با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون.
مادر عزیز، چه بهتر بود نکته هایی از گفتگوی خود و فرزندتان و دلایلی که برای گریه خود دارد را نیز مورد اشاره قرار میدادید تا راهنمایی کامل و مناسب تری ارایه میشد. علی ای حال لازم است علت ترس او را بیابید. با او همدلی کنید و اجازه دهید که او از ناراحتی اش بگوید و فقط شنونده باشید. شاید او کثیفی و ناتوانی در کنترل وضعیت خود را سنگین می بیند و یا اینکه ان را نشانه مشکل و یا یک ضعف میداند و یا... . در این حالت بهتر است اگاهی او را در مورد فلسفه قاعدگی بالا ببرید و به زبان خودش در مورد بلوغ صحبت کنید.‌حتما به او اشاره کنید که این امر، نشانه رشد و سلامت اوست و او باید خوشحال باشد که چنین مرحله ای را تجربه کرده است. ان را نشانه بزرگی و خانم شدن او عنوان کنید و به تبریک بگویید. حتی اعلام‌ کنید که دوست داشتید برای شروع علائم بلوغ و ورودش به دنیای بزرگ سالی ، جشنی بپا کنید و اکنون ان را با خرید یک کیک‌ و برگزاری جشن دوستانه برجسته سازید و در نظر او خوشایندش کنید. از خاطرات خود و یا افراد دیگر بگویید و اینگونه عمومی بودن ان را متذکر شوید‌. احوال او را بپرسید و رسیدگی خوبی داشته باشید. شربت عسل و یا شیره انگور برایش تهیه کرده و به او بخورانید تا کم خونی سبب افسردگی و تسلط افکار منفی در او نشود. وسایل مورد نیاز او را تهیه کرده و در صورت امکان چند مورد را از وسایل فانتزی انتخاب کنید تا جلوه گری داشته باشد. در صورت ادامه وضعیت و ترس او حتما او را نزد روانشناس برده و به صورت تخصصی مشکل را دنبال کنید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید.