پرسش :
دختر باكره‌ای به دليل اظهار علاقه پسری بالغ و وعده ازدواج آن پسر، از راه نامشروع ازاله بكارت و سپس حامله گرديده و در زمانی كه دارای حمل سه ماهه بوده در جلسه‌ای با حضور والد آن دو صيغه عقد ازدواج دائم جاری گرديده و مهريه زن به دليل اضطرارش فقط مهر السنّه تعيين گرديده و مرد بلافاصله با تولّد نوزاد پسر برای نوزادش شناسنامه اخذ نموده و اكنون كه نوزادش به سن‌ّ چهار سالگی رسيده پدرش مرتكب ترک انفاق شده و به دليل اعتيادش به موادّ مخدّر، زوجه‌اش در عسر و حرج واقع شده و متقاضی طلاق می‌باشد، لطفاً بفرمایيد: 1) آيا عقد ازدواج بين آن دو، در زمانی كه زن دارای حمل سه ماهه بوده، صحيح است؟ 2) با توجّه به اين‌كه زن دارای تحصيلات دانشگاهی است و اضطراراً به مهر السّنه رضايت داده و اكنون كه عسر و حرج وی ثابت گرديده، آيا مستحق‌ّ مهر المثل است يا خير؟ 3) نفقه طفل نوزاد بر عهده چه كسی بوده و می‌باشد؟
پاسخ :
1) عقد صحيح بوده است.
2) بيش از مهر السنّه حقّی ندارد.
3) نفقه طفل بر عهده پدر است و اگر نفقه را نداد مادر بايد آن بچّه را بزرگ كند گرچه آن بچّه از آن دو ارث نمی‌برد ولی محرم آن دو است چنانچه واجب النفقه آن دو نفر نيز می‌باشد و به عبارت ديگر آن زن و مرد پدر و مادر آن ولد زنا هستند در كليه احكام مگر در ارث كه آن بچّه از آنها ارث نمی‌برد.
منبع: almazaheri.ir
1) عقد صحيح بوده است.
2) بيش از مهر السنّه حقّی ندارد.
3) نفقه طفل بر عهده پدر است و اگر نفقه را نداد مادر بايد آن بچّه را بزرگ كند گرچه آن بچّه از آن دو ارث نمی‌برد ولی محرم آن دو است چنانچه واجب النفقه آن دو نفر نيز می‌باشد و به عبارت ديگر آن زن و مرد پدر و مادر آن ولد زنا هستند در كليه احكام مگر در ارث كه آن بچّه از آنها ارث نمی‌برد.
منبع: almazaheri.ir
