چرایی فرمانداری سلمان و عمار در دوران خلافت عمر
پرسش :
در دوران خلافت عمر، سلمان فارسی فرماندار مدائن و عمار یاسر فرماندار کوفه بودند. این چگونه با اعتقادات شیعیان سازگار است؟
پاسخ :
همکاری این دو نفر و همچنین دیگر افراد وارسته با دستگاه خلافت، ناشی از اصلی است که امیرمؤمنان (علیه السلام) در یکی از نامه‌هایش به آن اشاره کرد: امیرمؤمنان (علیه السلام) با دلایل قطعی از جانب پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) برای رهبری تعیین شده بود و اگر اکثریت امت، قدر این نعمت را می‌دانستند، به یقین وضع مسلمانان از نظر وحدت و یگانگی غیر از این بود. ولی حوادث و رویدادها سبب شد که حضرت علی (علیه السلام) از صحنه کنار گذاشته شود. در این هنگام، اصل حفظ اسلام، قابل صرف نظر کردن نبود.
بنابراین، افراد یاد شده، که از پاک‌ترین یاران پیامبر بودند و درباره آنان، ستایش‌های فراوانی از پیامبر رسیده است، به خاطر حفظ اصل اسلام، این منصب‌ها را پذیرفتند، که تا حد ممکن به وظیفه خود عمل کنند و منطق عقل و شرع این نوع همکاری را ایجاب کرد و با خود می‌گفتند: اکنون که آن وضع ایده‌آل اسلامی و آن رهبری والای مورد نظرِ خدا و رسول تحقق نیافته، باید از طرق دیگر به اسلام خدمت کنند. این نوع همکاری‌ها، بسان همکاری یوسف (علیه السلام) با دربار مصریان است.
منبع: پاسخ جوان شیعی به پرسش‌های وهابیان، محمد طبری، ص 254
همکاری این دو نفر و همچنین دیگر افراد وارسته با دستگاه خلافت، ناشی از اصلی است که امیرمؤمنان (علیه السلام) در یکی از نامه‌هایش به آن اشاره کرد: امیرمؤمنان (علیه السلام) با دلایل قطعی از جانب پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) برای رهبری تعیین شده بود و اگر اکثریت امت، قدر این نعمت را می‌دانستند، به یقین وضع مسلمانان از نظر وحدت و یگانگی غیر از این بود. ولی حوادث و رویدادها سبب شد که حضرت علی (علیه السلام) از صحنه کنار گذاشته شود. در این هنگام، اصل حفظ اسلام، قابل صرف نظر کردن نبود.
بنابراین، افراد یاد شده، که از پاک‌ترین یاران پیامبر بودند و درباره آنان، ستایش‌های فراوانی از پیامبر رسیده است، به خاطر حفظ اصل اسلام، این منصب‌ها را پذیرفتند، که تا حد ممکن به وظیفه خود عمل کنند و منطق عقل و شرع این نوع همکاری را ایجاب کرد و با خود می‌گفتند: اکنون که آن وضع ایده‌آل اسلامی و آن رهبری والای مورد نظرِ خدا و رسول تحقق نیافته، باید از طرق دیگر به اسلام خدمت کنند. این نوع همکاری‌ها، بسان همکاری یوسف (علیه السلام) با دربار مصریان است.
منبع: پاسخ جوان شیعی به پرسش‌های وهابیان، محمد طبری، ص 254
