سلام و خسته نباشید؛ میبخشید که سوالم یه مقدار طولانیه و ممکنه اذیت بشید، چون میخوام تا حد امکان موقعیت من رو درک کنید مجبورم تا جای ممکن شرایط رو بگم. به دختری از فامیل (20 ساله) علاقه دارم و اون هم به من به شدت (تاکید میکنم، به شدت) به من علاقه داره. هر دو خونواده هامون مذهبی و تقریبا شبیه به هم هست به غیر از پدر و برادرش که خیلی به مسائل مذهبی معتقد نیست، مثلا تا جاییکه من میدونم نماز نمیخونن ولی خودش و مادرش خیلی مقید و معتقده. اول خونواده من با این ازدواج مخالفت کردند و الان دوباره به طریقی فهمیدم که دارن سعی میکنن زمینه این ازدواج رو فراهم کنن. مشکل اینجاست که از نظر اخلاقی ما خیلی به هم شبیه نیستیم، مثلا من خیلی کم رو و خجالتی هستم و برعکس اون پررو (نه به معنی بد)، یا اینکه من خیلی آرومم و اون بسیار پرانرژی و فعال، که این صفتش باعث میشه توجه پسرهای نامحرم رو (با اینکه چادری و باحجاب کامل هست) به خودش جلب کنه، چیزی که من خیلی بهش حساسم و اصلا نمیتونم تحملش کنم. البته قابل ذکره که با شناختی که از خودم دارم آدم بسیار مشکل پسندی هستم که معمولا عیبهای اطرافیانم رو خیلی بیشتر و بهتر از خوبیهاشون میبینم. از طرف دیگه طرز تفکر خونواده من و خونواده اون (به غیر پدرش و خونواده پدریش) از نظر مذهبی و سیاسی و خیلی مسائل دیگه شبیه به همدیگه اس. میترسم به خاطر علاقه زیادی که به پدرش داره بعد از ازدواج و سر بعضی مسائل احتمالی به خاطر همین علاقه، بین من و پدرش، پدرش رو انتخاب کنه. در کل، میترسم به خاطر علاقه زیادی که به من داره متوجه انتخابش نباشه و بعد از ازدواج و فروکش کردن این علاقه بفهمه که من کسی نیستم که فکر میکرده، هر چقدر هم که بهش میگ دوست داشتن یه نفر دلیل خوبی برا ازدواج با اون نیست قبول نمیکنه و میگه علاقه باعث میشه آدم گذشتش زیاد باشه و... از طرف دیگه تجربه به من ثابت کرده پدرم به علت تجربه زیادی که تو این زمینه دارن در مورد زندگی هر دو نفری که نظر دادن بدون استثنا درست از آب دراومده (بازم میگم به خاطر تجربه شون) با اینکه از این ازدواج بدم نمیاد ولی به خاطر مسائلی که بالا گفتم شخصا خیلی خوشبین نیستم نسبت به این ازدواج به شرطی که یه جوری خیالم راحت بشه از انتخابم. اگر گفتن که ما دو تا برا ازدواج مناسبیم برا همدیگه چکار کنم؟ بازم معذرت میخوام به خاطر طولانی شدن سوالم خیلی ممنون