پیاده‌ روی اربعین و اغتنام فرصت زیارت امام حسین (ع)

پرسش :

اگر هدف ما زیارت است، چرا چند روز وقت‌مان را صرف پیاده‌روی اربعین کنیم و از زیارت بیشتر در جوار امام حسین (ع) محروم می‌مانیم؟

پاسخ :
وقت گذاشتن برای احیای شعائر الهی اتلاف وقت نیست، به نحوی تبلیغ و رساندن پیام یک حرکت به جهانیان و نسل‌های بعدی است. شاید به همین دلیل بوده که از نشانه‌های مؤمن زیارت اربعین است[1] تا فرهنگ زیارت امام حسین (ع) و پیام حرکت ایشان خاموش نشود و سینه‌به‌سینه ادامه یابد چراکه حرکت امام حسین محور حق و باطل در تمام مسیر زندگی است.
 
علاوه بر آن در این حرکت رفتن با پای پیاده «موضوعیت» دارد؛ و پیشوایان دین از ما خواسته‌اند تا با پای پیاده به زیارت برویم.
 
امام صادق (ع) خطاب به یکی از دوستان خود می‌فرماید: «قبر حسین (ع) را زیارت کن و ترک مکن.» او می‌پرسد: «ثواب کسى که آن حضرت را زیارت کند چیست؟» حضرت صادق (ع) فرمود: «کسى که با پای پیاده به زیارت امام حسین (ع) برود خداوند به هر قدمى که برمى‏دارد، یک حسنه برایش نوشته و یک گناه از او محو مى‏فرماید و یک درجه مرتبه‌اش را بالا می‌برد.»[2]
 
آن حضرت در جای دیگری می‌فرماید: «کسی که به‌قصد زیارت امام حسین (ع) از منزلش خارج شود اگر پیاده باشد، خداوند بابت هر قدمی که برای زیارت اباعبدالله برمی‌دارد، یک حسنه می‌نویسد و یک سیئه از او محو می‌کند. وقتی‌که به حرم می‌رسد، خداوند او را جزء صالحین برگزیده می‌نویسد. وقتی مناسک او تمام شد، خداوند نام او را جزء فائزین می‌نویسد. وقتی می‌خواهد بازگردد یک فرشتۀ الهی در مقابل او قرار می‌گیرد و می‌گوید: رسول خدا (ص) به شما سلام می‌رساند و پیغام می‌دهد (مژده می‌دهد): عملت را از سر بگیر که تمام گناهان گذشته‌ات بخشیده شده است.»[3]
 
پی‌نوشت‌ها:
[1]. بحارالانوار، ج ۹۸، ص ۳۴۸.
[2]. کامل الزیارات، ص ۱۳۴.
[3]. همان، ص ۱۳۲.