باسلام. حالاتی که به آن اشاره کردید، نشانه ی درجات شدید مشکل در کنترل خشم است. حالات خفیف تر این مسئله که شامل احساس زودرنجی یا عصبانیت های معمولی می شود، قبلاً در این سایت، بارها پاسخ داده شده است، اما شدت مسئله ی شما به گونه ای نیست که با چند توصیه ی ساده به صورت اینترنتی قابل حل باشد. توصیه ی اکید من به عنوان یک روانشناس، این است که حتماً به یک مشاور خانواده یا یک روانشناس، مراجعه ی حضوری داشته باشید. زیرا حل این مسئله با این شدت، نیازمند این است که یک ارزیابی دقیق از عوامل مرتبط با آن صورت گیرد تا با کنترل و حل عوامل زیربنایی،‌ امکان کنترل درجات شدید پرخاشگری شما هم فراهم شود. در حالات خفیف مشکل در کنترل خشم، معمولاً نقش افکار و خودگویی ها خیلی برجسته است. به همین دلیل هم معمولاً برای افراد مختلفی که با درجات خفیف این مسئله، تاکنون به این سایت مراجعه کرده اند، معمولاً توصیه های من در مورد کار کردن روی افکار و خودگویی ها بوده است تا از طریق آن، بتوانند هیجان خشم و رفتار پرخاشگری خود را کنترل کنند. اما در مواردی مثل مورد شما، معمولاً مسئله، عمیق تر از این است که با اندکی کار روی افکار،‌ حل شود. از یکسو نقش عوامل زیستی ممکن است مطرح شود که شما را مستعد تحریک پذیری و برانگیختگی بیش از حد می کند، و از سوی دیگر نقش عوامل مهم روانشناختی مثل بعضی از تعارضات حل نشده ی مربوط به سال های قبلی زندگیتان و عواملی از این قبیل مطرح هستند که می توانند شما را مستعد چنین پرخاشگری های کنترل نشده ای کنند. البته هیچیک از این عوامل، به منزله ی بیمار بودن شما نیست. مشکل شما مسئله ای است که خیلی از افراد با آن دست به گریبان هستند و برای حل آن، راه حل های معین و اثربخشی، وجود دارد. منتها تا پیش از یک ارزیابی دقیق از عوامل و علل اصلی احتمالی این مسئله، نمی توان به حل اثربخش آن پرداخت. توصیه می کنم در اسرع وقت، حتماً حل این مسئله را در مراجعه ی حضوری به یک مشاور خانواده یا روانشناس، پیگیری کنید و از دنبال کردن توصیه های افراد غیرمتخصص در حیطه های روانشناسی و مشاوره، نیز خودداری کنید.