پرسش :
مگر انسان با يك روز تشنگي مي‌ميرد، كه ياران امام حسين ـ عليه السّلام ـ از تشنگي شهيد شدند، چون انسان لااقل سه روز مي‌تواند طاقت بياورد و چرا كاروان امام حسين ـ عليه السّلام ـ با خود آب نياوردند ؟
پاسخ :
همان‌گونه كه مي‌دانيد حادثه‌ي عاشورا يكي از حوادث تلخ در پرونده‌ي بشريت است و شهادت جانسوز امام حسين ـ عليه السّلام ـ و ياران آن حضرت از صحنه‌هاي فجيع مي‌باشد. امّا در خصوص سؤال شما بايد بگوييم ما هيچ نقل تاريخي نداريم كه در واقعة عاشورا و قيام خونين سيد الشهدا ـ عليه السّلام ـ كسي از تشنگي به شهادت رسيده باشد، بلكه همة ياران آن حضرت در اثر جنگ و جراحت‌هاي تير و نيزه و شمشير به شهادت رسيدند، و تنها در اثر تشنگي قوت از ياران سيد الشهداء ـ عليه السّلام ـ و خود آن حضرت گرفته شده بود و تاب و توانشان كم شده بود، بنابراين نمي‌توانستند خوب بجنگند و با دشمن مقابله كنند، و حتّي فرزند شش ماهه امام حسين ـ عليه السّلام ـ نيز در اثر تشنگي از دنيا نرفت، بلكه حضرت فرزندش علي اصغر ـ عليه السّلام ـ را به ميدان براي طلب آب برد، و فرمود: اي مردم اگر به من رحم نمي‌كنيد به اين طفل بي‌گناه رحم كنيد، و او را سيراب نماييد ولي دشمن با تير جواب داد، و حضرت علي اصغر ـ عليه السّلام ـ در آغوش پدر با تيري كه به گلوي او اصابت كرد به شهادت رسيد.[1]
و امّا قسمت دوم سؤال: كاروان امام حسين ـ عليه السّلام ـ از ابتداء سفر كه از مكه به طرف كوفه حركت كردند، طبق دعوت مردم كوفه، در هر منزلي كه كاروان آن حضرت استراحت مي‌كردند، در وقت حركت براي بين راه تا رسيدن به منزل و جايگاه استراحت بعدي آب برمي‌داشتند. تا به كربلا كنار نهر فرات رسيدند، تا روز هفتم محرّم ازآب فرات استفاده مي‌كردند. بنابراين وقتي كه كاروان حضرت تا روز هفتم در كنار شطّ العرب و آب فرات است، به نظر نمي‌رسد همراه بردن آب از ساير مناطق به آنجا عقلاني باشد، امّا مشكل از روز هفتم به بعد پيش آمد كه ناگهان آب بر روي كاروان امام حسين ـ عليه السّلام ـ توسط سپاه دشمن بسته شد. شايد كه حضرت و يارانش تسليم شوند ولي آنها مقاومت كردند و تا شب عاشورا هر بار عده‌اي از لشكريان آن حضرت به فرماندهي حضرت ابوالفضل ـ عليه السّلام ـ و يا حضرت علي اكبر ـ عليه السّلام ـ براي آوردن آب مي‌رفتند و حمله مي‌كردند و دشمن را عقب مي‌زدند و آب آوردند.
بنابراين اشكال به اصل سؤال وارد است، و نمي‌توان گفت: چرا حضرت و كاروان، آب به همراه نبردند، زيرا آن حضرت و ياران باوفايش در كنار آب به شهادت رسيدند، و تنها بين ايشان و آب صفي از دشمنان فاصله انداخته بودند.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. كتاب حماسة حسيني، استاد شهيد مطهري، (3 جلد)
2. كتاب امام حسين، آفتاب تابان ولايت، تأليف محمّد محمّدي اشتهاردي.
3. پرتويي از عظمت امام حسين ـ عليه السّلام ـ ، لطف الله صافي گلپايگاني.
پی نوشت:
[1] . سوگنامة آل محمّد ـ صلّي الله عليه و آله ـ ، ص 325، انتشارات ناصر، 72.
منبع: اندیشه قم
همان‌گونه كه مي‌دانيد حادثه‌ي عاشورا يكي از حوادث تلخ در پرونده‌ي بشريت است و شهادت جانسوز امام حسين ـ عليه السّلام ـ و ياران آن حضرت از صحنه‌هاي فجيع مي‌باشد. امّا در خصوص سؤال شما بايد بگوييم ما هيچ نقل تاريخي نداريم كه در واقعة عاشورا و قيام خونين سيد الشهدا ـ عليه السّلام ـ كسي از تشنگي به شهادت رسيده باشد، بلكه همة ياران آن حضرت در اثر جنگ و جراحت‌هاي تير و نيزه و شمشير به شهادت رسيدند، و تنها در اثر تشنگي قوت از ياران سيد الشهداء ـ عليه السّلام ـ و خود آن حضرت گرفته شده بود و تاب و توانشان كم شده بود، بنابراين نمي‌توانستند خوب بجنگند و با دشمن مقابله كنند، و حتّي فرزند شش ماهه امام حسين ـ عليه السّلام ـ نيز در اثر تشنگي از دنيا نرفت، بلكه حضرت فرزندش علي اصغر ـ عليه السّلام ـ را به ميدان براي طلب آب برد، و فرمود: اي مردم اگر به من رحم نمي‌كنيد به اين طفل بي‌گناه رحم كنيد، و او را سيراب نماييد ولي دشمن با تير جواب داد، و حضرت علي اصغر ـ عليه السّلام ـ در آغوش پدر با تيري كه به گلوي او اصابت كرد به شهادت رسيد.[1]
و امّا قسمت دوم سؤال: كاروان امام حسين ـ عليه السّلام ـ از ابتداء سفر كه از مكه به طرف كوفه حركت كردند، طبق دعوت مردم كوفه، در هر منزلي كه كاروان آن حضرت استراحت مي‌كردند، در وقت حركت براي بين راه تا رسيدن به منزل و جايگاه استراحت بعدي آب برمي‌داشتند. تا به كربلا كنار نهر فرات رسيدند، تا روز هفتم محرّم ازآب فرات استفاده مي‌كردند. بنابراين وقتي كه كاروان حضرت تا روز هفتم در كنار شطّ العرب و آب فرات است، به نظر نمي‌رسد همراه بردن آب از ساير مناطق به آنجا عقلاني باشد، امّا مشكل از روز هفتم به بعد پيش آمد كه ناگهان آب بر روي كاروان امام حسين ـ عليه السّلام ـ توسط سپاه دشمن بسته شد. شايد كه حضرت و يارانش تسليم شوند ولي آنها مقاومت كردند و تا شب عاشورا هر بار عده‌اي از لشكريان آن حضرت به فرماندهي حضرت ابوالفضل ـ عليه السّلام ـ و يا حضرت علي اكبر ـ عليه السّلام ـ براي آوردن آب مي‌رفتند و حمله مي‌كردند و دشمن را عقب مي‌زدند و آب آوردند.
بنابراين اشكال به اصل سؤال وارد است، و نمي‌توان گفت: چرا حضرت و كاروان، آب به همراه نبردند، زيرا آن حضرت و ياران باوفايش در كنار آب به شهادت رسيدند، و تنها بين ايشان و آب صفي از دشمنان فاصله انداخته بودند.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. كتاب حماسة حسيني، استاد شهيد مطهري، (3 جلد)
2. كتاب امام حسين، آفتاب تابان ولايت، تأليف محمّد محمّدي اشتهاردي.
3. پرتويي از عظمت امام حسين ـ عليه السّلام ـ ، لطف الله صافي گلپايگاني.
پی نوشت:
[1] . سوگنامة آل محمّد ـ صلّي الله عليه و آله ـ ، ص 325، انتشارات ناصر، 72.
منبع: اندیشه قم
