پرسش :
1- در ابتداى جریان انقلاب اسلامى افغانستان افراد زیادى (که اعضاى اصیل حزب حاکم خلق و پرچم بوده و اکثر آنان را قشر جوان تحصیل کرده تشکیل مىداد) خود را از حزب خلق و پرچم مجزّى نموده یا ملحق به مجاهدین شدند و یا از مسائل سیاسى کنارهگیرى نمودند، تکلیف مجاهدین از دیدگاه شرع مقدّس اسلام در مورد آنان چه مىباشد؟ 2- تعداد دیگرى که [که عضو احزاب مذکور نبودهاند] در اثر تبلیغات و مکر و حیله حزب خلق و پرچم به آنان پیوسته و بعد از چندى دوباره از آنان جدا شده یا با مجاهدین اعلام همکارى نمودهاند و یا گوشهگیرى را اختیار کردهاند. تکلیف مجاهدین در مورد چنین اشخاص چه مىباشد؟ لازم به تذکر است که اعضاء اصیل و سازمانى خلق و پرچم در ظاهر سخت اظهار ندامت و پشیمانى مىنمایند و دستورات دین مقدّس اسلام از قبیل نماز، روزه و ... را انجام مىدهند؟
پاسخ :
تا کفر و ارتداد آنها به وجه شرعى ثابت نشود حکم سایر مسلمین را دارند، و در صورت ثبوت ارتداد گرچه توبه آنها قبول مىشود ولى حکم ارتداد با توبه ساقط نمىشود.
منبع: استفتائات امام خمینی(ره)، ج3، ص590
تا کفر و ارتداد آنها به وجه شرعى ثابت نشود حکم سایر مسلمین را دارند، و در صورت ثبوت ارتداد گرچه توبه آنها قبول مىشود ولى حکم ارتداد با توبه ساقط نمىشود.
منبع: استفتائات امام خمینی(ره)، ج3، ص590
