م
سلام به مشاور عزیز ، من در ظاهر آدم بگو بخندی هستم...
سلام به مشاور عزیز ، من در ظاهر آدم بگو بخندی هستم اما تا حالا نتونستم یه دوست صمیمی پیدا کنم احساس میکنم همه افکارم و علایقم با همه متفاوته خیلی دلم میخواد دو سه تا دوست همفکر و صمیمی داشته باشم تا باهاشون دردو دل کنم و تفریح داشتهباشم از اداره که به خونه میرم اصلا حوصله کار خونه رو ندارم بچه هام از اینکه نمی خندم وساکتم شاکی هستن خودمم ناراحتم اما با خانوادم هم ارتباط خوبی ندارم با اینکه واقعا عاشقشونم و محبتمو ابراز میکنم اما همیشه فکر میکنم منو دوست ندارن و بهم اهمیت نمیدن میترسم بچه هام مشکل پیداکنن چون اونها گفتار و رفتار بچه گانه از خودشون بروز میدن و به کارهاشون بی توجه هستن فرق شوخی و جدی رو نمید ونن پسر بزرگم که 13 سالشه فکر میکنم بلوغ زودرس داشته شاید من اشتباه میکنم اما صداش دورگه شده و کمی هم موی زائد پیدا کرده نمیدونم چیکار کنم و باهاش چطور ارتباط داشته باشم که مسئولیت قبول کنه و به وظایفش عمل کنه لطفا کمکم کنید.ممنونم
مشاور: خانم مصلحی
سلام دو مسئله مطرح شد کسی که مهارت های ارتباطی را می داند هم می تواند رابطه برقرار کند مثلاً دوست پیدا کند و هم می تواند رابطه را به شکل صحیح ادامه دهد (نیازهای خود و طرف مقابل را درک و رفع کند، به موقع به خواسته های اشتباه نه بگوید و...). اگر شما در سن نوجوانی بودید حتی غیرحضوری هم میشد راهکارهای زیادی را ارائه داد، اما این مسئله که شما دراین سن این مهارت ها را ندارید نشان می دهد که موضوع نداشتن مهارت نیست بلکه برخی افکار و یا تجارب وجود دارد که شما را از ارتباط عمیق باز میدارد. پیشنهاد می کنم بجای رفع علائم، مسئله خود را جدی و حضوری با یک روانشناس یا مشاور مطرح بفرمائید فرزندشما؛ الآن در زمان نوجوانی است، دچار بلوغ زودرس نیست بلکه علائم نوجوانی باید الآن ظهور کند. ارتباط کنونی شما با فرزندتان در این سن فوق العاده حساس است و حتی گاه بر زندگی آینده فرزندان تأثیرات جدی می گذارد. چند پیشنهاد: اطلاعات خود را درباره ویژگی های نوجوانی و نیز پسران نوجوان افزایش دهید (حتماً چند کتاب بخوانید) بعد از افزایش اطلاعات و با آگاهی کامل، سعی کنید رابطه مثبتی را با فرزندتان شکل دهید. مثلاً هفته ای یکبار با هم وقت بگذرانید (کمیت مهم نیست، بلکه کیفیت اهمیت دارد، حتی یکساعت پیاده روی می تواند تأثیر مثبت خود را بگذارد)، در زمان ارتباط از او مرتباً خرده گیری و ایراد نگیرید، اگر هم نیاز به رفع اشکال هست بهتر است در موقعیت دیگر (وقتی با هم تنها هستید، و وقتی در موقعیتی نیست که کار اشتباه انجام میدهد) اطلاعات خود را در قالب پیشنهاد با او مطرح کنید یا برای او کتابی در زمینه مورد نظر (مثلاً آداب معاشرت) بخرید و به او هدیه بدهید در رفتار خود با او؛ مثل یک وزیر با او برخورد کنید، اگر بداند شما شآن او را حفظ می کنید، علاوه بر بهبود روابط، او نیز احترام و منزلت شما را رعایت می کند، همین طور راه و رسم پدر خوب بودن را یاد میگیرد پیشنهادات در این زمینه زیاد است، اما شما باید ببینید ارتباط با فرزندتان چقدر برای شما ارزش دارد؟ اگر حتی همین چند پیشنهاد ساده را انجام دهید، به آنچه ایده آل است دست می یابید برای شما موفقیت و آرامش را آرزو می کنم
