سلام و خسته نباشید من و همسرم الان یکسال و 9 ماه هست که عقد کرده ایم. ایشون حدود 10 ماه بعد از عقد به علت اینکه کارشون دچار کساد شده بود، شغلشون رو عوض کردن و الان شغلی که دارن درآمد پایینی داره و از طرفی هزینه های هنگفتی هم داشتیم مثل ساخت منزل شخصی برای خودمون طوری که مجبور شد ماشین خودش رو هم بفروشه و وام ازدواج رو هم بذاره برای ی خونه ی کوچیک 60 متری... حالا هیچی نداره نه پول نه درآمد خوب فقط چیزی که براش وجود داره قسط انواع و اقسام وام و قرض و منت همه جور آدمی است ... ما باهم خوبیم. به من خیلی ابراز دلبستگی و علاقه میکنه منم خیلی بهش علاقه دارم. ی چیزی میخوام بپرسم که میدونم حتما به ما میخندید ولی ما باهمه این مشکلات فقط پای تلفن که هستیم یا از هم جدا هستیم یاد مشکلاتمون هستیم و وقتی باهم هستیم و در کنار همدیگر هستیم، اصن یادمون از این مشکلات نمیاد. ولی با این حال باهم دعوا هم میکنیم اما زود آشتی میکنیم و با هم حلش میکنیم. ( وقتی با همیم و تنها و فقط تنهاییم خیلی کنار همدیگر میشنیم و ی جورایی در آغوش میگیریم همدیگرو) حالا مسئله من اینه که همچی زندگی خیلی عروسکی نیست؟ احساس میکنم ی جور داریم فقط بازی میکنیم و عمر رو میگذرونیم.. همسرم از من امیدوارتره ولی خداییش همش میگه وقتی تو هستی یادم نمیاد غم و غصه ام اما تو که نیستی فقط با غصه هام زندگی میکنم. چه کار کنم که بتونم به خودمون کمک کنم؟ باور کنید ما الان چندین ماهه که خیلی از تفریحاتمون رو حذف کردیم...ولی حل نمیشه... اصل جر و بحث ما سر همین بی پولی و کم درآمدیشه که هرچی درمیاره برای قسط هاش میده و هیچی ته جیبش نمیمونه واسه پس انداز یا خرج کردن برای خونه نیم ساخته و مراسم و وسایل خونه و .... آه کاش یکی بود یه راه خوب بهم نشون میداد... ممنون