باسلام برادر گرامی در مورد سؤال اولتان باید بگویم که تاخیر در زندگی مشترک به دلیل ترس از هزینه های آن نوعی بی اعتمادی به خداست. اگر هم اکنون یکی از نزدیکان ثروت مند شما بگوید"ازدواج کن؛ من نیازهایت را تامین خواهم کرد" بدون هیچ تضمینی اعتماد می کنید؛ اما بسیار شگفت آور است با اینکه خدای توانا روزی بندگانش را ضمانت کرده ولی به او اطمینان ندارید... مسلم است که ابتدای زندگی سختی های خاص خودش را دارد اما اگر همسری مهربان و مناسب خود انتخاب کنید و عشق و صمیمیت میان شما حاکم باشد، این دشواری ها افزون بر تکامل، قابل تحمل می شود. آلمانی ها می گویند" اگر زن و شوهر، یکدیگر را بخواهند، در کلبه خرابه هم زندگی می کنند" وقتی به تدریج زندگی خود را می سازید سختی ها کمتر می شود، و با نگاهی به گذشته، همان تلخی ها هم برایتان شیرین خواهد شد؛ پس به خدا توکل کنید ، زندگی زناشویی تان را به تاخیر نیاندازید و اگر در خود بلوغ اجتماعی و اخلاقی لازم را احساس می کنید پیگیر مراسم ازدواجتان باشید شما می توانید با یک برنامه ریزی صحیح از تسهیلاتی که بعد از ازدواج به شما تعلق می گیرد استفاده کنید . یکی از این تسهیلات وام ازدواج است، به مقدار 6 میلیون تومان با بهره بسیار کم و طولانی مدت. سپس با پس انداز کردن آن به مدت چند ماه در یک قرض الحسنه دیگر از وام های دیگر بهره مند شوید و بدون اینکه به دیگران نیازمند باشید با همین پول جشن ازدواجتان را به راه بیاندازید و با پرهیز از خرج کردن های اضافه زندگی مشترکتان را شروع کنید و به خدا توکل کنید. و چه بسا نارضایتی شما از همسرتان نیز بدون تاثیر از این مسائل نباشد یعنی چون ایشان را با افراد دیگر مقایسه می کنید و وضعیت مالی مناسبی در حال حاضر ندارید این نارضایتی را شدیدتر احساس می کنید. توصیه می کنم اگر از سایر خصوصیات همسرتان راضی هستید و ایشان بالقوه توان با شما بودن و تحمل مدتی سختی را دارند به این خصوصیت با پر و بال دادن به آن برجسته نکنید. و همچنین چه بسا همسرتان بتوانند تحصیلاتشان را ادامه دهند و کمک خرجتان باشند یا حتی با کارهایی که داخل منزل می توان انجام داد مانند خیاطی، بافتنی، آرایشگری نیز می توان درآمد خوبی کسب کرد پس به جای نا امید شدن از ایشان بهتر است ببینید چه کاری را دوست دارند و در چه کارهایی استعداد دارند. در مورد شرایطتتان صادقانه با ایشان صحبت کنید بگویید که هر کاری از دستتان بر بیاید برای آرامش ایشان انجام خواهید داد، او را مجبور به کار کردن نمی کنید ولی اگر خودش تمایل دارد می تواند این کار را انجام دهد.