جلو افتادن عادت ماهانه: سوال سه
پرسش :
زنى که عادت (وقتیه عددیه) دارد، اگر حداقل سه روز یا بیشتر خون ببیند، آن گاه چند روز پاک شود و دوباره تا بیش از ده روز خون ببیند، تکلیف او چیست؟ (خون ها در روزهاى عادت نیست)
پاسخ :
آیات عظام امام، خامنه اى و فاضل: اگر مجموع دو خون با پاکى بین آن، از ده روز بیشتر شود و نیز پاکى وسط از ده روز بیشتر نشود (مانند فرض یاد شده)، هر دو خون نمى تواند حیض محسوب شود؛ بلکه هر کدام که داراى صفات و نشانه هاى حیض باشد، خون حیض محسوب مى شود. اگر هر دو از نشانه هاى حیض برخوردارند، خون اول حیض محسوب مى شود و در بقیه تا ده روز باید احتیاط کند؛ یعنى، در ایام پاکى بین دو خون، محرمات حائض را ترک کند و کارهاى زنان پاک را انجام دهد و در خون دوم تا ده روز محرمات حائض را ترک کند و کارهاى استحاضه را به جا آورد.[1]
آیات عظام بهجت، تبریزى و سیستانى: اگر مجموع دو خون با پاکى بین آن از ده روز بیشتر شود و نیز پاکى وسط از ده روز بیشتر نشود (مانند فرض یاد شده)، هر دو خون نمى تواند حیض محسوب شود؛ بلکه هر کدام که داراى صفات و نشانه هاى حیض باشد، خون حیض و دیگرى استحاضه محسوب مى شود و اگر هر دو از نشانه هاى حیض برخوردارند، خون اول حیض و خون دوم استحاضه محسوب مى شود.[2]
آیت اللّه صافى: اگر مجموع دو خون با پاکى بین آن از ده روز بیشتر شود و نیز پاکى وسط از ده روز بیشتر نشود (مانند فرض یاد شده)، هر دو خون نمى تواند حیض محسوب شود؛ بلکه هر کدام که داراى صفات و نشانه هاى حیض باشد، خون حیض و دیگرى استحاضه محسوب مى شود و اگر هر دو از نشانه هاى حیض برخوردارند، خون اول حیض و خون دوم استحاضه محسوب مى شود.[3]
آیت اللّه مکارم: اگر مجموع دو خون با پاکى بین آن، از ده روز بیشتر شود و نیز پاکى وسط از ده روز بیشتر نشود (مانند فرض یاد شده)، هر کدام داراى صفات و نشانه هاى حیض باشد، خون حیض محسوب مى شود و اگر هر دو از نشانه هاى حیض برخوردارند، خون اول با خون دوم تا ده روز حیض محسوب مى شود و در هر دو صورت اگر مقدار شماره هاى خون اول از مقدار شماره هاى خونى که در ایام عادت مشاهده مى کرده، کمتر باشد، از خون دوم کامل نماید.[4]
آیت اللّه وحید: اگر مجموع دو خون با پاکى بین آن از ده روز بیشتر شود و نیز پاکى وسط از ده روز بیشتر نشود (مانند فرض یاد شده)، هر دو خون نمى تواند حیض محسوب شود؛ بلکه هر کدام که داراى صفات و نشانه هاى حیض باشد، خون حیض محسوب مى شود و اگر هر دو از نشانه هاى حیض برخوردارند، باید در هر دو خون احتیاط کند؛ یعنى، محرمات حائض را ترک کند و کارهاى استحاضه را به جا آورد.[5]
آیت اللّه نورى: اگر مجموع دو خون با پاکى بین آن از ده روز بیشتر شود و نیز پاکى وسط از ده روز بیشتر نشود (مانند فرض یاد شده)، هر دو خون نمى تواند حیض محسوب شود؛ بلکه هر کدام که داراى صفات و نشانه هاى حیض باشد، بنا بر احتیاط خون اول حیض و دیگرى استحاضه محسوب مى شود.[6]
تبصره 1: فرض مسئله جایى است که هر یک از دو خون و پاکى وسط از ده روز بیشتر نباشد.
تبصره 2: فرض پاسخ در جایى است که هر یک از خون اول و دوم به تنهایى از ده روز بیشتر نشود.
پی نوشت:
[1]. امام، تحریر الوسیله، ج 1، فصل فى غسل الحیض، م 15 و فاضل، تعلیقات على العروه، ج 1، فصل فى الحیض، م 18. و دفتر: خامنه اى.
[2]. بهجت، وسیلة النجاة، ج 1، م 253 و تبریزى و سیستانى، منهاج الصالحین، غسل الحیض، فصل الخامس و نورى، تعلیقات على العروه، ج 1، فصل فى الحیض، م 18.
[3]. صافى، هدایه العباد، ج 1، م 235.
[4]. مکارم، تعلیقات على العروة، ج 1، فصل فى الحیض، م 18.
[5]. وحید، منهاج الصالحین، غسل الحیض، فصل الخامس.
[6]. بهجت، وسیلة النجاة، ج 1، م 253.
منبع: احکام ویژه بانوان، مجتبى حسینى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، نشر معارف، 1388.
آیات عظام امام، خامنه اى و فاضل: اگر مجموع دو خون با پاکى بین آن، از ده روز بیشتر شود و نیز پاکى وسط از ده روز بیشتر نشود (مانند فرض یاد شده)، هر دو خون نمى تواند حیض محسوب شود؛ بلکه هر کدام که داراى صفات و نشانه هاى حیض باشد، خون حیض محسوب مى شود. اگر هر دو از نشانه هاى حیض برخوردارند، خون اول حیض محسوب مى شود و در بقیه تا ده روز باید احتیاط کند؛ یعنى، در ایام پاکى بین دو خون، محرمات حائض را ترک کند و کارهاى زنان پاک را انجام دهد و در خون دوم تا ده روز محرمات حائض را ترک کند و کارهاى استحاضه را به جا آورد.[1]
آیات عظام بهجت، تبریزى و سیستانى: اگر مجموع دو خون با پاکى بین آن از ده روز بیشتر شود و نیز پاکى وسط از ده روز بیشتر نشود (مانند فرض یاد شده)، هر دو خون نمى تواند حیض محسوب شود؛ بلکه هر کدام که داراى صفات و نشانه هاى حیض باشد، خون حیض و دیگرى استحاضه محسوب مى شود و اگر هر دو از نشانه هاى حیض برخوردارند، خون اول حیض و خون دوم استحاضه محسوب مى شود.[2]
آیت اللّه صافى: اگر مجموع دو خون با پاکى بین آن از ده روز بیشتر شود و نیز پاکى وسط از ده روز بیشتر نشود (مانند فرض یاد شده)، هر دو خون نمى تواند حیض محسوب شود؛ بلکه هر کدام که داراى صفات و نشانه هاى حیض باشد، خون حیض و دیگرى استحاضه محسوب مى شود و اگر هر دو از نشانه هاى حیض برخوردارند، خون اول حیض و خون دوم استحاضه محسوب مى شود.[3]
آیت اللّه مکارم: اگر مجموع دو خون با پاکى بین آن، از ده روز بیشتر شود و نیز پاکى وسط از ده روز بیشتر نشود (مانند فرض یاد شده)، هر کدام داراى صفات و نشانه هاى حیض باشد، خون حیض محسوب مى شود و اگر هر دو از نشانه هاى حیض برخوردارند، خون اول با خون دوم تا ده روز حیض محسوب مى شود و در هر دو صورت اگر مقدار شماره هاى خون اول از مقدار شماره هاى خونى که در ایام عادت مشاهده مى کرده، کمتر باشد، از خون دوم کامل نماید.[4]
آیت اللّه وحید: اگر مجموع دو خون با پاکى بین آن از ده روز بیشتر شود و نیز پاکى وسط از ده روز بیشتر نشود (مانند فرض یاد شده)، هر دو خون نمى تواند حیض محسوب شود؛ بلکه هر کدام که داراى صفات و نشانه هاى حیض باشد، خون حیض محسوب مى شود و اگر هر دو از نشانه هاى حیض برخوردارند، باید در هر دو خون احتیاط کند؛ یعنى، محرمات حائض را ترک کند و کارهاى استحاضه را به جا آورد.[5]
آیت اللّه نورى: اگر مجموع دو خون با پاکى بین آن از ده روز بیشتر شود و نیز پاکى وسط از ده روز بیشتر نشود (مانند فرض یاد شده)، هر دو خون نمى تواند حیض محسوب شود؛ بلکه هر کدام که داراى صفات و نشانه هاى حیض باشد، بنا بر احتیاط خون اول حیض و دیگرى استحاضه محسوب مى شود.[6]
تبصره 1: فرض مسئله جایى است که هر یک از دو خون و پاکى وسط از ده روز بیشتر نباشد.
تبصره 2: فرض پاسخ در جایى است که هر یک از خون اول و دوم به تنهایى از ده روز بیشتر نشود.
پی نوشت:
[1]. امام، تحریر الوسیله، ج 1، فصل فى غسل الحیض، م 15 و فاضل، تعلیقات على العروه، ج 1، فصل فى الحیض، م 18. و دفتر: خامنه اى.
[2]. بهجت، وسیلة النجاة، ج 1، م 253 و تبریزى و سیستانى، منهاج الصالحین، غسل الحیض، فصل الخامس و نورى، تعلیقات على العروه، ج 1، فصل فى الحیض، م 18.
[3]. صافى، هدایه العباد، ج 1، م 235.
[4]. مکارم، تعلیقات على العروة، ج 1، فصل فى الحیض، م 18.
[5]. وحید، منهاج الصالحین، غسل الحیض، فصل الخامس.
[6]. بهجت، وسیلة النجاة، ج 1، م 253.
منبع: احکام ویژه بانوان، مجتبى حسینى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، نشر معارف، 1388.
