پرسش :
چرا خداوند برخي را ناقص الخلقه و معلول آفريده است؟
پاسخ :
خداوند نمي خواهد هيچ نوزادى ناقص الخلقه به دنيا بيايد، اين گونه نوزادان در اثر اشتباهات والدين (به صورت عمدى يا سهوى) به دنيا آمده اند كه از نظر پزشكى نيز بسيارى از اين عوامل شناخته شده است.
اگر سؤال شود كه چرا خداوند اشتباهات آنان را جبران نمي كند؟ در پاسخ مي گوييم: خداوند آفرينش را بر اساس حكمت و علل و اسباب آفريده و اگر بخواهد با قدرت خود اشتباهات ما را در طبيعت اصلاح كند، بايد نظام آفرينش را به هم بزند.
مثلاً؛ جاذبه براى زمين يك حكمت و ارزش است. اين جاذبه است كه سبب بارش باران مي شود. حال اگر بگوييم به خاطر سقوط كودكى يا انسانى يا هواپيمايى، جاذبه را از زمين بگيريم، علاوه بر از هم پاشيدن نظام خلقت، چه بركاتى را بايد از دست بدهيم. مانند اين است كه دانش آموزى در امتحان جغرافى، مكان كوه هيماليا يا اقيانوس اطلس را اشتباه نوشته باشد، آيا خداوند بايد جاى كوه و اقيانوس را عوض كند؟!اگر ظالمى سنگى را به صورت مظلومى پرتاب كرد، آيا خداوند بايد قبل از رسيدن سنگ به صورت او، سنگ را پنبه كند يا صورت او را ضربه ناپذير كند؟!اگر كسى را در زمستان به داخل استخر آب سردى هُل داديم، خداوند بايد آب استخر را گرم كند؟اگر مسافرى راه شهرى را به اشتباه رفت، آيا خداوند بايد شهر را جابجا كند؟!كسانى كه توقّع دارند خداوند از قدرت خودش خلافهاى عمدى و سهوى انسانها را جبران كند، اگر كمى فكر كنند، خواهند فهميد كه نتيجه ى اين توقّع آن است كه هيچ چيز در جاى خود نباشد و يك نظام هرج و مرجى به وجود آيد و همه چيز در هر لحظه در حال تغيير و تحوّل باشد و قدرت تدبير و برنامه ريزى از عقلا گرفته شود.
البته آيات قرآن نيز به اين مطلب اشاره دارند چنانكه خداوند در قرآن كريم مي فرمايد:
«... لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ ما آتاها ...» (1)
...خدا هيچ كس را تكليف نمي‌كند مگر به مقدار قدرتي كه به او داده ... .
«لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اكْتَسَبَت ...» (2)
خدا هيچ كس را تكليف نكند مگر به قدر توانايي او (و روز جزا) نيكي‌هاي هر شخصي به سود خود او و بديهايش نيز به زيان خود او است... .
با توجه به اين آيات روشن است كه نه از كسي بيش از آن چه به او داده شده است سؤالي مي‌شود و نه از كسي بيش از آن چه وسع و قدرتش است چيزي مطالبه مي‌گردد. نه در دنيا و نه در آخرت. لذا نه تنها مولود ناقص‌الخلقه، بلكه كودكي كه قبل از سن تكليف از دنيا رفته است و يا كسي كه سالم به دنيا آمده، اما بعد ديوانه شده است و ...، تكليفي ندارد و مورد سؤال و جواب نيز قرار نمي‌گيرد. چنان چه از كسي كه تمكن مالي نداشته، سؤال نمي‌كنند كه چرا حج به جاي نياوردي و چرا انفاق نكردي؟ يا از كسي كه بيمار بوده، نمي‌پرسند كه چرا روزه نگرفتي؟ يا از كسي كه امكاني براي انجام فعلي نداشته، سؤال نمي‌كنند كه چرا انجام ندادي؟! پس، فقط به اندازه‌ي داده‌ها و نيز وسع (امكان) سؤال مي‌شود. و اين سؤال فقط در آخرت نيست، بلكه هر انساني در همين دنيا به نسبت نعمات و امكاناتش مسئول بهره‌وري بهينه است و در دنيا و آخرت، نتيجه‌ي چگونگي بهره‌وري خود را مي‌بيند.
البته اينگونه نيست كه خداوند متعال در مقابل اين مصيبت پاداشي را در نظر نگرفته باشد بلكه برعكس پاداشي بس عظيم در اين امر نهفته است چنانكه در روايات متعددي آمده :« در روز قيامت كسانى كه در دنيا با صحّت و عافيت به سر بردند، دوست دارند كه گوشت بدن آن ها را با قيچي در دنيا چيده بودند براى ثواب هايي كه مىبينند به اهل بلا مى دهند. »(3)
پي نوشتها:
1. سوره طلاق، آيه 7
2. سوره بقره،آيه 286
3. إرشاد القلوب إلى الصواب، ج 1، ص 42.
منبع:سایت انوار طاها
خداوند نمي خواهد هيچ نوزادى ناقص الخلقه به دنيا بيايد، اين گونه نوزادان در اثر اشتباهات والدين (به صورت عمدى يا سهوى) به دنيا آمده اند كه از نظر پزشكى نيز بسيارى از اين عوامل شناخته شده است.
اگر سؤال شود كه چرا خداوند اشتباهات آنان را جبران نمي كند؟ در پاسخ مي گوييم: خداوند آفرينش را بر اساس حكمت و علل و اسباب آفريده و اگر بخواهد با قدرت خود اشتباهات ما را در طبيعت اصلاح كند، بايد نظام آفرينش را به هم بزند.
مثلاً؛ جاذبه براى زمين يك حكمت و ارزش است. اين جاذبه است كه سبب بارش باران مي شود. حال اگر بگوييم به خاطر سقوط كودكى يا انسانى يا هواپيمايى، جاذبه را از زمين بگيريم، علاوه بر از هم پاشيدن نظام خلقت، چه بركاتى را بايد از دست بدهيم. مانند اين است كه دانش آموزى در امتحان جغرافى، مكان كوه هيماليا يا اقيانوس اطلس را اشتباه نوشته باشد، آيا خداوند بايد جاى كوه و اقيانوس را عوض كند؟!اگر ظالمى سنگى را به صورت مظلومى پرتاب كرد، آيا خداوند بايد قبل از رسيدن سنگ به صورت او، سنگ را پنبه كند يا صورت او را ضربه ناپذير كند؟!اگر كسى را در زمستان به داخل استخر آب سردى هُل داديم، خداوند بايد آب استخر را گرم كند؟اگر مسافرى راه شهرى را به اشتباه رفت، آيا خداوند بايد شهر را جابجا كند؟!كسانى كه توقّع دارند خداوند از قدرت خودش خلافهاى عمدى و سهوى انسانها را جبران كند، اگر كمى فكر كنند، خواهند فهميد كه نتيجه ى اين توقّع آن است كه هيچ چيز در جاى خود نباشد و يك نظام هرج و مرجى به وجود آيد و همه چيز در هر لحظه در حال تغيير و تحوّل باشد و قدرت تدبير و برنامه ريزى از عقلا گرفته شود.
البته آيات قرآن نيز به اين مطلب اشاره دارند چنانكه خداوند در قرآن كريم مي فرمايد:
«... لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ ما آتاها ...» (1)
...خدا هيچ كس را تكليف نمي‌كند مگر به مقدار قدرتي كه به او داده ... .
«لا يُكَلِّفُ اللَّهُ نَفْساً إِلاَّ وُسْعَها لَها ما كَسَبَتْ وَ عَلَيْها مَا اكْتَسَبَت ...» (2)
خدا هيچ كس را تكليف نكند مگر به قدر توانايي او (و روز جزا) نيكي‌هاي هر شخصي به سود خود او و بديهايش نيز به زيان خود او است... .
با توجه به اين آيات روشن است كه نه از كسي بيش از آن چه به او داده شده است سؤالي مي‌شود و نه از كسي بيش از آن چه وسع و قدرتش است چيزي مطالبه مي‌گردد. نه در دنيا و نه در آخرت. لذا نه تنها مولود ناقص‌الخلقه، بلكه كودكي كه قبل از سن تكليف از دنيا رفته است و يا كسي كه سالم به دنيا آمده، اما بعد ديوانه شده است و ...، تكليفي ندارد و مورد سؤال و جواب نيز قرار نمي‌گيرد. چنان چه از كسي كه تمكن مالي نداشته، سؤال نمي‌كنند كه چرا حج به جاي نياوردي و چرا انفاق نكردي؟ يا از كسي كه بيمار بوده، نمي‌پرسند كه چرا روزه نگرفتي؟ يا از كسي كه امكاني براي انجام فعلي نداشته، سؤال نمي‌كنند كه چرا انجام ندادي؟! پس، فقط به اندازه‌ي داده‌ها و نيز وسع (امكان) سؤال مي‌شود. و اين سؤال فقط در آخرت نيست، بلكه هر انساني در همين دنيا به نسبت نعمات و امكاناتش مسئول بهره‌وري بهينه است و در دنيا و آخرت، نتيجه‌ي چگونگي بهره‌وري خود را مي‌بيند.
البته اينگونه نيست كه خداوند متعال در مقابل اين مصيبت پاداشي را در نظر نگرفته باشد بلكه برعكس پاداشي بس عظيم در اين امر نهفته است چنانكه در روايات متعددي آمده :« در روز قيامت كسانى كه در دنيا با صحّت و عافيت به سر بردند، دوست دارند كه گوشت بدن آن ها را با قيچي در دنيا چيده بودند براى ثواب هايي كه مىبينند به اهل بلا مى دهند. »(3)
پي نوشتها:
1. سوره طلاق، آيه 7
2. سوره بقره،آيه 286
3. إرشاد القلوب إلى الصواب، ج 1، ص 42.
منبع:سایت انوار طاها
