با عرض سلام خدمت برادر گرامی! در باب مغفرت الهی: نکاتی در باب توبه و استغفار ابوعامر 1- الله توبه‌كاران را دوست دارد: {إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ} [بقره: 222] «الله توبه‏كاران و پاكيزگان را دوست مى‏دارد» برای به دست آوردن دوستی پروردگار، تو هم جزو توبه کاران باش. 2- الله نسبت به توبه‌كنندگان بسیار بخشنده است: {وَإِنِّي لَغَفَّارٌ لِّمَن تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَى} [طه: 82] «به يقين من آمرزنده كسى هستم كه توبه كند و ایمان بیاورد و كار شایسته نماید و به راه راست رهسپار شود». این هم بشارتی بزرگ برای توست اگر اهل توبه باشی و ایمان بیاوری و کار شایسته انجام دهی! 3- خوبی‌ها، بدی‌ها را از بین می‌برد: {إِنَّ الْحَسَنَاتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئَاتِ} [هود: 114] «خوبيها، بديها را از ميان مى‏برد» همچنین رسول‌الله (صلی الله علیه وسلم) می‌فرماید: «هر جا که هستی تقوای الله را پیشه ساز و بعد از کار بد کار نیک انجام بده تا آن را پاک سازد و با مردم به اخلاق نیک رفتار کن» به روایت ترمذی. دوست عزیز! پس از هر گناه مایوس نشو و خود را تسلیم گناه نکن. یکی از راه‌های پاک ساختن گناهان همین نصیحت پیامبرمان (صلی الله علیه وسلم) است: انجام کار خوب. 4- هرگز از رحمت پروردگار مایوس نشو: {قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ} [زمر: 53] «بگو اى بندگان من كه بر خویشتن (با گناهان) زياده‏روى کرده‌اید، از رحمت الله ناامید نشويد در حقیقت ‏الله همه گناهان را مى‏آمرزد كه او خود آمرزنده‌ی مهربان است» بله! قضیه خیلی ساده است. هر چه گناه بزرگ باشد باز هم رحمت و مغفرت الله بسیار بزرگتر است! 5- بهترین گناهکاران، توبه‌کنندگانند. {وَمَن يَعْمَلْ سُوءًا أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ثُمَّ يَسْتَغْفِرِ اللّهَ يَجِدِ اللّهَ غَفُورًا رَّحِيمًا} [نساء: 110] «هر كس كار بدى كند يا بر خویشتن ستم ورزد سپس از الله مغفرت بخواهد، الله را آمرزنده‌ي مهربان خواهد یافت» هرچه گناهانت زیاد باشند و هرچه بدی‌هایت بزرگ، باز هم صادقانه از الله طلب مغفرت کن. پروردگار تو غفور و رحیم و بسیار توبه‌پذیر است. پیامبرمان (صلی الله علیه وسلم) می‌فرماید: «همه‌ی فرزندان آدم گناهکارند و بهترین گناهکاران توبه‌کنندگانند.» [به روایت امام احمد و ترمذی؛ ترمذی آن را حسن دانسته است.] 6- استغفار و سپس : تسبیح پروردگار متعال می‌فرماید: {فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنبِكَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِبْكَارِ} [غافر: 55] « پس صبر كن كه وعده‌ي الله حق است و براى گناهت آمرزش بخواه و به سپاس پروردگارت شامگاهان و بامدادان تسبیح بگو » این نصیحتی از سوی الله متعال: استغفار و تسبیح الله در آغاز و پایان روز. عبدالله بن عمر ـ رضی‌الله‌عنهما ـ می‌گوید: ما می‌شمردیم که رسول الله (صلی الله علیه وسلم) در یک مجلس صد بار می‌گفت: «رَبِّ اغفِرلي ذَنبي وَ تُب عَلَيَّ إنَّكَ أنتَ التَّوّابُ الرَّحيم» (پروردگارا؛ گناهم را مورد مغفرت قرار ده و بر من توبه بپذیر که تو توبه‌پذیر و مهربانی) [به روایت ابوداود و ترمذی؛ ترمذی آن را صحیح دانسته است.] این استغفار و تسبیح رسول الله (صلی الله علیه وسلم) است. کسی که گناهان گذشته و آینده‌اش بخشیده شده است. بر این اساس ما بیشتر به استغفار و تسبیح نیازمندیم. 7- دعای سید الإستغفار: رسول الله (صلی الله علیه وسلم) می‌فرماید: «سید الإستغفار اینگونه است که بنده بگوید: اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّي، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، خَلَقْتَنِي وَأَنَا عَبْدُكَ ، وَأَنَا عَلَى عَهْدِكَ وَوَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ، أَبُوءُ لَكَ بِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ، وَأَبُوءُ لَكَ بِذَنْبِي فَاغْفِرْ لِي فَإِنَّهُ لَا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ (الهی تو پرودگار منی که هیچ معبود به حقی جز تو نیست. مرا آفریده‌ای و من بنده‌ی توام و بر عهد و پیمان تو خواهم بود تا جایی که بتوانم. به تو پناه می‌برم از بدی‌هایی که انجام داده‌ام. اعتراف می‌کنم به نعمت‌هایت بر خودم و اعتراف می‌کنم به گناهانم پس مرا مورد مغفرت قرار ده که هیچ‌کس جز تو گناهان را مورد آمرزش قرار نمی‌دهد). و سپس افزود: هر که در روز این دعا را با یقین بگوید و همان روز قبل از اینکه شب شود بمیرد از اهل بهشت است و هر کس در شب آن را با یقین بگوید و قبل از صبح بمیرد از اهل بهشت خواهد بود». [به روایت امام بخاری و ترمذی و نسائی] با دقت در کلمات زیبای این دعا پی خواهیم برد که چگونه گفتن این دعا با یقین به مغفرت الهی و اعتراف به گناهان خود در پیشگاه الله و پشیمانی از گناه و تصمیم به بازنگشتن به آن، باعث بخشش گناهان و ورود به بهشت خواهد شد. 8- توبه نصوح چیست؟ {يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَّصُوحًا} [تحریم: 8] « اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد به درگاه الله توبه اى نصوح (راستين) كنيد»توبه‌ی نصوح، توبه‌ای است که در آن این شرط‌ها رعایت شود: 1- دست برداشتن از گناه. 2- پشیمانی از آن. 3- عزم جدی برای بازنگشتن به گناه. و در صورتی که گناه مربوط به حق کسی باشد باید تا حد امکان حق وی را برگرداند یا از وی بخشش بخواهد و در صورتی که این حق در مورد آبروی شخصی باشد (مانند غیبت یا تهمت) سعی کند از وی بخشش بخواهد اما در صورتی که این کار امکان ندارد و یا باعث ایجاد کدورت بیشتر می‌شود باید به همان صورتی که در حق وی بدی کرده و آبروی وی را ریخته است و در همان مجالسی که بدگویی وی را کرده به ذکر خوبی‌های وی بپردازد و برای او استغفار کند. 9- و در پایان… رسول الله (صلی الله علیه وسلم) می‌فرماید: «خوش به حال کسی که در نامه‌ی اعمالش استغفار بسیاری باشد» [به روایت ابن‌ماجه و بیهقی با سند صحیح] برای توبه و بازگشت هنوز دیر نشده است. فرصتی که من و تو داریم همین زندگی است. تا وقتی که روح به حلقوم نرسیده و آفتاب از مغرب طلوع نکرده باشد… جهت شفاعت اهل بیت: ابن عباس از حضرت رسول پرسید یا رسول الله ان کلمات که ادم از پروردگار خود تلقی نمود وان را وسیله قبول توبه خود گردانید کدام کلمات بود؟ حضرت فرمود که ان اسم من و علی (ع)وفاطمه(س)وحسن(ع)وحسین(ع)بود که از پروردگار خود تلقی نمود وان را وسیله شفاعت خود ساخت و گفت : خداوندا به حرمت این اسامی وقدر و مرتبه ی انها که توبه ی مرا قبول کنی واز انچه از من صادر شد در گذری ،حق تــــــــــــــــــعالی از برکات این اسما از ذلت او درگذشت واو را برگزید و تاج اجتبا برسر او نهاد. موفق و مؤید و پیروز باشید. دعای ملاقات با مولی ولی عصر ع : اسوی افقهای عشق و ایمان دعوت می کنی و آدمی را میهمان بهشت می کنی. عشق زیباترین گلواژه هستی است و تو می آیی که شعراین گلواژه هستی و سرود پاکدلان باغ زندگی را بسرائیوقتی که بیایی،تنها گوهر روی تو است که می تواند دلهای زنگ زده انسانهایی راکه عشق به خدا درآنها جوانه نزده جلا دهد.وقتی بیایی خورشید امامت تو دوباره به دلهای پژمرده ما جانی تازه می دهد و نهال عشق، ایمان معرفت و هزاران چیز دیگر را در وجودمان می کاری و با آمدنت زمستان شرمسار می شود و جای خودش را به بهاری همچون تو می دهد. خورشید توان درخشیدن ندارد، چراکه شرم دارد درمقابل خورشیدی همانند تو بتابد. از امام صادق (ع) نقل مي کند: هر کس بعد از هر نماز فريضه اين دعا را بخواند، پس امام محمد بن الحسن را ـ که بر او و پدرانش درود باد ـ در بيداري يا در خواب مي بيند. اَللّهُمَّ بَلِّغ مَوْلانا صَاحِبَ الزَّمان، اَيْنَما کَانَ وَ حَيْثُما کان مِنْ مَشارِقِ الاَرْضِ وَ مَغارِبِها، سَهْلِها و جَبَلِها، عَنّي وَ عَنْ والِدَيَّ وَ عَنْ وُلْدي وَ اِخْواني اَلتَّحِيَّةَ وَ السَّلامَ عَدَدَ خَلْقِ اللهِ وَ زِنَةَ عَرْشِ اللهِ وَ ما اَحْصَاهُ کِتابُه وَ اَحاطَ عِلْمُهُ اَللّهُمَّ اِنّي اُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبيحَةِ هذَا الْيَوْمَ وَ مَا عِشْتُ فِيهِ مِنْ اَيّامِ حَياتِي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ فِي عُنُقي لا اَحولُ عَنْها وَ لا اَزول اَللّهُمَّ اجْعَلْني مِنْ اَنْصارِهِ وَ نُصّارِهِ الذّابّينَ عَنْهُ وَ الْمُمْتَثِلينَ لاَوامِرِه وَ نَواهِيهِ فِي اَيّامِهِ وَ الْمُسْتَشْهَدينَ بَيْنَ يَدَيْهِ اَللّهُمَّ فَإنْ حَالَ بَيْني وَ بَيْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِي جَعَلْتَهُ عَلَي عِبادِکَ حَتْماً مَقْضِياً فَأخْرِجْني مِنْ قَبْري مُؤْتَزِراً کَفَني، شاهِراً سَيْفي، مُجَرَّداً قَناتِي، مُلَبِّياً دَعْوَةَ الدّاعِي، فِي الْحَاضِرِ وَ الْبَادِي اَللّهُمَّ اَرِنِي الطَّلْعَةَ الرَّشيدَةَ وَ الْغُرَّةَ الْحَمِيدَةَ وَ اکْحُلْ بَصَري بِنَظْرَةً مِنّي اِلَيْهِ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ اَللّهُمَّ اشْدُدْ اَزْرَهُ وَ قَوِّ ظَهْرَهُ وَ طَوِّلْ عُمْرَهُ اَللّهُمَّ اعْمُرْ بِهِ بِلادَکَ وَ اَحْيِ بِهِ عِبَادَک فَإنَّکَ قُلْتَ وَ قَوْلُکَ الْحَقُّ ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ اَيْدِي النّاس فَأظْهِرِ اللّهُمَّ لَنَا وَلِيَّک وَ ابْنَ بِنْتِ نَبِيِّکَ الْمُسَمَّي بِاسْمِ رَسولِک صًلًواتُکَ عَلَيْهِ وَ آلِه لا يَظْفَرَ بِشَيْءٍ مِنَ الْباطِلِ اِلّا مَزَّقَه وَ يُحِقَّ اللهُ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ وَ يُحَقِّقَهُ اَللّهُمَّ اکْشِفْ هذِهِ الْغُمَّةَ عَنْ هذِهِ الْاُمَّةِ بِظُهورِه اِنَّهُم يَرَوْنَهُ بَعيداً وَ نَراهُ قَريباً وَ صَلَّي اللهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِه __________________ موفق و مؤید و پیروز باشید.