باسلام برادر گرامی هر چه سریع تر به این الگوی رفتاری خود خاتمه دهید زیرا در یک دور باطل گیر کرده اید، که از دلسوزی شروع می شود، با کمک کردن های بی حد و حصر ادامه می یابد و نهایتا به خشم و کینه می رسد زمانی هم که بخواهید این کار را انجام ندهید با سرزنش خانواده تان مواجه می شوید و همچنان به کمک کردن هایتان ادامه دهید و باز هم خشم و خشم. هم اکنون در این چرخه ای که در آن گیر افتاده اید احساسی جز خشم نمی توانید هم داشته باشید. و این احساس به دلیل باورهایی است که به آنها معتقدید باورهایی مثل “خواسته های دیگران مخصوصا پدر و مادرتان بر خواسته های خودتان ارجحیت دارد”،” نشانه احترام به پدر و مادر این است که همه ی خواسته هایشان را برآورده کنیم” و متاسفانه در این چرخه خواسته های غیر منطقی خانواده تان روز به روز شدت گرفته.. در حال حاضر شما و هرانسانی تمایل دارد که دیگران مخصوصاً افراد خانواده اش مطابق میل او یا حداقل مطابق منطق و عرف و انصاف، رفتار کنند ولی این تمایل به این معنی نیست که ما می توانیم عملاً انتظار داشته باشیم که دیگران همیشه به همین گونه رفتار کنند. مخصوصاً وقتی که این انتظار را خیلی قوی و مطلق گرایانه در ذهنمان پرورش می دهیم، که حاصل آن چیزی نخواهد بود جز یک عصبانیت دائمی و نفرت پایداری که تمام وجودمان را اسیر خواهد کرد. بنابراین اگر انتظار خود از درست رفتار کردن مادرتان را صرفاً به عنوان یک «تمایل» بپذیرید و آن را به یک «باید» مطلق و جزمی، تبدیل نکنید، تحمل رفتارهای ایشان خیلی راحت تر خواهد شد. اگرچه در این حالت هم رفتارهای او شما را ناراحت خواهد کرد، اما دیگر باعث نخواهد شد که دچار چنین احساسات منفی عمیق و ناتوان کننده ای شوید. پس توصیه اکید من این است که هر چه سریع تر با آنها درباره استقلال خود و حتی ازدواجتان صحبت کنید و صدالبته انتظار ناراحتی و حتی عصبانیت را داشته باشید ولی باز هم سعی کنید با مهربانی با آنها کنار بیایید ولی به تدریج از نظر مالی و احساسی استقلال خود را به دست آورید حتی اگر نیاز است در خانه ای مستقل از آنها به زندگی ادامه دهید، زیرا با این شرایط در زندگی آینده و رابطه با همسرتان هم به وفور دچار مشکل خواهید شد.