احکام حج | نماز در حج: سوال نه

پرسش :

بعد التحیّه و السّلام معروض مى‌دارد همانگونه که مستحضرید تقیّه در جایى است که طرف مقابل از مذهب و عقیده انسان هیچ گونه آگاهى نداشته باشد و اگر از عقیده و مذهب انسان اطلاع پیدا کند باعث خطر براى انسان بشود لازم است که انسان در اینجا تقیه کند تا جان و مالش از خطر محفوظ بماند، اما در مکه چنین چیزى وجود ندارد به این معنى که سنّیهاى مکه همه مى‌دانند که هر سال حجاج زیادى از شیعه به مکه مى‌آیند و مى‌دانند که شیعیان در نماز مهر مى‌گذارند، موقع نماز دستها را روى هم نمى‌گذارند، بعد از حمد آمین نمى‌گویند وضو را به طریق دیگر مى‌گیرند. . . . و اگر چنانچه در نماز آنها شرکت نکنیم خطرى ما را تهدید نمى‌کند، پس آنها از مرام و مسلک ما با خبرند، بنابر این تقیه در آنجا موضوعیتى ندارد فقط این احتمال وجود دارد که اگر ما در نماز آنها شرکت کنیم باعث تألیف قلوب آنها بشود، حال اگر به این عنوان در نماز آنها شرکت کردیم آیا لازم است دوباره نمازمان را اعاده کنیم یا خیر؟ چون بعضى از فقها در این صورت اعاده نماز را لازم مى‌دانند نظر مبارک حضرتعالى در این زمینه چیست؟

پاسخ :
ممکن است مخالف، با اطلاع از عقیده عکس العملى نشان ندهد ولى اظهار عقیده و مخالفت عملى با او موجب فتنه و خطر گردد از این جهت تقیه و موافقت با مخالف در عمل براى دفع خطر جائز و بلکه واجب مى‌گردد و بعبارة اخرى تحقق موضوع جواز تقیه در صورت اطلاع طرف مقابل از عقیده و عدم آن هر دو ممکن است و اما عمل به تقیه و شرکت در نماز اگر موجب تألیف قلوب شود نیز جایز است، و قضا و اعاده لازم ندارد ولى وجوب آن براى مجرّد تألیف قلوب معلوم نیست.

منبع: استفتائات حج، آیت الله العظمی لطف ‌الله صافی، قم، انتشارات حضرت معصومه (علیها السلام)، 1380.