نویسنده: آیت الله دکتر احمد بهشتی
روحانیت، تشنه حکومت و ریاست و مقام نیست و اگر- خدای نکرده- چنین باشد، سرانجام شکست می خورد.
روحانیت، تشنه اجرای احکام اسلام و حفظ اسلامیت نظام و تعلیم و تربیت صحیح دینی و اخلاقی مردم است. این ها منوط است به تقویت پایگاه ولایت فقیه و بازوان او که عبارتند از: شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام، مجلس شورای اسلامی، قوه قضائیه، قوه مجریه، امامان جمعه، فرماندهان نیروهای مسلح و قوه مجریه سر سپرده اسلام که اگر این ها را از او بگیرند و تضعیف کنند، اسلامیت نظام و معنویت جامعه، تضعیف و خدشه دار می شود.
روحانیت، خواهان امنیت اخلاقی مردم است که اهمیت آن از امنیت مالی هم بیش تر است؛ بلکه اگر اولی نباشد، دومی هم نیست. «بر این اساس است که امنیت اخلاقی به عنوان یک موضوع مهم از سوی مقام معظم رهبری مطرح می شود». (1)
اگر روحانیت کنار بکشد یا کنارش بگذارند، امنیت اخلاقی جامعه به خطر می افتد. دشمنان ایران اسلامی همین را می خواهند. «استراتژی صهیونیست ها در سال های اخیر، اشاعه فساد در جامعه برای مقابله با نظام اسلامی است و متأسفانه در همین سال ها بعضی از گروه های سیاسی و افراد برای جلب آرای جوانان در همین مسیر قرار گرفتند و به جوان ها گفتند: چرا شما نباید آزادی داشته باشید؟ چرا نباید جوانی بکنید؟ به جوان ها گفتند: کسی حق ندارد به شما تعرض کند، حتی اگر شما با نوع پوشش و رفتارتان به همه اعتقاد و ایمان جامعه تعرض کردید». (2) استراتژیست های استکبار و صهیونیزم به این جا رسیده اند که «در ایران باید فساد را رواج داد تا آن چه حکومت اسلامی را حفظ کرده، از میان ببرد». (3) رواج فساد و بی بند و باری «ارزش های دینی، ایمان قلبی و اعتقاد جوانان را هم محو می کند». (4)
روحانیت به حکم رسالتی که داراد، باید حافظ دین و ایمان و اخلاق مردم و پاسدار امنیت اخلاقی جامعه باشد. روحانیت مطمئن است- و تجربه هم نشان داده- که اگر حکومت را به لیبرال ها و روشن فکرها و از غرب برگشته ها و ملی گراها و تشکل های حزبی و گروهی چپ و راست بسپارد، هرگز نمی تواند رسالت خود را که رسالتی الهی و مردمی است، تحقق بخشد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله می دانست که اگر حکومت را تیول عبدالله بن أُبَی و سران اوس و خزرج کند، برنامه های رسالت و اهداف بعثتش تحقق نمی یابد. چنان که با قبضه حکومت از سوی امویان و عباسیان و شاهان، بیش ترین صدمه بر اهداف مقدس رسالت وارد شد.
هم اکنون که هنوز آب غسل امام نخشکیده و هوز جوشش خون شهیدان، مایه عبرت همگان است، از زبان یکی از اعضای مجمع روحانیون مبارز می شنویم که مجمع مزبور هم چنان «بر حفظ اندیشه ها و اصول امام خمینی رحمة الله علیه تأکید دارد، ولی این ارزش ها با برخی از شعارهایی که بعضی از افراد در جبهه دوم خرداد می دهند، هم آهنگ نیست» (5) از این بیان استفاده می شود که عناصری که در جبهه دوم خرداد نفوذ کرده اند که آرام آرام، می خواهند انقلاب و نظام را از مسیر خود خارج کنند. همان هایی که برای جمع آوری رأی و اشغال کرسی های قرمز رنگ مجلس با «پُزجوانانه گرفتن، حرف از آزادی جوان زدن، دختران و پسران جوان را تنگ هم به اجتماعات سیاسی خود کشاندن و شاهد رقصیدن آن ها با هم بودن» (6) تیشه به ریشه مقدسات جامع زدند و سعی کردند که حماسه خون شهیدان را به دست فراموشی سپارند. این ها را «برای رأی آوردن، طراحی کردند و رأی هم آوردند؛ در حالی که پشت سر این رأی، جامعه ای را به جا گذاشتند که حرکت به سوی ابتذال را متوقف نکرد. حرکتی را که بعضی از جناح های سیاسی آغاز کرده بودند، با پایان رقابت آن ها و برنده شدنشان متوقف نشد و امروز، بی بند و باری در حال تبدیل شدن به یک بحران است. بحرانی که منشأ داخلی اش همین جناح های فرصت طلب سیاسی هستند و بی مروت ها حالا که این بلا را بر سر ملت ما آورده اند، خودشان هم رندانه فریاد دزد را بگیر، سر داده اند و تقصیر شرایط فعلی را به گردن دین و انقلاب می اندازند. این ها در واقع کار استراتژیست های صهیونیست را آسان کردند و ماشین بی ترمز بی بند و باری را به سراشیب غیر قابل مهار فساد اخلاقی انداختند». (7)
پس جا دارد که آن عضو بگوید:
مجمع روحانیون مبارز، دوم خردادی را محترم می داند که در 15 خرداد ریشه داشته باشد. 15 خرداد اصولی را ارائه می کند که با بعضی از گفتارها و نوشتارهای برخی از وابستگان به دوم خرداد، سازگاری ندارد. بنابراین، ما در عین حال، که جبهه دوم خرداد را به عنوان مردمی تأیید می کنیم، اما به این دلیل که به اصول خاصی اعتقاد داریم که با بعضی از نوگرایی ها و تندروی ها سازگار نیست، نمی توانیم هر گفته ای را در جبهه دوم خرداد تأیید و یا در هر کنگره یا اجتماعی شرکت کنیم. (8)
این سخنان دلیلی روشن بر نفوذ نااهل ها در جبهه دوم خرداد و طبعاً در ارگان های نظام جمهوری اسلامی است و اگر چاره ای اندیشه نشود، این نظام هم به سرنوشت نظام مشروطه گرفتار می شود. نباید اجازه داد که به بهانه اصلاحات، معنویت و اسلامیت نظام و روحانیت تضعیف شود و مباد که این کار به دست افراد یا جناح هایی از خود روحانیت صورت گیرد. همان عضو در ادامه سخنانش می گوید:
ما طرفداران اصلی اصلاحات هستیم؛ چرا که مکتب و امام ما بر اصلاحات تأکید داشته اند، اما اصلاحاتی که در چارچوب های قانون تعریف شده باشد. ما آفتاب گردان نیستیم که هر روز به سویی بگردیم؛ به عنوان نمونه، بنده افکار سنجی که درباره رابطه با آمریکا صورت گرفت را باعث شرمندگی می دانم و فارغ از این که سنجش مذکور واقعی بوده یا خیر، در شرایطی که رئیس جمهور آمریکا در حال لشکرکشی است، این گونه مطالب، قابل پذیرش نیست. (9)
جای سؤال است که به صرف عدم شرکت مجمع روحانیون مبارز که به قول آن عضو «تنها مجموعه ای است امام رحمة الله علیه عمل و رفتار آن ها را تأیید کرده است» (10)- در کنگره ها و اجتماعات دوم خردادی و ساکت نشستن و تماشاگر بودن، کافی است؟
و باز جای سؤال است که امام غیر از آن مجموعه، هیچ مجموعه دیگری را تأیید نکرده است؟ آیا جامعه مدرسین مورد تأیید نبوده اند؟ آیا روحانیت مبارز، ممهور به مهر تأیید نبوده است؟
امروز اولاً، انحصار طلبی روا نیست و ثانیاً، وقت خاموش نشستن نیست. با این رویه نااهل ها هم چون سیل بنیان کن در همه جا نفوذ می کنند و بنای نظام و انقلاب و قانون اساسی و جمهوری اسلامی و ستون فقرات اسلامیت نظام را- که همان ولایت فقیه است- زیر و زبر می کنند. هر چند به فرمایش رهبر انقلاب:
نسل اول جهاد و شهادت، امتحان خود را به خوبی پس داده است و نسل های دوم و سوم جهاد و شهادت نیز با نورانیتی که در نسل جوان مشاهده می شود، هر روز که لازم باشد، امتحان بسیار خوبی خواهند داد. (11)
و نیز همین طور است «دختران و پسران جوان را تنگ هم به اجتماعات سیاسی خود کشاندن» (12) جراحت های عفونت زده کوچکی است که متأسفانه بیش تر خود را نشان می دهد؛ ولی بسیارند جوان های مؤمن و مخلص و فداکار و از خود گذشته که هم چون نسل اول آرزوی جهاد و شهادت دارند و هم اکنن کم نیستند جوانانی که منتظر اجازه اند تا در سرزمین فلسطین که آمریکا بیت المقدسش را پایتخت رژیم صهیونیستی معرفی کرده، دوشادوش جوانان فلسطینی بجنگند و جام شهادت نوشند.
پی نوشت ها :
1. روزنامه کیهان، 81/7/18، ص 5.
2. همان.
3. همان.
4. همان.
5. همان، ص 2.
6.همان، ص 5.
7. همان.
8. همان، ص 2.
9. همان.
10. همان.
11. همان.
12. همان، ص 5.
بهشتی، احمد؛ (1382)، اندیشه سیاسی نائینی، قم: مؤسسه بوستان کتاب، مرکز چاپ و نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم
