پرسش :
در اوایل سن تکلیف ۶ روز ماه رمضان را به حرام شکستم ولی با توجه به این موضوع که بعدا کفاره آن را می دهم روزه مستحبی زیادی گرفتم حکم چیست؟ آیا باز هم می توانم بگیرم؟ مبلغ ریالی آن چقدر می شود و چگونه قابل پرداخت است؟
پاسخ :
توبه و استغفار کنید و اگر کسى روزه ماه رمضان را به خوردن یا آشامیدن یا جماع یا استمناء باطل کند، در صورتى که بداند آن کار روزه را باطل مى کند، علاوه بر قضا، کفاره هم بر او واجب مى شود. و همچنین (بنا بر احتیاط واجب) کسى که جاهل به حکم بوده ولی در جهل خود معذور نبوده و احتمال مى داده که این کار مبطل روزه باشد، کفاره بر او لازم می گردد. و اما کسى که مساله را نمى دانسته و در جهل خود معذور بوده یا مطمئن بوده که این کار روزه را باطل نمى کند کفاره بر او نیست و فقط قضا کافی است. و اگر استمناء کند یا باقی بر جنابت بماند، در حالى که جاهل باشد به این که چنین کاری روزه را باطل مى کند چنانچه در جهل خود معذور باشد، روزه اش صحیح است. ولى اگر مى دانسته این کار مبطل روزه است ولی نمى دانست کفاره دارد در این صورت باید قضا کند و کفاره هم بدهد.
و در کفاره افطار روزه ماه رمضان، کافی است به شصت فقیر هر کدام یک مد طعام بدهد (۷۵۰ گرم گندم یا آرد یا نان یا ماکارونی و مانند آنها). و اگر قضای آن را یک سال تأخیر بی اندازد تا ماه رمضان بعد برسد باید بابت هر یک روز علاوه بر قضا یک مد طعام (کفاره تأخیر) به فقیر بدهد و اگر بیش از یک سال تاخیر بی اندازد کفاره تکرار نمى شود. و اگر توان قضا نداشته باشد در وصیت نامه خود قید کند که بعد از او حتما آن را قضا کنند. و کسی که روزه قضای واجب به گردنش هست نمی تواند روزه مستحبی بگیرد.
منبع: sistani.org
توبه و استغفار کنید و اگر کسى روزه ماه رمضان را به خوردن یا آشامیدن یا جماع یا استمناء باطل کند، در صورتى که بداند آن کار روزه را باطل مى کند، علاوه بر قضا، کفاره هم بر او واجب مى شود. و همچنین (بنا بر احتیاط واجب) کسى که جاهل به حکم بوده ولی در جهل خود معذور نبوده و احتمال مى داده که این کار مبطل روزه باشد، کفاره بر او لازم می گردد. و اما کسى که مساله را نمى دانسته و در جهل خود معذور بوده یا مطمئن بوده که این کار روزه را باطل نمى کند کفاره بر او نیست و فقط قضا کافی است. و اگر استمناء کند یا باقی بر جنابت بماند، در حالى که جاهل باشد به این که چنین کاری روزه را باطل مى کند چنانچه در جهل خود معذور باشد، روزه اش صحیح است. ولى اگر مى دانسته این کار مبطل روزه است ولی نمى دانست کفاره دارد در این صورت باید قضا کند و کفاره هم بدهد.
و در کفاره افطار روزه ماه رمضان، کافی است به شصت فقیر هر کدام یک مد طعام بدهد (۷۵۰ گرم گندم یا آرد یا نان یا ماکارونی و مانند آنها). و اگر قضای آن را یک سال تأخیر بی اندازد تا ماه رمضان بعد برسد باید بابت هر یک روز علاوه بر قضا یک مد طعام (کفاره تأخیر) به فقیر بدهد و اگر بیش از یک سال تاخیر بی اندازد کفاره تکرار نمى شود. و اگر توان قضا نداشته باشد در وصیت نامه خود قید کند که بعد از او حتما آن را قضا کنند. و کسی که روزه قضای واجب به گردنش هست نمی تواند روزه مستحبی بگیرد.
منبع: sistani.org
