باسلام . برادر گرامی از متن سؤالتان مشخص است که از این موضوع بسیار ناراحت هستید و به دلیل جو خانوادگیتان و ارزشی که بخصوص برای مادرتان قائل هستید این رفتار را انتخاب کرده اید و به احتمال زیاد خودتان نیز از این رفتار ناراضی هستید،اما لازم است بدانید که شما نیز با این شیوه پاسخدهی مشابه پدرتان رفتار می کنید. پس بهتر است به جای این کارها بفهمید دقیقا اصل ناراحتی و بی تفاوتی او به دلیل چیست؟ شما ظاهر قضیه را می بینید ولی ممکن است به قول معروف ماجرا از جای دیگری آب بخورد. این قضیه مخصوصا وقتی صحیح است که رفتار پدرتان در چند سال اخیر تغییر کرده و تنها نسبت به خانواده خودش اینطور برخورد می کند، پس توصیه می کنم به جای این رفتارها با پدرتان صحبت کنید و مستقیم بگویید از این شرایط ناراضی هستید. همچنین نقش مادرتان پررنگ تر از شما می باشد ، به نوع بیماری ایشان اشاره نکرده اید ولی اکثر بیماری های روانشناختی با مصرف دارو و روان درمانی قابل کنترل هستند، پس به ایشان کمک کنید تا در درجه اول همراه با دارو از خدمات روانشناختی نیز برای بهبود بیشتر و سازگاری با بیماریشان استفاده کنند و به جای اینکه باور داشته باشند مظلوم واقع شده اندو محکوم به تحمل این شرایط هستند، بهتر بتوانند نیازهای پدرتان را برآورده کنند و ایشان را به محیط خانواده امیدوار کنند. تا به تدریج پدرتان متوجه شوند که هیچ جا مثل خانواده خودش نمی تواند به او در رفع نیازهای روحی و جسمی اش کمک کند.