با سلام و عرض ادب دوست عزیز با توجه به آنچه عنوان کردید به نظر می رسد اشکالات متعددی در تربیت فرزندانتان وجود داشته که موجب ایجاد این شرایط شده است. برخورد با هر کدام از این رفتارها نیاز به مهارت های خاص خود دارد که با مطالعه کتاب هایی در این زمینه و یا کمک گرفتن از مشاوران، آن هم با طرح هر موضوع به صورت جزیی می توان به بهبود شرایط کمک کرد . درست است که برخی از کودکان از نظر خلق و رفتار با کودکان دیگر متفاوتند اما برخوردهای شما با این رفتارها می تواند منجر به تعدیل آن شود. مثلا لجبازی در برخی از سنین یک رفتار طبیعی در کودک برای بدست آوردن استقلال است . مثلا کودک اولین بار وقتی نه گفتن را شروع می کند به دنبال دست یابی به بخشی از این استقلال است. در این شرایط لازم است در مواردی که به کودک آسیبی وارد نمی شود به او میدان داده شده تا به تجربه بپردازد آن هم بدون آنکه از سوی شما مجبور یا ترغیب به رفتارهایی شود یعنی در شرایط مناسب به اندازه لازم آزاد باشد تا محدودیت زیاد منجر به طغیان او نگردد. اما در شرایطی که آسیبی به کودک وارد می شود یا کودک رفتار نادرستی را می آموزد قاطعیت والدین ضروری است و البته این قاطعیت باید از سوی هر دو نفر و حتی پدر بزرگ و مادر بزرگ باشد. یعنی همه بزرگترها باید در این زمینه هم کلام باشند. چراکه مخالفت یا کارشکنی تنها یک نفر از افرادی که در این میان سهیم هستند می تواند فرایند تربیت را دچار مشکل کند. همچنین اختلافات بین کودکان هم سن و سال و به خصوص از و جنس طبیعی است که با مدیریت صحیح والدین قابل حل خواهد بود. یعنی لازم است در این اختلافات والدین خودر ا به عنوان یک قاضی وارد مسئله نکنند و به دنبال دادن حق به یکی از طرفین نباشند. درصورتی که احتمال آسیب وجود دارد لازم است والدین مداخله کنند اما این مداخله به قضاوت کشیده نشود. یعنی از خود کودکانبرای حل مشکل کمک بگیرید و بخواهید که راه حل ارائه دهند و با مصالحه از راه حل های هر دو نفر در هر مشکلی استفاده کنید تا کودک احساس نکند که از یکی از دو نفر طرفداری شده است. دوست عزیز در بسیاری از موارد عدم همراهی بزرگتر ها منجر به اوج گیری مشکلات می شود که در این شرایط لازم است پیش از هرچیز این اختلافات حل شود تا مشکلات کودکان نیز بهبود یابد. یک رفتار نادرست در همه حال و در همه شرایط نادرست است پس اگر کودک شما با جیغ و فریاد به دنبال دست یابی به خواسته خود باشد تنها اگر یکی دو بار برای آرام کردن او کوتاه بیایید این رفتار در کودک نهادینه خواهد شد که با جیغ و داد و پافشاری می تواند به خواسته خود برسد. در این شرایط با بی توجهی به رفتارهایی از این دست، به خصوص در شرایطی که کودک با جیغ و داد به دنبال رسیدن به خواسته نادرستی است می توان از شدت آن کاست و یا می توانید دست یابی کودک به خواسته مشروع خود را منوط به سکوت و حفظ ادب کنید.