احکام روزه قضا | فراموشی تعداد روزه های قضا
پرسش :
کسی که تعداد روزه های قضایش را نمی داند، وظیفه اش چیست؟(1)
پاسخ :
جایز است به مقداری که یقین دارد از او فوت شده، قضا کند و اضافۀ بر آن، احتیاط مستحب است (حضرت امام و مقام معظم رهبری و آیات عظام مکارم، خویی، گلپایگانی، سیستانی، تبریزی و صافی).
اگر برای عذری چند روز روزه نگیرد و بعد شک کند که چه وقت عذر او برطرف شده، بنا بر احتیاط واجب، مقدار بیشتری را که احتمال می دهد روزه نگرفته، قضا نماید؛ مثلاً کسی که پیش از ماه رمضان مسافرت کرده و نمی داند پنجم ماه از سفر برگشته یا ششم، بنا بر احتیاط واجب، شش روز روزه بگیرد؛ ولی کسی که نمی داند چه وقت عذر برایش پیدا شده، می تواند مقدار کمتر را قضا نماید. مثلاً اگر در آخر ماه رمضان مسافرت کرده و بعد از ماه رمضان برگشته و نمی داند که بیست وپنجم ماه رمضان مسافرت کرده یا بیست وششم، می تواند مقدار کمتر یعنی پنج روز را قضا کند؛ اگرچه احتیاط مستحب این است که مقدار بیشتر را قضا نماید (آیت الله وحید).
اگر در تعداد روزه هایی که نگرفته و باید قضا کند، شک دارد، باید به مقداری که یقین دارد روزه نگرفته، قضا کند. مثلًا اگر شک کند که پنج روزۀ قضا بر عهدۀ اوست یا هفت روز، باید پنج روز را قضا کند. بلی، اگر زمان حدوث عذر را می داند، ولی نمی داند چند روز طول کشیده است، مثلاً می داند روز بیستم ماه بیمار شده یا به سفر رفته و نمی داند تا بیست وپنجم ماه ادامه داشته یا تا بیست وهفتم، به احتیاط واجب، باید حداکثر را قضا کند (آیت الله فاضل).
بنا بر احتیاط واجب، باید مقدار بیشتری را که احتمال می دهد روزه نگرفته، قضا نماید. مثلاً کسی که پیش از ماه رمضان مسافرت کرده و نمی داند عصر پنجم ماه رمضان از سفر برگشته یا عصر ششم، به احتیاط واجب باید شش روز روزه بگیرد؛ ولی کسی که نمی داند چه وقت عذر برایش پیدا شده، می تواند مقدار کمتر را قضا نماید. مثلاً اگر در آخرهای ماه رمضان مسافرت کند و بعد از ماه رمضان بر گردد و نداند که شب بیست وپنجم ماه رمضان مسافرت کرده یا شب بیست وششم، می تواند مقدار کمتر را یعنی پنج روز (با فرض کامل بودن ماه) قضا کند؛ اگرچه احتیاط مستحب آن است که مقدار بیشتر، یعنی شش روز را قضا نماید (آیت الله زنجانی).
پی‌نوشت:
1- توضیح المسائل مراجع، مسأله 1697؛ وحید، توضیح المسائل، مسأله 1705؛ اجوبه الاستفتائات، مسأله 819.
منبع: احکام روزه، اداره پاسخگویی به سوالات دینی آستان قدس رضوی، انتشارات قدس رضوی، 1393.
جایز است به مقداری که یقین دارد از او فوت شده، قضا کند و اضافۀ بر آن، احتیاط مستحب است (حضرت امام و مقام معظم رهبری و آیات عظام مکارم، خویی، گلپایگانی، سیستانی، تبریزی و صافی).
اگر برای عذری چند روز روزه نگیرد و بعد شک کند که چه وقت عذر او برطرف شده، بنا بر احتیاط واجب، مقدار بیشتری را که احتمال می دهد روزه نگرفته، قضا نماید؛ مثلاً کسی که پیش از ماه رمضان مسافرت کرده و نمی داند پنجم ماه از سفر برگشته یا ششم، بنا بر احتیاط واجب، شش روز روزه بگیرد؛ ولی کسی که نمی داند چه وقت عذر برایش پیدا شده، می تواند مقدار کمتر را قضا نماید. مثلاً اگر در آخر ماه رمضان مسافرت کرده و بعد از ماه رمضان برگشته و نمی داند که بیست وپنجم ماه رمضان مسافرت کرده یا بیست وششم، می تواند مقدار کمتر یعنی پنج روز را قضا کند؛ اگرچه احتیاط مستحب این است که مقدار بیشتر را قضا نماید (آیت الله وحید).
اگر در تعداد روزه هایی که نگرفته و باید قضا کند، شک دارد، باید به مقداری که یقین دارد روزه نگرفته، قضا کند. مثلًا اگر شک کند که پنج روزۀ قضا بر عهدۀ اوست یا هفت روز، باید پنج روز را قضا کند. بلی، اگر زمان حدوث عذر را می داند، ولی نمی داند چند روز طول کشیده است، مثلاً می داند روز بیستم ماه بیمار شده یا به سفر رفته و نمی داند تا بیست وپنجم ماه ادامه داشته یا تا بیست وهفتم، به احتیاط واجب، باید حداکثر را قضا کند (آیت الله فاضل).
بنا بر احتیاط واجب، باید مقدار بیشتری را که احتمال می دهد روزه نگرفته، قضا نماید. مثلاً کسی که پیش از ماه رمضان مسافرت کرده و نمی داند عصر پنجم ماه رمضان از سفر برگشته یا عصر ششم، به احتیاط واجب باید شش روز روزه بگیرد؛ ولی کسی که نمی داند چه وقت عذر برایش پیدا شده، می تواند مقدار کمتر را قضا نماید. مثلاً اگر در آخرهای ماه رمضان مسافرت کند و بعد از ماه رمضان بر گردد و نداند که شب بیست وپنجم ماه رمضان مسافرت کرده یا شب بیست وششم، می تواند مقدار کمتر را یعنی پنج روز (با فرض کامل بودن ماه) قضا کند؛ اگرچه احتیاط مستحب آن است که مقدار بیشتر، یعنی شش روز را قضا نماید (آیت الله زنجانی).
پی‌نوشت:
1- توضیح المسائل مراجع، مسأله 1697؛ وحید، توضیح المسائل، مسأله 1705؛ اجوبه الاستفتائات، مسأله 819.
منبع: احکام روزه، اداره پاسخگویی به سوالات دینی آستان قدس رضوی، انتشارات قدس رضوی، 1393.
