پرسش :
با پیشرفت علم و تکنولوژی و گسترش اینترنت و شبکه های اجتماعی مسائل جدیدی برای خانواده‌ها پیش آمده که لازم است آن‌ها را مطرح کنیم. ۱- آیا جایز است زن و دختر با هر شخصی که می‌خواهد نامه نگاری کند آن‌ها بدون اطلاع شوهر و پدر، هم جنین ﭘسران با دختران نا محرم؟ ۲- هنگامی که مرد از همسرش و یا از دخترش و یا پسرش و یا از خواهرش می‌پرسد که چه فعالیتی را بر روی اینترنت و با چه کسانی انجام می‌دهید، ﮔاهی جواب می‌دهند که: (ارتباط با شما ندارد، و نباید در امور شخصی ما دخالت کنی)، آیا این درست است؟ ۳- آیا شوهر و یا پدر چنین حقی دارد که اگر همسر یا فرزندان، ارتباط با دیگران را ادامه دهند مخصوصا اگر این صحبت‌ها با دیگران در خفا بوده و باعث شک و شبهه به ارتباط‌های حرام باشد، ایشان را بازخواست کند. و به تعبیر دیگر وظیفه شوهر نسبت به همسر و پدر نسبت به فرزندان در این گونه موارد چیست؟
پاسخ :
ارتباط زن و مرد نامحرم از راه ارسال ﭘیام‌های نوشتاری و یا ﮔفتاری جایز نیست مگر به همان مقدار که به طور مستقیم جایز است. و شایسته نیست زن طوری رفتار کند که شک و شبهه شوهر را برانگیزد و هم چنین است حکم فرزندان نسبت به پدر و مادر بلکه در بعضی از موارد این کار حرام است مانند این که رفتار زن به طوری شبهه‌انگیز باشد که از نظر عقلا با رعایت حقوق شوهر منافات داشته باشد یا رفتار فرزند موجب اذیت پدر ویا مادر از جهت شفقت ودلسوزی برای فرزند باشد.
و اگر رفع مشکل متوقف بر اطلاع شوهر یا پدر ویا مادر از محتوای ﭘیام‌های ارسالی و دریافتی باشد در صورتی‌که محذوری در ﭘی نداشته باشد متعین است. به طور کلی باید توجه داشت که شوهر و پدر در مقابل همسر و فرزند مسئولیت شرعی دارند، خداوند می‌فرماید: «یا ایها الذین آمنوا قوا انفسکم واهلیکم نارا وقودها الناس والحجارة علیها ملائکة غلاظ شداد لا یعصون الله ما امرهم ویفعلون ما یؤمرون؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید خود و خانواده خود را از آتشی که سوخت آن مردم و سنگ‌ها هستند حفظ کنید، فرشتگانی در شتگفتار و سختگیر بر آن آتش موکلند هر چه خدا بگوید نافرمانی نمی‌کنند وهمان می‌کنند که به آن مأمور شده‌اند».
بنابر این زن و فرزند باید شوهر و پدر را در انجام این وظیفه کمک کنند و اگر نکنند بر آن‌ها است که به وظیفه امر به معروف و نهی از منکر طبق ضوابط آن عمل نمایند.
منبع:sistani.org
ارتباط زن و مرد نامحرم از راه ارسال ﭘیام‌های نوشتاری و یا ﮔفتاری جایز نیست مگر به همان مقدار که به طور مستقیم جایز است. و شایسته نیست زن طوری رفتار کند که شک و شبهه شوهر را برانگیزد و هم چنین است حکم فرزندان نسبت به پدر و مادر بلکه در بعضی از موارد این کار حرام است مانند این که رفتار زن به طوری شبهه‌انگیز باشد که از نظر عقلا با رعایت حقوق شوهر منافات داشته باشد یا رفتار فرزند موجب اذیت پدر ویا مادر از جهت شفقت ودلسوزی برای فرزند باشد.
و اگر رفع مشکل متوقف بر اطلاع شوهر یا پدر ویا مادر از محتوای ﭘیام‌های ارسالی و دریافتی باشد در صورتی‌که محذوری در ﭘی نداشته باشد متعین است. به طور کلی باید توجه داشت که شوهر و پدر در مقابل همسر و فرزند مسئولیت شرعی دارند، خداوند می‌فرماید: «یا ایها الذین آمنوا قوا انفسکم واهلیکم نارا وقودها الناس والحجارة علیها ملائکة غلاظ شداد لا یعصون الله ما امرهم ویفعلون ما یؤمرون؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید خود و خانواده خود را از آتشی که سوخت آن مردم و سنگ‌ها هستند حفظ کنید، فرشتگانی در شتگفتار و سختگیر بر آن آتش موکلند هر چه خدا بگوید نافرمانی نمی‌کنند وهمان می‌کنند که به آن مأمور شده‌اند».
بنابر این زن و فرزند باید شوهر و پدر را در انجام این وظیفه کمک کنند و اگر نکنند بر آن‌ها است که به وظیفه امر به معروف و نهی از منکر طبق ضوابط آن عمل نمایند.
منبع:sistani.org
