سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی. بیان کردین "در تربیت فرزندتان کم آوردید و اظهار ناتوانی کردین": راستش سوال شما در قالب یک جمله ی خبری هست و آن قدر کلی هست که نمی دانم از کدام زاویه، باید با شما بزرگوار صحبت کنم. دوست عزیز، فرزندپروری کار دشواری است و واقعا نیاز به آموزش، مطالعه، شرکت در کارگاه های مختلف، مشورت با روانشناس و متخصص را دارد تا مادر مهارت های لازم برای تربیت فرزندی شایسته را کسب کند و البته در کنارش صبر و حوصله ی زیادی را می طلبد تا با کودک در این فراز و نشیب های زندگی، هم قدم شد.
- لازم است در وهله ی اول، شما روی افکار، احساسات و هیجاناتتان کار کنید تا بتوانید مدیریتشان را بر عهده بگیرید. یعنی لزوما رفتارهای کودک باعث آشفتگی شما نمی شود بلکه تفسیر و تحلیل شما از رویدادها هست که سبب ناراحتی شما می شود. چه بسا شما اتفاقات پیرامون را به صورت اغراق آمیز و بیش از حد فاجعه انگیز پیش خود توصیف می کنید و این امر، در پی داشتن هیجانات و احساسات منفی را در برخواهد داشت.
- تفکر کنید و این جملات را با خود بگویید: "من درباره رفتار بد فرزندم چه چیزی به خودم می‌گویم که اینطور باعث خشمگین شدن یا ناراحتی من می‌شود؟" در واقع با چالش کشیدن افکارتان متوجه می شوید واقعا رفتار کودکتان، ارزش این همه عصبانیت و آشفتگی را ندارد.
- همواره این مساله را به خود گوشزد کنید که هر انسانی می‌تواند اشتباه کند و اشتباه کودکان بیشتر بخاطر ناآگاهی آن ها در انجام کارها و رفتارهایشان می‌باشد و چه بسا اقتضای سنشان هست، پس بایستی با رفتار مناسب شیوه مناسب رفتارها را به آنها آموخت.
- یک مادر طبیعتا باید برای خودش، نیازها و علایقش وقت بگذارد تا بتواند یک مادر و همسر شاد و سرحال و باانگیزه باشد. بنابراین لازم هست زمانی هر چند کوتاه را برای خود اختصاص دهید. باشگاه بروید، فعالیت هایی که دوست دارید انجام دهید، در اجتماع باشید و.....تا بتوانید با انرژی بیشتری به تربیت فرزند خود بپردازید. و در نهایت، هنر تغافل و نادیده گرفتن را تمرین کنید. گاهی اوقات بدون جر و بحث و دنبال مقصر دانستن، می توان با چشم پوشی از بعضی خطاها، بسیاری از مسائل را حل کرد. در صورتیکه احساس می کنید به تنهایی نمی توانید این شرایط را مدیریت کنید لازم هست به روانشناس مراجعه کنید.
با آرزوی لحظاتی شاد برای شما