سلام من ۳۰ سال دارم و ۶ سال که ازدواج کردم همسرم زن خوب و زندگی کنی است نسبتا هم مذهبی ولی من روز بروز حس می کنم که علاقه ام به ایشان کم می شود البته او را دوست دارم مثل دوست داشتن به کسی که بهت محبت می کند نه بیشتر و عاطفه و عشق به یک معشوق نسبت به ایشان ندارم مثلا وقتی که به مسافرت می روم یا ایشان می رود دلم برایشان تنگ نمی شود هیچ تمایلی به برقراری ارتباط جنسی ندارم هیچ تمایلی پریشانم حتی نمی توانم بهش ابراز علاقه بکنم از همان روز های اول عقد این حس در من بوجود امد که اشتباه کردم همیشه اون را با کسان دیگه مقایسه می کنم بخدا دارم منحرف میشم با یک دختر توی چت اشنا شدم البته بهشون گفتم که زن دارم ولی می خام بهش ابراز علاقه کنم شخصش مهم نیست فقط می خام این کارو بکنم با هاش قرار ملاقات گذاشتم عذاب وجدان دارم زن نسبتا زن خوبی حداقل از من بهتره ولی من احساسی بهش ندارم چکار کنم.البته یه توضیح هم در مورد قبل از ازدواجم بده من بی نهایت عاشق یک دختری بودم شاید قریب به ۳ سال این عشق فقط در قلب من بود و به هیچ کس نگفته بود بطوری که لاغر روی زرد خوابم کم خوراکم کم حرفم کم شده بود بخدا نزدیک شده بودم اون دختر کسی بود که می دانستم بر اعتقاداتم من منطبق نیست البته دختر بدی نبود ولی خوب خیلی هم اهل رعایت کردن نبود بعد از سه سال بهش گفتم من عاشق تو هستم ولی کمک کن که فراموشت کنم بهر حال در درونم جنگ میان عقل و عشق بود تا دو سالی هم همینجوری گذشت و من فقط این جریان رو به یکی از دوستان گفت و اورفت که واسطه گری بکند خودش با دختره ازدواج کردبعد ازاین قضیه من دیگه عاشق هیچ کس نشدم حتی زنم قبل از ازدواج .ومن بر اساس اینکه بلاخره همه باید ازدواج کنند ازدواج کردم اما قبل از اینکه از همسرم خواستگاری کنم حدود ۱۵ روز روزه گرفتم و استخاره کردم جواب استخاره نسبتا خوب بود بار دیگر استخاره گرفتم و جواب بار دوم هم شبیه بار اول بود و با او ازدواج کردم.تو رو خدا کمکم کنیذد چکار کنم که عاشق زنم بشم او را دوست داشته باشم می فهمم که راه بدی را دارم می روم ولی چه کنم هم همسرم ز بی توجهی من حتما رنج می برد هم خود من بدادم برسید