پرسش :
با توجه به اينكه فاصله بين كفر و اسلام، نماز است، آيا تارك نماز، كافر است؟
پاسخ :
كفر همانند توحيد، مراتب و مراحل گوناگوني دارد. بر اين اساس، مي توان دو نوع كفر را بيان كرد:
1. كفر اعتقادي: كسي كه به خداوند و ارسال پيامبران باور ندارد. احكام فقهي كافر مثل نجاست بدن، مصداق چنين كفري است.
2. كفر عملي: كسي كه پيش از اين به وحدانيت خداوند و رسالت پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله ايمان داشته است، ولي اعمال ديني را از روي سهل انگاري ترك مي كند، چنين فردي، در عمل كافر است.
البته اگر ترك اعمال ديني به انكار خدا و رسول بازگردد، سبب كفر اعتقادي مي شود. بنابراين، كسي كه به خدا و دين اسلام باور دارد، ولي نماز را از روي سهل انگاري ترك مي كند، دچار كفر عملي شده است و احكام كفر اعتقادي را ندارد.
بايد گفت نماز، مرز ميان اسلام و كفر است؛ يعني ترك نماز، كفر عملي و چنان ناسپاسي بزرگي در پيشگاه خداوند است كه با كفر اعتقادي شباهت و نزديكي بسياري دارد؛ تا آنجا كه گويي در حد و مرز آن قرار گرفته است، ولي احكام كفر اعتقادي را ندارد.
از امام صادق عليه السلام پرسيدند: «چرا ترك كننده نماز را كافر مي دانيد؟» ايشان فرمود:
كسي كه نماز را ترك مي كند، هرگز آن را ترك نمي كند، مگر به خاطر سبك شمردن آن. و هر كس نماز را ترك كند، پس به قصد لذت اين كار را نكرده است. در نتيجه، هرگاه قصد لذت نفي شد، استخفاف (سبك شمردن) اتفاق افتاده است و هرگاه استخفاف باشد، كفر محقق شده است. (1()
پی نوشت:
1. اصول كافي، ج 4، ص 97.
منبع: پرسمان نماز، محسن محمدی، نشر: قم: مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما (1389)
كفر همانند توحيد، مراتب و مراحل گوناگوني دارد. بر اين اساس، مي توان دو نوع كفر را بيان كرد:
1. كفر اعتقادي: كسي كه به خداوند و ارسال پيامبران باور ندارد. احكام فقهي كافر مثل نجاست بدن، مصداق چنين كفري است.
2. كفر عملي: كسي كه پيش از اين به وحدانيت خداوند و رسالت پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله ايمان داشته است، ولي اعمال ديني را از روي سهل انگاري ترك مي كند، چنين فردي، در عمل كافر است.
البته اگر ترك اعمال ديني به انكار خدا و رسول بازگردد، سبب كفر اعتقادي مي شود. بنابراين، كسي كه به خدا و دين اسلام باور دارد، ولي نماز را از روي سهل انگاري ترك مي كند، دچار كفر عملي شده است و احكام كفر اعتقادي را ندارد.
بايد گفت نماز، مرز ميان اسلام و كفر است؛ يعني ترك نماز، كفر عملي و چنان ناسپاسي بزرگي در پيشگاه خداوند است كه با كفر اعتقادي شباهت و نزديكي بسياري دارد؛ تا آنجا كه گويي در حد و مرز آن قرار گرفته است، ولي احكام كفر اعتقادي را ندارد.
از امام صادق عليه السلام پرسيدند: «چرا ترك كننده نماز را كافر مي دانيد؟» ايشان فرمود:
كسي كه نماز را ترك مي كند، هرگز آن را ترك نمي كند، مگر به خاطر سبك شمردن آن. و هر كس نماز را ترك كند، پس به قصد لذت اين كار را نكرده است. در نتيجه، هرگاه قصد لذت نفي شد، استخفاف (سبك شمردن) اتفاق افتاده است و هرگاه استخفاف باشد، كفر محقق شده است. (1()
پی نوشت:
1. اصول كافي، ج 4، ص 97.
منبع: پرسمان نماز، محسن محمدی، نشر: قم: مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما (1389)
