ترجمه و تألیف: حمید وثیق زاده انصاری
منبع:راسخون
منبع:راسخون
٧١ ٪ از سطح زمین را اقیانوس‌ها پوشانده‌اند و ٢٩٪ دیگر را خشکى‌ها. این سؤال که چه زمانى این خشکى‌هاى عظیم سر از اقیانوس بر آوردند، همیشه توسط دانشمندان مورد بحث بوده است. پژوهش‌هاى جدیدى که توسط زمین شناسان دانشگاه کولون با همکارى دانشگاه بون و دانشگاه ژاکوبز برمن انجام شده، نشان مى‌دهد که خشکى‌هاى عظیم، در حقیقت ٧ر٢ میلیارد سال پیش وجود داشته‌اند.
یک کار گروه از دانشگاه کولون با همکارى پروفسور کارستن مونکر و دکتر الیس هافمن و دانشجویان آن‌ها و سباستین ویهمان (که با پروفسور میخاییل باو از دانشگاه ژاکوب برمن همکارى مى‌کند) براى اولین بار توانستند رد پاى ترکیباتى از ایزوتوپ‌هاى عناصر بسیار کم یاب هافنیوم و نئودیمیوم، متعلق به ٧ر٢ میلیارد سال قبل را به وسیله‌ى خالص کننده‌ى شیمیایى قوى، از رسوبات آب دریا، واقع در تماگامى بنداد آیرون فورمیشن (کانادا) یافته و آن را به عنوان آرشیو و سند نگه دارى کنند.
پژوهش‌هاى پیش از این نشان مى‌داد که این صخره‌هاى کانادا، تنها حاوى مواد شیمیایى مى‌باشند که مستقیماً از آب دریا رسوب کرده‌اند. تماگامى بنداد آیرون فورمیشن، که ٧ر٢ میلیارد سال قبل، در دوره‌ى نئو آرچئان تشکیل شده است را مى‌توان به عنوان یک سند استفاده کرد، به این دلیل که ترکیب ایزوتوپ بسیارى از عناصر شیمیایى هم چون هافنیوم و نئودیوم مستقیماً ترکیب آب دریا در دوره‌ى نئوآرچئان را باز تاب مى‌کند. این دو عنصر بسیار کم یاب منجر به نتایج بسیار با ارزشى در مورد فرآیندهاى فرسایش در اثر آب و هوا مى‌شود.
در حین این پژوهش، تیم پژوهشى به نتایج شگفت انگیزى دست پیدا کرد که در مجله‌ى زمین شناسى منتشر شد: ٧ر٢ میلیارد سال پیش آب دریا به مقدار بسیار بسیار زیادى حاوى ایزوتوپ رادیواکتیو هافنیوم ١٧٦ بوده، ولى در مقایسه با این مقدار هافنیوم ١٧٦، حاوى مقادیر به مراتب کمترى از ایزوتپ رادیو اکتیو نئودیمیوم ١٤٣، بوده است، همانند همان مقدارى که امروزه مى توان در آب دریا مشاهده کرد.
پروفسور مونکر این گونه توضیح مى‌دهد: "در آب دریاى امروزه، وجود این ایزوتوپ‌ها را مى‌توان با فرسایش در اثر آب و هوا و خوردگى سطوحى از زمین که در تماس با آب دریا بوده است، توضیح داد." دکتر هافمن مى‌افزاید: "اگر همان گونه که توسط مدل‌هاى کامپیوترى تخمین زده شده است، در دوره‌ى نئو آرچئان ٩٧ ٪ سطح کره‌ى زمین را آب پوشانده بوده باشد، این سیگنال‌هاى ژئو کمیکال (زمین شناسى شیمیایى) در آب دریاى دوره‌ى نئو آرچئان نباید یافته مى‌شد".
با توجه به تیم علمى، یافته جدید نشان مى‌دهد که ٧ر٢ میلیارد سال پیش سطوح خشکى نسبتاً عظیمى از اقیانوس‌ها بیرون آمده بوده که در معرض فرسایش در اثر آب و هوا و توسط نور خورشید، باد و باران نیز دچار خوردگى شده بوده‌اند. دکتر هافمن مى‌گوید "ایزوتوپ هافنیوم ١٧٦ در تضاد با قرینه‌ى خود، نئودیمیوم ١٤٣، به واسطه‌ى فرسایش آب و هوایى، انتقال یافته و وارد آب دریاها شده و سپس تبدیل به قسمتى از لایه‌ى رسوبى پر از آهن در کف دریا، در ٢٧٠٠ میلیون سال پیش شده است."
تست‌هاى مربوطه در آزمایشگاه‌هاى تخصصى یک پارچه‌ى دانشگاه‌هاى کولون و بون انجام شده است. پروفسور مونکر مى‌گوید: "ما توانستیم این ایزوتوپ‌ها که از عناصر بسیار نایابى هستند را اندازه گیرى کنیم، این مقدار در محدوده‌ى ppb تمرکز بیشترى داشته است، که به معنى قسمت‌هاى کمى در یک میلیارد است.
یک کار گروه از دانشگاه کولون با همکارى پروفسور کارستن مونکر و دکتر الیس هافمن و دانشجویان آن‌ها و سباستین ویهمان (که با پروفسور میخاییل باو از دانشگاه ژاکوب برمن همکارى مى‌کند) براى اولین بار توانستند رد پاى ترکیباتى از ایزوتوپ‌هاى عناصر بسیار کم یاب هافنیوم و نئودیمیوم، متعلق به ٧ر٢ میلیارد سال قبل را به وسیله‌ى خالص کننده‌ى شیمیایى قوى، از رسوبات آب دریا، واقع در تماگامى بنداد آیرون فورمیشن (کانادا) یافته و آن را به عنوان آرشیو و سند نگه دارى کنند.
پژوهش‌هاى پیش از این نشان مى‌داد که این صخره‌هاى کانادا، تنها حاوى مواد شیمیایى مى‌باشند که مستقیماً از آب دریا رسوب کرده‌اند. تماگامى بنداد آیرون فورمیشن، که ٧ر٢ میلیارد سال قبل، در دوره‌ى نئو آرچئان تشکیل شده است را مى‌توان به عنوان یک سند استفاده کرد، به این دلیل که ترکیب ایزوتوپ بسیارى از عناصر شیمیایى هم چون هافنیوم و نئودیوم مستقیماً ترکیب آب دریا در دوره‌ى نئوآرچئان را باز تاب مى‌کند. این دو عنصر بسیار کم یاب منجر به نتایج بسیار با ارزشى در مورد فرآیندهاى فرسایش در اثر آب و هوا مى‌شود.
پروفسور مونکر این گونه توضیح مى‌دهد: "در آب دریاى امروزه، وجود این ایزوتوپ‌ها را مى‌توان با فرسایش در اثر آب و هوا و خوردگى سطوحى از زمین که در تماس با آب دریا بوده است، توضیح داد." دکتر هافمن مى‌افزاید: "اگر همان گونه که توسط مدل‌هاى کامپیوترى تخمین زده شده است، در دوره‌ى نئو آرچئان ٩٧ ٪ سطح کره‌ى زمین را آب پوشانده بوده باشد، این سیگنال‌هاى ژئو کمیکال (زمین شناسى شیمیایى) در آب دریاى دوره‌ى نئو آرچئان نباید یافته مى‌شد".
با توجه به تیم علمى، یافته جدید نشان مى‌دهد که ٧ر٢ میلیارد سال پیش سطوح خشکى نسبتاً عظیمى از اقیانوس‌ها بیرون آمده بوده که در معرض فرسایش در اثر آب و هوا و توسط نور خورشید، باد و باران نیز دچار خوردگى شده بوده‌اند. دکتر هافمن مى‌گوید "ایزوتوپ هافنیوم ١٧٦ در تضاد با قرینه‌ى خود، نئودیمیوم ١٤٣، به واسطه‌ى فرسایش آب و هوایى، انتقال یافته و وارد آب دریاها شده و سپس تبدیل به قسمتى از لایه‌ى رسوبى پر از آهن در کف دریا، در ٢٧٠٠ میلیون سال پیش شده است."
تست‌هاى مربوطه در آزمایشگاه‌هاى تخصصى یک پارچه‌ى دانشگاه‌هاى کولون و بون انجام شده است. پروفسور مونکر مى‌گوید: "ما توانستیم این ایزوتوپ‌ها که از عناصر بسیار نایابى هستند را اندازه گیرى کنیم، این مقدار در محدوده‌ى ppb تمرکز بیشترى داشته است، که به معنى قسمت‌هاى کمى در یک میلیارد است.
/ج
