ورزش رولر اسکیت که در کشورهای غربی و بویژه آمریکای شمالی طرفداران بسیار زیادی دارد طی بیش از ۲۵۰ سالی که از ابداع آن می گذرد، پیشرفت ها و تحولات متعددی را تجربه کرده و وسایل آن دائم بسیط تر و مدرن تر شده، اما شکل بنیادین و پایه های تشکیل دهنده آن تقریبا به روال نخست باقی مانده است.
چوب و تکه اسکیتی که ورزشکاران به پای خود می بندند و روی چرخ های آن به حرکت درمی آیند، طی این سال های طولانی تغییراتی داشته و چرخ های زیر چوب ها و بهتر بگوییم نوع حرکت این چوب ها به آرامی تکوین یافته است. آنچه تاریخ به ما یادآوری می کند، این است که اولین مرتبه استفاده از این رولر اسکیت ها به سال ۱۷۴۳ برمی گردد و اگر هم چند سال قبل از آن چنان واقعه ای شکل گرفته باشد، به ثبت نرسیده است.
خالق و عامل واقعه ۱۷۴۳ بدرستی در متون تاریخی مورد اشاره قرار نگرفته است، اما این مساله محرز است که ۱۷ سال بعد از آن تاریخ یک نوع بدوی و اولیه اسکیت که روی چرخ های ساده و کوچکی استوار بود، توسط یک مهاجر اروپایی به نام جان جوزف مرلین باب شد. چرخ های به حرکت درآورنده این اسکیت ها هم آهنی بود و در ۴۰ ـ ۳۰ سال بعد نمونه ها و مدل هایی از همین قبیل مورد استفاده جوانان در اروپا قرار می گرفت.
در سال ۱۸۱۹ اولین رولر اسکیت های مدل Patented که یک فرانسوی به نام پتی بلد آن را در کشورش طراحی کرده بود، به بازار روانه شد. این مدل ها قدری خشک و فاقد انعطاف بود و نمی شد با آنها مانور زیادی داد و زیگزاگی رفت.
در سال ۱۸۶۳ اسکیت های مستقر روی چهارچرخ سر برآورد که در آن مقطع به آنها Quad Skate می گفتند. مخترع این وسایل یک آمریکایی به نام جیمز لئونارد پلیمپتون بود و اولین نمونه های کارش در شهر نیویورک رو شد. وجه تمایز این اسکیت ها با اسکیت های قبلی قرارداشتن نوعی لاستیک لغزنده و دارای قوه انبساط در زیر آن بود که اجازه می داد افراد استفاده کننده با قدری فشار دادن به یکی از دو سمت، حرکت خود را به همان سمت سوق دهند. آنها می توانستند بدن خود را موازی با همان سمت و جهت به سطح زمین نزدیک کنند و مانور بدهند و احساس هیجان کنند.
در ۱۵۰ سالی که از آن تاریخ می گذرد، چوب اسکیت ها و وسیله حرکتی زیر آنها کم یا زیاد دچار تغییراتی شده و حتی مدل هایی به بازار آمده که به جای چرخ های سنتی، نوعی لبه تیغ مانند و لغزان زیر آن تعبیه شده است. یک هدف تمامی مخترعان و کامل کنندگان این وسیله، بخشیدن هیجان و سرعت بیشتر به اسکیت ها بوده است و از این طریق اسکیت های اولیه که وسایلی برای تفریح صرف و با سرعتی اندک بود، اینک در فاصله کمی تا سال ۲۰۱۳ وسایل بسیار تند و تیز و خطرناکی است که مدل هایی از آن فقط توسط حرفه ای ترین آدم ها قابل استفاده است و استفاده آن توسط آدم های ناوارد و آماتور می تواند حادثه ساز و مرگ آفرین هم باشد. برخی می گویند این ورزش در درجه اول مدیون ویلیام براون و جوزف هنری هیوز انگلیسی است که سال های ۱۸۷۶ و ۱۸۷۷ قابل استفاده ترین اسکیت های مستقر روی چرخ را ابداع کردند ولی حقیقت امر هر چه باشد، از دهه ۱۸۸۰ به بعد وسعت ساخت و استفاده از رولر اسکیت ها در آمریکا بیشتر شد و یکصد سال بعد از آن اسکات اولسون و بره نان اولسون از شهر مینیاپولیس آمریکا نوع پرطرفداری از اسکیت های لبه ای و تیغی را که شبیه به مدل های مورد استفاده ورزشکاران هاکی روی یخ است، روانه بازار کردند. کار آنها به قدری گرفت که بعدا یک شرکت تولید رولر بلید هم دایر کردند و کمپانی های دیگری نیز با هدف ساخت و فروش این رولرها تاسیس و وارد عرصه کار شدند.
همسو با آن استفاده از اسکیت های رولر (چرخ) دار نیز رواج و محبوبیت خود را حفظ کرده است. یکی از آخرین مدل های اسکیت مستقر روی یک لبه در سال ۱۹۸۸ توسط مایکل اف گیلسون از منطقه کیپلز لیک کالیفرنیا ابداع و به کار گرفته شد. بعد از آن اسکیت ها با تغییراتی اندک تر به بازار آمد در تمامی این سال ها و با ایجاد هر تغییر و تکامل، اسکیت ها به سوی سرعت بیشتر و کنترل کمتر و به تبع آن به سمت مرگ های ناخواسته و احتمالی پیش رفته و استفاده از آنها بر خلاف خواسته ها و اهداف اختراع کنندگان اولیه آنها توام با ریسک هایی وسیع شده و حتی مدل های کم آزار و کم سرعت اسکیت ها هم به سبب عدم تبحر افراد استفاده کننده گاه موجب مرگ آنها شده است، چه برسد به مدل های تیغی و مجهز به بلیدها و لبه های تیز و آهنی که برخی از آنها به طرز ترسناکی غیرقابل کنترل و استفاده ناپذیر بخصوص برای افراد عادی است.
هر چند سال هاست که فدراسیون های ملی و حتی جهانی برای ساماندهی این ورزش مفرح و خطرناک ساماندهی و تشکیل شده است و با طراحی و برنامه ریزی این نهادها مسابقاتی رسمی و منظم و همیشگی هم برای این رشته طراحی و اجرا می شود. کار این رشته به جایی کشیده که ۲۰ سال پیش در المپیک بارسلونا رشته رولر هاکی از ورزش های غیررسمی اجراشده در آن بازی ها به شمار می آمد و مورد توجه زیادی هم قرار گرفت.
http://www.aftabir.com منبع : آفتاب
چوب و تکه اسکیتی که ورزشکاران به پای خود می بندند و روی چرخ های آن به حرکت درمی آیند، طی این سال های طولانی تغییراتی داشته و چرخ های زیر چوب ها و بهتر بگوییم نوع حرکت این چوب ها به آرامی تکوین یافته است. آنچه تاریخ به ما یادآوری می کند، این است که اولین مرتبه استفاده از این رولر اسکیت ها به سال ۱۷۴۳ برمی گردد و اگر هم چند سال قبل از آن چنان واقعه ای شکل گرفته باشد، به ثبت نرسیده است.
خالق و عامل واقعه ۱۷۴۳ بدرستی در متون تاریخی مورد اشاره قرار نگرفته است، اما این مساله محرز است که ۱۷ سال بعد از آن تاریخ یک نوع بدوی و اولیه اسکیت که روی چرخ های ساده و کوچکی استوار بود، توسط یک مهاجر اروپایی به نام جان جوزف مرلین باب شد. چرخ های به حرکت درآورنده این اسکیت ها هم آهنی بود و در ۴۰ ـ ۳۰ سال بعد نمونه ها و مدل هایی از همین قبیل مورد استفاده جوانان در اروپا قرار می گرفت.
در سال ۱۸۶۳ اسکیت های مستقر روی چهارچرخ سر برآورد که در آن مقطع به آنها Quad Skate می گفتند. مخترع این وسایل یک آمریکایی به نام جیمز لئونارد پلیمپتون بود و اولین نمونه های کارش در شهر نیویورک رو شد. وجه تمایز این اسکیت ها با اسکیت های قبلی قرارداشتن نوعی لاستیک لغزنده و دارای قوه انبساط در زیر آن بود که اجازه می داد افراد استفاده کننده با قدری فشار دادن به یکی از دو سمت، حرکت خود را به همان سمت سوق دهند. آنها می توانستند بدن خود را موازی با همان سمت و جهت به سطح زمین نزدیک کنند و مانور بدهند و احساس هیجان کنند.
در ۱۵۰ سالی که از آن تاریخ می گذرد، چوب اسکیت ها و وسیله حرکتی زیر آنها کم یا زیاد دچار تغییراتی شده و حتی مدل هایی به بازار آمده که به جای چرخ های سنتی، نوعی لبه تیغ مانند و لغزان زیر آن تعبیه شده است. یک هدف تمامی مخترعان و کامل کنندگان این وسیله، بخشیدن هیجان و سرعت بیشتر به اسکیت ها بوده است و از این طریق اسکیت های اولیه که وسایلی برای تفریح صرف و با سرعتی اندک بود، اینک در فاصله کمی تا سال ۲۰۱۳ وسایل بسیار تند و تیز و خطرناکی است که مدل هایی از آن فقط توسط حرفه ای ترین آدم ها قابل استفاده است و استفاده آن توسط آدم های ناوارد و آماتور می تواند حادثه ساز و مرگ آفرین هم باشد. برخی می گویند این ورزش در درجه اول مدیون ویلیام براون و جوزف هنری هیوز انگلیسی است که سال های ۱۸۷۶ و ۱۸۷۷ قابل استفاده ترین اسکیت های مستقر روی چرخ را ابداع کردند ولی حقیقت امر هر چه باشد، از دهه ۱۸۸۰ به بعد وسعت ساخت و استفاده از رولر اسکیت ها در آمریکا بیشتر شد و یکصد سال بعد از آن اسکات اولسون و بره نان اولسون از شهر مینیاپولیس آمریکا نوع پرطرفداری از اسکیت های لبه ای و تیغی را که شبیه به مدل های مورد استفاده ورزشکاران هاکی روی یخ است، روانه بازار کردند. کار آنها به قدری گرفت که بعدا یک شرکت تولید رولر بلید هم دایر کردند و کمپانی های دیگری نیز با هدف ساخت و فروش این رولرها تاسیس و وارد عرصه کار شدند.
همسو با آن استفاده از اسکیت های رولر (چرخ) دار نیز رواج و محبوبیت خود را حفظ کرده است. یکی از آخرین مدل های اسکیت مستقر روی یک لبه در سال ۱۹۸۸ توسط مایکل اف گیلسون از منطقه کیپلز لیک کالیفرنیا ابداع و به کار گرفته شد. بعد از آن اسکیت ها با تغییراتی اندک تر به بازار آمد در تمامی این سال ها و با ایجاد هر تغییر و تکامل، اسکیت ها به سوی سرعت بیشتر و کنترل کمتر و به تبع آن به سمت مرگ های ناخواسته و احتمالی پیش رفته و استفاده از آنها بر خلاف خواسته ها و اهداف اختراع کنندگان اولیه آنها توام با ریسک هایی وسیع شده و حتی مدل های کم آزار و کم سرعت اسکیت ها هم به سبب عدم تبحر افراد استفاده کننده گاه موجب مرگ آنها شده است، چه برسد به مدل های تیغی و مجهز به بلیدها و لبه های تیز و آهنی که برخی از آنها به طرز ترسناکی غیرقابل کنترل و استفاده ناپذیر بخصوص برای افراد عادی است.
هر چند سال هاست که فدراسیون های ملی و حتی جهانی برای ساماندهی این ورزش مفرح و خطرناک ساماندهی و تشکیل شده است و با طراحی و برنامه ریزی این نهادها مسابقاتی رسمی و منظم و همیشگی هم برای این رشته طراحی و اجرا می شود. کار این رشته به جایی کشیده که ۲۰ سال پیش در المپیک بارسلونا رشته رولر هاکی از ورزش های غیررسمی اجراشده در آن بازی ها به شمار می آمد و مورد توجه زیادی هم قرار گرفت.
http://www.aftabir.com منبع : آفتاب
/ج
