احکام روزه بیمار | روزه دختران
پرسش :
دختری که به حد بلوغ رسیده ولی بواسطه ضعف بنیه، نمی تواند روزه بگیرد و قضای آن را تا دو سه سال به جا آورد، تکلیف او چیست؟
پاسخ :
آیات عظام امام، وحید، نوری، خامنه ای و فاضل: اگر گرفتن روزه برای او ضرر دارد یا تحمل آن برایش زحمت و مشقت زیاد دارد، روزه بر او واجب نیست؛ ولی ترک آن به صرف برخی عذرها جایز نیست و هر زمان توانست باید قضای آن را به جا آورد.[1]
آیت الله بهجت: بر پسر یا دختری که تازه بالغ شده اند و قدرت بر روزه گرفتن ندارند، روزه واجب نیست و کفاره هم ندارد، ولی قضاء دارد.[2]
آیات عظام مکارم و صافی: در فرض یاد شده روزه بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد طعام بدهد و قضای این روزه ها هم بر او واجب نیست.[3]
آیت الله تبریزی: اگر گرفتن روزه برای او ضرر دارد یا تحمل آن برایش زحمت و مشقت زیاد دارد روزه واجب نیست ولی ترک آن به صرف برخی عذرها جایز نیست و اگر تا ماه رمضان سال بعد ضعف او برطرف شد باید قضای آن را به جا آورد و اگر نتوانست، قضای روزه لازم نیست. و در هر صورت باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد.[4]
پی نوشت:
[1]. امام، استفتائات، ج 1، روزه، س 76 و 88؛ خامنه اى، اجوبة الاستفتائات، س 731، 732؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 568 و دفتر نورى.
[2]. بهجت، توضیح المسائل، م 1363.
[3]. مکام، استفتائات، ج 2، س 439؛ صافی، 240 سوال پیرامون روزه، س 23.
[4]. تبریزى، صراط النجاة، ج 1، س1182.
منبع: احکام پزشکی و بیماران، سید مجتبی حسینی و سید محمدتقی محمدی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، دفتر نشر معارف، ۱۳۹۴.
آیات عظام امام، وحید، نوری، خامنه ای و فاضل: اگر گرفتن روزه برای او ضرر دارد یا تحمل آن برایش زحمت و مشقت زیاد دارد، روزه بر او واجب نیست؛ ولی ترک آن به صرف برخی عذرها جایز نیست و هر زمان توانست باید قضای آن را به جا آورد.[1]
آیت الله بهجت: بر پسر یا دختری که تازه بالغ شده اند و قدرت بر روزه گرفتن ندارند، روزه واجب نیست و کفاره هم ندارد، ولی قضاء دارد.[2]
آیات عظام مکارم و صافی: در فرض یاد شده روزه بر او واجب نیست و باید برای هر روز یک مد طعام بدهد و قضای این روزه ها هم بر او واجب نیست.[3]
آیت الله تبریزی: اگر گرفتن روزه برای او ضرر دارد یا تحمل آن برایش زحمت و مشقت زیاد دارد روزه واجب نیست ولی ترک آن به صرف برخی عذرها جایز نیست و اگر تا ماه رمضان سال بعد ضعف او برطرف شد باید قضای آن را به جا آورد و اگر نتوانست، قضای روزه لازم نیست. و در هر صورت باید برای هر روز یک مد طعام به فقیر بدهد.[4]
پی نوشت:
[1]. امام، استفتائات، ج 1، روزه، س 76 و 88؛ خامنه اى، اجوبة الاستفتائات، س 731، 732؛ فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 568 و دفتر نورى.
[2]. بهجت، توضیح المسائل، م 1363.
[3]. مکام، استفتائات، ج 2، س 439؛ صافی، 240 سوال پیرامون روزه، س 23.
[4]. تبریزى، صراط النجاة، ج 1، س1182.
منبع: احکام پزشکی و بیماران، سید مجتبی حسینی و سید محمدتقی محمدی، نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها، دفتر نشر معارف، ۱۳۹۴.