با عرض سلام خدمت شما خواهر گرامی خواهر عزیز ، «تعارض» یک جنبه ی اجتناب ناپذیر ارتباطات انسانی است. هنگامی که دو نفر با یک دیگر صمیمی می شوند، احتمال بیش تری وجود دارد که تعارض را تجربه کنند؛ چراکه در خلال یک ارتباط خصوصی، عادت ها یا تفاوت ها بارزتر می شوند و می توانند آزاردهنده باشند. هرچند تعارض، برای رابطه ی زناشویی خطرناک نیست، چگونگی مواجهه ی همسران با آن می تواند خطرساز باشد.تعارض، نوعی کشمکش و درگیری است. وقتی برای یکی از همسران، انجام کار، گفتن حرف و یا داشتن فکر و احساس در زمینه ی مسأله ای خاص، مهم و ارزش مند باشد و برای دیگری چنین نباشد، همسران دچار اختلاف سلیقه یا اختلاف نظر می شوند و این، «تعارض» در ارتباط و فرآیند تفاهم را نشان می دهد. ناتوانی در تحمل نظر یا سلیقه ی مخالف، می تواند پیامدی فراتر از مشاجره ی ساده و گذرا داشته باشد و مجموعه ای از الگوهای رفتاری بین زن و شوهر ایجاد کند که نتیجه ی آن خصومت و روابط آشفته باشد.بی توجهی به نیازهای اساسی: عدم توجه به نیازهای اساسی همسر به ویژه نیاز به عشق، نیاز به مهم بودن، آزادی، تفریح و کسب آرامش در محضر خدا، موجب رنجش و ایجاد زمینه ی تعارض می شود.نکاتی که شایسته است توسط شما و همسرتان برای حل تعارض به صورت گام به گام مورد توجه جدی قرار گیرند، از این قرار است: زمان و مکان مناسبی برای بحث در نظر بگیرید. همسران با دقت مکانی را انتخاب کنند که بدون حواس پرتی و بدون مزاحمتی برای چاره اندیشی، بتوانند در مورد مسایل صحبت کنند. انتخاب زمان و ساعت معین با توافق قبلی طرفین نیز اهمیت دارد. تعریف مسئله یا مشکلی که در مورد آن اختلاف نظر دارند. شفاف کردن مسئله به گونه ای که هر دو نفر بدانند، در مورد یک مسئله ی مشترک صحبت می کنند.سهم هر یک از همسران در ایجاد مشکل مشخص شود. به ندرت فقط یک نفر مقصر است. مشارکت دوطرفه در مسئولیت پذیری، ایرادگیری از طرف مقابل را حذف می کند.همسران تلاش های ناموفق گذشته را برای حل مشکل مرور کنند. مرور رویکردهای ناموفق گذشته به همسران کمک می کند که به طرح موضوع با راه حل های جدید تأکید کنند.جنبه های مثبت و منفی همه ی راه حل های پیش نهادی ارزیابی می شود. یکی از راه حل هایی که هر دو زوج با آن موافق هستند، انتخاب می شود.هر یک از زوجین برای انجام راه حل، مسئولیتی می پذیرد و در صورت امکان وظیفه ی خود را یادداشت می کند. جلسه ی دیگری با یکدیگر ترتیب دهید به منظور بحث درباره ی پیش رفت کار. این مرحله توافق درباره ی زمان و مکان مناسب برای صحبت در مورد پیش رفت کار را می طلبد.تشکر و تحسین همسران از یک دیگر برای مشارکت در حل مشکل، بهترین پاداش قدردانی است. تحقیر ، توهین، تهدید، سرزنش و پرخاشگری نکنید. اگر صدایتان بلندتر شده یا تند و با پرخاشگری صحبت می کنید کمی مکث کنید تا آرام شوید و سپس به صحبت هایتان ادامه دهید .آن چه که در شرایط معمول مانع از حل اختلاف می شود آن است که معمولا پس از بروز یک اختلاف، زوجین مشکلات قبلی و قدیمی را هم به میان می آورند. این موقعیت تنها باعث پیچیده تر شدن مشکلات می شود، طوری که دیگر هیچ راهی برای حل مشکل اصلی باقی نمی ماند. سعی کنید هر دفعه درباره یک موضوع بحث کنید و تنها روی آن موضوع تمرکز داشته باشید.مشکل اصلی را پیدا کنید و دقیقا بدانید که در باره چه موضوعی با همسرتان بحث می کنید و اختلاف اصلی چیست. بازکردن و تشریح مشکل به شما و همسرتان یک نمای کلی از مسئله می دهد. تعریف دقیق و روشن مسئله گام مهمی برای حل آن است.دقت کنید هر دو چه می خواهید؟ هر دو نیازها و خواسته هایتان را بیان کنید. سعی کنید نظراتتان را به همسرتان تحمیل نکنید. مشکل را از زاویه دید همسرتان نیز ببینید و خواسته ها و نگرانی هایش را در باره مشکل موجود درک کنید.در باره این که چگونه هر یک از شما در ایجاد مشکل موجود سهیم هستید، صحبت کنید.بسیاری از زوجین در هنگام بحث کردن، سعی می کنند ثابت کنند که مقصر نیستند و حق با آنان است و علت مشکلات ایجاد شده همسرشان است و او مقصر اصلی است. دقت کنید هیچ مشکلی با متهم شناختن همسرتان حل نخواهد شد و تنها با این عمل او را در موضع دفاع قرار می دهید و اختلافتان پیچیده تر می شود. صادقانه سهم خود را در ایجاد و تداوم مشکل بررسی کنید و در باره آن با همسرتان صحبت کنید، این رفتار شما باعث می شود او نیز اشتباه های خود را در ایجاد مشکل راحت تربیان کند.به همسرتان نگویید او چه کار می تواند بکند، در عوض به او بگویید که چه کاری از دست خودتان ساخته است. سوالاتی مانند؛ " فکر می کنی چه کمکی از دست من بر می آید؟" و " دوست داری من چه کار کنم؟" کمک کننده است. بعد از آن که برای مشکلات تان راه حلی پیدا شد و هر دو با آن موافق بودید ، ببینید چگونه توانستید به جای طفره رفتن و پرخاشگری علت اصلی مشکل تان را پیدا کنید و به راه حل مناسبی دست یابید. صحبت در باره این موضوع باعث می شود که هر دوی شما بیاموزید درزمان بروز مشکل چگونه با یکدیگر برخورد کنید و به نتیجه دلخواه دست یابید.در مورد اختلافاتتان با خانواده‌هایتان صحبت نكنید، مهم‌ترین مساله‌ای که باید بدانید این است که هرگز نباید مسایل و اختلاف‌های خود را بدون اطلاع همسرتان با خانواده‌های خود در میان بگذارید زیرا بعد از مدتی شما با همسرتان آشتی می‌کنید اما خانواده‌ها همچنان تصور می‌کنند زندگی شما پر از بدبختی و مشکلات است مساله دیگر این است كه وقتی والدین از زندگی شما باخبر می‌شوند، ناخودآگاه رفتارشان با همسرتان تغییر می‌کند و حتی زمانی که شما با او آشتی كرده‌اید، این تغییر رفتار ادامه دارد.هرگز وفاداری خود را بین خانواده و همسرتان تقسیم نکنید: باور غلطی وجود دارد که بر اساس آن پدر و مادرها فکر می‌کنند اگر فرزندشان همسر خوبی باشد، فرزند خوبی برایشان نیست. زوج‌ها هم به غلط تصور می‌کنند که اگر همسرشان فرزند خوبی برای والدین است، پس همسر خوبی برای آنها نخواهد بود. برقرارکردن تعادل در چنین شرایطی خیلی سخت است. اگر بتوانیم به همسر و پدر و مادرمان بقبولانیم كه هریک جایگاه خاص خودشان را دارند، یک نوع هنرمندی است.مرزهای خانواده را مشخص کنید: بدون کوچک‌ترین رودربایستی و تعارفی، با همسر خود در مورد الگوی رابطه با خانواده‌های طرفین از نظر میزان و نحوه رفت‌وآمد، نحوه ارتباط اقتصادی، برنامه زمانبندی ارتباط‌ها و... مذاکره کنید. سعی کنید به جای گلایه از وضعیت موجود با تغییر شیوه نگاه کردن به قضیه کمی از حساسیت خود را کم کرده و تمرکز روی نقاط مثبت و لذت های دیگر جنبه های زندگی خود داشته باشید و تمام نیاز به محبت خود را از همسر خود درخواست نکنید ،شما استعدادهای زیادی دارید که باید در کنار وظیفه همسرداری خود برای شکوفا شدن آنها برنامه ریزی کنید و به جنبه های دیگر زندگیتان نیز توجه کنید که نارضایتی شما کم شود . با آرزوی خوشبختی و آرامش در کنار همسرتان و فرزند دلبندتان.