به اولین بازی Sam&Max که توسط Lucas Arts ساخته شد باز می گردد).
اما تغییرات گیم پلی این بازی صرفاً به تفاوت های ناشی از استفاده از موتور جدی و عرضه بر روی پلتفرم جدید محدود نمی شود؛ بلکه ساختار بازی نیز به طور کلی دگرگون شده و اکنون مکس که در بازی های پیشین تقریباً بی استفاده بوده به یک شخصیت قابل بازی تبدیل شده است. منتها شیوه بازی در نقش مکس با بازی در نقش سم متفاوت است. برخلاف سم که مانند بازی های پیشین به این سو و آن سو می رود و با محیط فیزیکی ارتباط برقرار می کند؛ مکس به دنبال پیدا کردن یک سری اسباب بازی جادویی در این بازی توانایی های روانی قدرتمندی به دست آورده که به او اجازه می دهد کارهای غیرممکن انجام دهد. به عنوان مثال مکس می تواند آینده را ببینید و با این روش پی ببرد در آینده چگونه معماهای یک بخش خاص را حل خواهد کرد! توانایی های جدید مکس بعد جدیدی به TDPH داده که آن را از بسیاری از بازی های ماجرایی اشاره و کلیک دیگر متمایز می کند. این توانایی ها نه صرفاً گیم پلی بازی، بلکه حتی داستان آن را هم مانند شخصیت ها و رویدادهای آن دیوانه وار کرده است. داستان بازی در چند دقیقه اول آنچنان مبهم است که بازیباز شک می کند شاید در حال تجربه یک بازی ناقص باشد.
اما پس از چند دقیقه مشخص می شود شیوه داستان سرایی بازی نیز دست کمی از دو قهرمان دیوانه آن ندارد و بسیار جالب و در عین حال مسخره آغاز می شود! طنز قدرتمند بازی که همه جنبه های زندگی - از سیاست و مذهب گرفته تا تکنولوژی و بازی - را در بر می گیرد اکنون بازگشته است تا بازیبازها را دوباره بخنداند. نکته جالب تر در این میان این است که این بازی چندان هم کوتاه نیست و برخلاف بازی های پیشین سری، مدت زمان قانع کننده ای دارد.
نقطه عطف دیگر بازی، صداگذاری فوق العاده آن است که با حضور چند گوینده جدید (مخصوصاً گوینده با سابقه ای که علاقمندان به بازی های نقش آفرینی صدای گرم و فوق العاده او را می شناسند) حتی از بازی های پیشین نیز بهتر شده است.
اولین بخش از سومین فصل بازی هایSam&Max تجربه ای بسیار جالب و لذت بخش است که نه تنها می تواند با خلاقیت ها و ساختار هنجار شکنانه اش برای طرفداران بازی های ماجرایی بسیار جالب باشد؛ بلکه به دلیل سادگی و روح پرنشاط آن برای بازیبازهای دیگر نیز لذت بخش خواهد بود.
برخلاف بازی های پیشین که از Resolution های عریض پشتیبانی نمی کردند، TDPH صرفاً برای مانیتورها و تلویزیون های واید (عریض) ساخته شده است. در صورتی که بازی در مدهای غیرعریض نمایش داده شود؛ دو نور سیاه در بالا و پایین صفحه نمایش داده خواهد شد.
ترکیب رنگ محیط ها در TDPH بسیار زیباتر از بازی های پیشین است، جزئیات و کیفیت مدل ها و هم از لحاظ جلوه های ویژه بهبود قابل توجهی یافته اند. علاوه بر این تعداد اشیا در هر مکان بیشتر شده است و جزئیات تصویر. کیفیت بافت ها نیز افزایش یافته است. پیشرفت های تکنیکی این بازی نسبت به بازی های قبلی چندان زیاد نیست؛ ولی استفاده درست از رنگ و شیدرها تصاویر بسیار زیباتری به ارمغان آورده است؛ هر چند شیدرهایی که در نگارش های PC و PS3 بازی استفاده می شود در سایر نگارش های بازی وجود ندارد.
رابط کاربر در TDH دچار تغییرات اساسی شده. در این تصویر Inventory را می بینید که برای راحتی بیشتر دارندگان کنسول تغییراتی پیدا کرده اما این تغییرات در نهایت به سود افرادی که از نگارش PC بازی استفاده می کنند نیز تمام شده است. نمونه ای از طراحی درست Cross Platform.
یکی از نقص های بازی، حرکت سم توسط کلیک کردن روی نقاط انجام نمی شود، بلکه بازیباز باید دکمه سمت چپ ماوس را فشار داده و نگه دارد. در این حالت تصویر یک کنترلر آنالوگ روی صفحه نمایش داده می شود و بازیباز با کنترل آن قهرمان را حرکت می دهد.
هنگام بازی در نقش مکس، گیم پلی بازی دگرگون می شود در این حال بازیباز باید در حالت اول شخص از اسباب بازی هایی جادویی استفاده کرده و معماها را حل کند. اسباب بازی که در این تصویر در سمت راست دیده می شود رویدادهای آینده را نشان می دهد. اسباب بازی تلفن مانند از سمت چپ، سم و مکس را به نزدیکی تلفنی که شماره آن را بگیرید منتقل می کند.
سیستم جدید دیالوگ بازی شباهت زیادی به سیستم دیالوگ Mass Effect دارد (به نمایشگر بیضی شکل در پایین صفحه دقت کنید). با اینحال بر خلاف ME که استفاده از این سیستم خلاقانه عملاً به ساختار بازی آسیب می زد؛ TDPH به گونه ای درست از این سیستم استفاده کرده است. نمونه ای از تقلید و الگوگیری درست در دنیای بازی های کامپیوتری.
معماها یکی از بخش های مهم بازی هستند، بسیاری از معماهای بازی از کیفیت عالی برخوردار هستند و به شیوه های غیر منتظره حل می شوند. در این صحنه بازیباز باید دو شیوه متفاوت حل معما را با هم ترکیب کند تا به نتیجه برسد؛ متد هوشمندانه ای که در بازی های ماجرایی چندان پر استفاده نیست.
طنزبازی همچنان قوی و زیبا است. در این صحنه سم در دفترچه یادداشت خود به لیستی از افراد مظنون پرونده نگاه می اندازد؛ اما نکته جالب این است که اولین مظنون پرونده خود اوست! دفترچه یادداشت بازی بخش جالبی از آن است که به بازیبازهای تازه واردی که بازی های پیشین را تجربه نکرده اند کمک می کند با شخصیت های بازی آشنا شوند.
منبع: نشریه بازی رایانه شماره 35
اولین تفاوتی که در TDPH می بینیم، استفاده از یک موتور جدید و پیشرفته تر است که البته به دلیل سیاست خاص Telltale برای پایین نگاه داشتن سیستم مورد نیاز بازی چندان قدرتمند نیست؛ اما گرافیک بازی را نسبت به دوره پیشین این بازی سریالی ارتقا داده و تغییرات کوچکی که در آن داده شده است، با حذف برخی محدودیت های فنی به گرافیست های بازی اجازه داده گرافیک بازی را از نظر هنری نیز ارتقا دهند. این موتور نگارش پیشرفته تری از موتور مورد استفاده در Tales of Monkey Island که بویژه در قسمت پایانی توانایی های آن را دیدیم و اکنون در اولین قسمت از TDPH که The Penal Zone نام دارد باعث شده است گرافیک بازی نه صرفاً از لحاظ فنی، بلکه از لحاظ هنری و رنگ پردازی نیز نسبت به بازی های پیشین جهش داشته باشد و به طور محسوسی زیباتر باشد. اما تغییرات این موتور صرفاً به گرافیک بازی محدود نمی شود، بلکه گیم پلی بازی را نیز کاملاً دگرگون کرده است. اگر یادتان باشد بازی های ToMI از یک سیستم کنترلی کنسولی ضعیف بهره می برد که بازیباز را وادار می کرد دکمه چپ ماوس را نگه دارد و آن را بکشد. این سیستم کنترلی با چند بهبود جزیی به TDPH منتقل شده است و با وجود این که این تغییرات جزیی آن را بسیار بهتر و قابل تحمل تر می کند؛ اما هنوز کافی نیست.
تغییر دیگری که به دلیل عرضه بازی برای کنسول PS3 در بازی شاهد هستیم؛ پشتیبانی کامل از گیم پد است که عملکرد نرم و عالی دارد و کنترل کنسولی در این بازی بر خلاف بازی هایی چون Escape from Monkey Island یا Grim Fandango عذاب آور نیست. بویژه در نگارش PC بازی باید گفت رابط کاربر بازی به قدری خوب عمل می کند که به محض استفاده بازیباز از گیم پد یا ماوس، به طور خودکار تمام تغییرات لازم (از نمایش hot spot گرفته تا دکمه ها و inventory) بلافاصله انجام می شود و حتی از لحاظ تئوری به دو بازیباز اجازه می دهد دو کنترلر مختلف در اختیار گرفته و به طور نوبتی برای حل معماهای بازی با هم همکاری کنند (ویژگی که طرفداران بازی های ماجرایی اشاره و کلیک بسیار پراستفاده خواهند یافت).
سسیتم کنترلی جدید بازی حتی از قابلیت های صفحه لمسی iPad هم پشتیبانی می کند که در برخی موارد (از جمله هنگامی که در نقش مکس بازی می کنید) کنترل را راحت تر کرده است. سسیتم Inventory بازی نیز تحت تاثیر موتور جدید و سازگار با کنسول آن دگرگون شده است، ولی باز هم باید گفت این دگرگونی بر خلاف بسیاری از بازی هایی که برای کنسول عرضه می شوند در جهت منفی نبوده بلکه کنترل بازی را برای PC نیز قابل دسترسی تر و حتی پیچیده تر می کند (به عنوان مثال رابط کاربر جدید قابلیتی دارد که به بازیباز اجازه می دهد وسیله ای را در داخل Inventory استفاده کند، ویژگی که در بازی های پیشین این سریال وجود نداشت و سابقه آن به اولین بازی Sam&Max که توسط Lucas Arts ساخته شد باز می گردد).
اما تغییرات گیم پلی این بازی صرفاً به تفاوت های ناشی از استفاده از موتور جدی و عرضه بر روی پلتفرم جدید محدود نمی شود؛ بلکه ساختار بازی نیز به طور کلی دگرگون شده و اکنون مکس که در بازی های پیشین تقریباً بی استفاده بوده به یک شخصیت قابل بازی تبدیل شده است. منتها شیوه بازی در نقش مکس با بازی در نقش سم متفاوت است. برخلاف سم که مانند بازی های پیشین به این سو و آن سو می رود و با محیط فیزیکی ارتباط برقرار می کند؛ مکس به دنبال پیدا کردن یک سری اسباب بازی جادویی در این بازی توانایی های روانی قدرتمندی به دست آورده که به او اجازه می دهد کارهای غیرممکن انجام دهد. به عنوان مثال مکس می تواند آینده را ببینید و با این روش پی ببرد در آینده چگونه معماهای یک بخش خاص را حل خواهد کرد! توانایی های جدید مکس بعد جدیدی به TDPH داده که آن را از بسیاری از بازی های ماجرایی اشاره و کلیک دیگر متمایز می کند. این توانایی ها نه صرفاً گیم پلی بازی، بلکه حتی داستان آن را هم مانند شخصیت ها و رویدادهای آن دیوانه وار کرده است. داستان بازی در چند دقیقه اول آنچنان مبهم است که بازیباز شک می کند شاید در حال تجربه یک بازی ناقص باشد.
نقطه عطف دیگر بازی، صداگذاری فوق العاده آن است که با حضور چند گوینده جدید (مخصوصاً گوینده با سابقه ای که علاقمندان به بازی های نقش آفرینی صدای گرم و فوق العاده او را می شناسند) حتی از بازی های پیشین نیز بهتر شده است.
اولین بخش از سومین فصل بازی هایSam&Max تجربه ای بسیار جالب و لذت بخش است که نه تنها می تواند با خلاقیت ها و ساختار هنجار شکنانه اش برای طرفداران بازی های ماجرایی بسیار جالب باشد؛ بلکه به دلیل سادگی و روح پرنشاط آن برای بازیبازهای دیگر نیز لذت بخش خواهد بود.
برخلاف بازی های پیشین که از Resolution های عریض پشتیبانی نمی کردند، TDPH صرفاً برای مانیتورها و تلویزیون های واید (عریض) ساخته شده است. در صورتی که بازی در مدهای غیرعریض نمایش داده شود؛ دو نور سیاه در بالا و پایین صفحه نمایش داده خواهد شد.
ترکیب رنگ محیط ها در TDPH بسیار زیباتر از بازی های پیشین است، جزئیات و کیفیت مدل ها و هم از لحاظ جلوه های ویژه بهبود قابل توجهی یافته اند. علاوه بر این تعداد اشیا در هر مکان بیشتر شده است و جزئیات تصویر. کیفیت بافت ها نیز افزایش یافته است. پیشرفت های تکنیکی این بازی نسبت به بازی های قبلی چندان زیاد نیست؛ ولی استفاده درست از رنگ و شیدرها تصاویر بسیار زیباتری به ارمغان آورده است؛ هر چند شیدرهایی که در نگارش های PC و PS3 بازی استفاده می شود در سایر نگارش های بازی وجود ندارد.
رابط کاربر در TDH دچار تغییرات اساسی شده. در این تصویر Inventory را می بینید که برای راحتی بیشتر دارندگان کنسول تغییراتی پیدا کرده اما این تغییرات در نهایت به سود افرادی که از نگارش PC بازی استفاده می کنند نیز تمام شده است. نمونه ای از طراحی درست Cross Platform.
هنگام بازی در نقش مکس، گیم پلی بازی دگرگون می شود در این حال بازیباز باید در حالت اول شخص از اسباب بازی هایی جادویی استفاده کرده و معماها را حل کند. اسباب بازی که در این تصویر در سمت راست دیده می شود رویدادهای آینده را نشان می دهد. اسباب بازی تلفن مانند از سمت چپ، سم و مکس را به نزدیکی تلفنی که شماره آن را بگیرید منتقل می کند.
سیستم جدید دیالوگ بازی شباهت زیادی به سیستم دیالوگ Mass Effect دارد (به نمایشگر بیضی شکل در پایین صفحه دقت کنید). با اینحال بر خلاف ME که استفاده از این سیستم خلاقانه عملاً به ساختار بازی آسیب می زد؛ TDPH به گونه ای درست از این سیستم استفاده کرده است. نمونه ای از تقلید و الگوگیری درست در دنیای بازی های کامپیوتری.
معماها یکی از بخش های مهم بازی هستند، بسیاری از معماهای بازی از کیفیت عالی برخوردار هستند و به شیوه های غیر منتظره حل می شوند. در این صحنه بازیباز باید دو شیوه متفاوت حل معما را با هم ترکیب کند تا به نتیجه برسد؛ متد هوشمندانه ای که در بازی های ماجرایی چندان پر استفاده نیست.
طنزبازی همچنان قوی و زیبا است. در این صحنه سم در دفترچه یادداشت خود به لیستی از افراد مظنون پرونده نگاه می اندازد؛ اما نکته جالب این است که اولین مظنون پرونده خود اوست! دفترچه یادداشت بازی بخش جالبی از آن است که به بازیبازهای تازه واردی که بازی های پیشین را تجربه نکرده اند کمک می کند با شخصیت های بازی آشنا شوند.
منبع: نشریه بازی رایانه شماره 35
.jpg "ارواح آدمیان در عالم برزخ چند گروهند؟")
