یا حسین (ع)

یا حسین(ع)

ای که از داغت جهان بر سینه و سر می زند
مرغ روح آدمی درکوی تو پر می زند
ای سران عشق تو مأوای هر دلباخته
عاشقانت با غمت هم سوخته، هم ساخته
ای عزایت ماتم جانسوز هراهل دلی
وی بود هر عبد را در کوی عرفت منزلی
ای که عالم پرفغان درماتمت دیوان شد
ساغر جان بر شرار عشق تو پیمانه شد
ای فدای نام تو، قربان نام اکبرت (ع)
طاقت مابرده از کف تار موی اصغرت(ع)
ای فدای قاسم(ع) و آن زینب (س) غم پرورت
پر زند دل درسرای خلوت آب آورت
دست عباست (ع) اگر گردید از پیکر جدا
دستگیرما بود بر درد عالم شد دوا
وای ما کآتش درون خیمه ها افروختند
قلب عالم را از این جوی وخیانت سوختند
دل چه می سوزد به حال خواهر غمدیده ات
بر تن عریان تو، بر حنجر ببریده ات
کی رود از خاطر ما یاد عاشورای تو
ای طنین انداز دوران تا ابد آوای تو
ذکر هل من ناصرت در جان ما شورآفرین
نغمه هیهات تو در گوش جان، شیواترین
مصحف تاریخ عزت را بقا، شیرازه ات
نهضت ما برگی از خون نامه ی انگیزه ات

مقتدا

ای سند عشق به نامت حسین(ع)
شور وجهاد است پیامت حسین (ع)
کیستی ای ذوب خدای ودود
گرتونبودی به کجا عشق بود؟
دلبر عشاق سراپا عطش
دست به سرهای مریدان بکش
عشق تویی، شو تویی، جان من
ای محک غیرت وایمان من
ای شرف عشق زخونت حسین(ع)
مفتخر ازشور فزونت حسین(ع)
بنده حق لیک اسر توام
مست علمدار دلیرتوام
عشق تو مبنای سعادت بود
خاتمه عمر شهادت بود
غیر ولای تو مرا توشه نیست
حاجت دل، جز غم شش گوشه نیست
منبع : بیطرف (محزون)، فرزاد؛ (1386)، آتش دل، تهران: انتشارات ایران سبز، چاپ اول 1386.