با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون. من هم خداقوت عرض میکنم.
با توجه به استقلالی که داشته اید، پذیرش محدودیت ایجاد شده، برایتان سخت و طاقت فرساست. مخصوصا که جوان و پرشور هستید و اکنون باید منتظر باشید تا کسانی که روحیه متفاوت با شما دارند، شما را هدایت کنند و این مسئله کار را برایتان سخت تر میکند. سعی میکنم حالتان را درک کنم.
دوست عزیز، توصیه میکنم برای حل این مسئله ابتدا دلیل ان را از همسرتان جویا شوید و در صورت منطقی بودن موانع را با حل مسئله و به صورت خلاقانه مرتفع سازید. در زمانی که همسرتان شنوندگی خوبی دارد و میتواند پذیرنده حرف های تان باشد، از زاویه دید او به مسئله نگاه کرده و با هم عقید با او نسبت به غربت شما در شهری که هستید، صحبت کنید. از او بخاطر نگرانی که نسبت به شما دارد و اینکه دوست ندارد در این تنهایی به شما اسیب برسد، قدردانی کنید و بگویید که دغدغه او را درک می کنید، سپس نیاز خود را برای مستقل عمل کردن عنوان کرده و از حس و حالی که در شما ایجاد میکند، برایش بگویید. از اعتمادی که به شما دارد صحبت کرده و از ان تشکر کنید. صحبت هایی با این نوع بیان، سبب میشود، همسرتان بدون جبهه گیری با شما برخورد نماید و انعطاف بیشتری را نشان دهد. صمیمیت و محبت به مادر شوهر و پدر شوهرتان نیز سبب میشود که انها حمایت بیشتری از خواسته های شما داشته باشند. با محبت به انها و استفاده از نفوذشان در همسرتان، تلاش کنید تا از طریق انان نیز خواسته خود را دنبال نمایید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.