بسم الله الرحمن الرحیم دوست گرامی استخاره بر دو نوع است: 1- طلب خير و هدايت از خداوند كه معناى حقيقى استخاره و شيوه عملى پيشوايان اسلام عليهم‏السلام بوده است. در حقيقت نوعى دعا، تضرع، يارى‏خواهى از خداوند و توكل بر اوست، كه در تمام احوال و كارها و بخصوص كارهاى مهم مانند انتخاب همسر، پسنديده و بلكه لازم است. دعاى سى و سوم صحيفه سجاديه و دعاى اوّل دعاهاى ده‏گانه «الوسائل الى المسائل» دعاى استخاره و(11) براى طلب خير در كارها مى‏باشد. طريق اين استخاره و طلب، آن است كه هر گاه بعد از تأمل، تعقل و مشورت تصميم به كارى گرفتى، متوجه درگاه خداوند شوى؛ مناسب است دو ركعت نماز به جا آورى و بعد از خداوند بخواهى كه اگر تصميمت صحيح است، تو را بر انجام آن موفق گرداند و خير و بركت در آن قرار دهد، اما اگر تصميم نادرستى است و مورد رضايت حق نيست، تو را از آن منصرف سازد و بين تو و انجام آن مانع ايجاد گرداند. در نقلى آمده است كه امام على(ع) هر گاه مى‏خواست كارى را انجام دهد، دو ركعت نماز مى‏خواند و بعد از آن صد بار مى‏گفت: «استخير اللَّه؛ از خدا طلب خير مى‏كنم.» بعد اين گونه دعا مى‏فرمود: «خدايا، مى‏خواهم فلان كار را كه مى‏دانى، انجام دهم. اگر صلاح دين و دنيا و آخرت مرا در اين كار مى‏بينى، وسيله‏اش را برايم فراهم ساز، اما اگر مى‏دانى كه اين كار براى دين و دنيا و آخرت من زيان دارد، مرا از انجام آن منصرف كن، چه دوست داشته باشم و چه دوست نداشته باشم، زيرا تو مصالح واقعى را مى‏دانى و من از آنها آگاه نيستم. تويى كه به امور پنهان آگاه مى‏باشى.» بعد از دعا، امام با توكل بر خدا تصميم به انجام يا ترك مى‏گرفت و پى انجام تصميمش مى‏رفت.(12) نقل شده كه فرزند يكى از علما تصميم به تحصيل در رشته‏اى دانشگاهى مى‏گيرد اما پدر موافق نبوده و نظر ديگرى داشته است. بالاخره به استخاره متوسل مى‏شوند، ولى با توجه به اختلاف نظر دو طرف، نمى‏توانند با استخاره مشكل را حل كنند و بر يك تصميم اتفاق نظر نمايند. ناچار از امام خمينى(قدس‏سره) كمك و استخاره مى‏طلبند. امام مى‏فرمايد: «فرزند خود را در انتخاب آزاد بگذاريد و شما و مادرش دعا كنيد موفقيت در راهى كه انتخاب مى‏كند، نصيب او گردد.»(13) امام به استخاره به معناى واقعى اشاره كرده و رهنمود مى‏دهد. لازم است مؤمن در همه كارها بخصوص در كارهاى مهم از خداوند طلب هدايت و خير كند و متضرعانه از او بخواهد اگر انتخابش صحيح و در راستاى سعادت دين و دنيايش مى‏باشد، او را موفق گرداند اما اگر انتخابش نادرست و تباه‏كننده دين و دنيايش است، وى را منصرف سازد و مانع انجام اراده‏اش شود. متأسفانه معناى حقيقى و صحيح استخاره كمتر مورد توجه واقع مى‏شود و بدان عمل مى‏گردد. 2- استخاره معمول و متداول بين مردم اين است كه وقتى مى‏خواهند راجع به امرى مهم تصميم بگيرند، قبل از تحقيق و تأمل و مشورت يا بعد از تحقيق و تأمل و مشورت و تمايل به انجام كار، با قرآن يا تسبيح استخاره مى‏كنند و كسب تكليف مى‏نمايند، بعد مطابق دستور استخاره - چنان كه خود يا استخاره‏كننده برداشت كرده - تصميم مى‏گيرند و به انجام كار، مصمم يا از انجامش منصرف مى‏شوند. اين نوع استخاره در جاى خودش صحيح است. وقتى انسان بعد از تحقيق، تأمل و مشورت نتوانسته تصميم بگيرد و حيران و سرگردان است، چنين استخاره‏اى مى‏تواند مفيد و راهگشا باشد، ولى متأسفانه در بعضى خانواده‏ها توسل به اين نوع استخاره، حالت زياده‏روى به خود گرفته و جاى تحقيق و مشورت و تصميم‏گيرى عاقلانه نشسته است. بسيارى خانواده‏ها وقتى دخترى را مى‏بينند و او را براى پسرشان مناسب تشخيص مى‏دهند و يا پسرى از دخترشان خواستگارى كرده، قبل از تحقيق، تأمل، مشورت و تصميم‏گيرى بر مبناى آن، به استخاره متوسل مى‏شوند و جواب مثبت يا منفى مى‏دهند. صحيح آن است كه اجازه دهند خواستگارى مطرح گردد و راجع به خواستگار تحقيق و پرس و جو كنند و ملاقات حضورى ترتيب دهند و بر مبناى تحقيقات و با توكل به خدا تصميم بگيرند. اگر بعد از تحقيقات و دقت به نتيجه اطمينان‏بخشى نرسيدند، به قرآن و استخاره متوسل گردند. فال بد زدن يكى از حيله‏هاى شيطان است تا او را از انجام كار خير باز دارد؛ بر عكس فال خوب كه وى را به انجام كار مصمم مى‏سازد و اطمينان و توانش را زياد مى‏گرداند. پيامبر(ص) وقتى تصميمى‏ مى‏گرفت، فال خوب مى‏زد و حوادث و وقايع را مثبت‏ (اميدوارانه) ارزيابى مى‏كرد. با تعريف مثبت‏ در خود و اطرافيانش‏ ايجاد روحيه مى‏نمود.