حائض و زمان ترک عبادات: سوال دو
پرسش :
اگر زن با مشاهده خون یقین پیدا کند که تا سه روز و یا بیشتر ادامه پیدا مى کند، آیا باید عبادتش را ترک کند؟
پاسخ :
آیات عظام امام، بهجت، خامنه اى، سیستانى، فاضل و نورى: آرى، باید عبادتش را ترک کند.
آیت اللّه تبریزى: حکم بین اقسام حائض فرق مى کند. اگر از زنانى است که عادت وقتیه یا وقتیه و عددیه دارد، باید به محض مشاهده خون در ایام عادت یا کمى جلو یا عقب تر، عبادت را ترک کند و اگر زن مضطربه، مبتدئه، ناسیه و یا زنى است که تنها عادت عددیه دارد، چنانچه خون، نشانه هاى حیض را داشته باشد، باید عبادت را ترک کند ولى اگر نشانه هاى حیض را نداشته باشد، (بنابر احتیاط واجب باید در غیر زن مبتدئه و مضطربه تا سه روز محرمات حائض را ترک کند و کارهاى استحاضه را به جا آورد و اگر پیش از سه روز پاک نشد، باید آن را حیض قرار دهد) و در مورد زن مبتدئه و مضطربه اگر تا سه روز ادامه پیدا کند و پیش از ده روز خون قطع شود، باید محرمات حائض را ترک کند و کارهاى استحاضه را به جا آورد.[1]
آیت اللّه صافى: حکم بین اقسام حائض فرق مى کند. اگر از زنانى است که عادت «وقتیه» یا «وقتیه و عددیه» دارد، باید به محض مشاهده خون در ایام عادت یا کمى جلوتر، عبادت را ترک کند؛ ولى اگر یک یا چند روز از عادت عقب تر شود و نشانه هاى حیض را نیز نداشته باشد، بنابر احتیاط واجب، باید محرمات حائض را ترک کند و کارهاى استحاضه را به جا آورد. اگر زن مضطربه، مبتدئه، ناسیه و یا زنى است که عادت عددیه دارد، چنانچه خون، نشانه هاى حیض را داشته باشد، باید عبادت را ترک کند، ولى اگر نشانه هاى حیض را نداشته باشد، بنابر احتیاط واجب، محرمات حائض را ترک کند و کارهاى استحاضه را به جا آورد؛ هر چند خون تا ده روز هم ادامه یابد.[2]
آیات عظام مکارم و وحید: حکم بین اقسام حائض فرق مى کند. اگر از زنانى است که عادت «وقتیه» یا «وقتیه و عددیه» دارد، باید به محض مشاهده خون در ایام عادت یا کمى جلو یا عقب تر، عبادت را ترک کند. اگر زن مضطربه، مبتدئه، ناسیه و یا زنى است که عادت عددیه دارد، چنانچه خون، نشانه هاى حیض را داشته باشد، باید عبادت را ترک کند؛ ولى اگر نشانه هاى حیض را نداشته باشد، باید کارهاى استحاضه را به جا آورد؛ هر چند خون تا ده روز هم ادامه یابد.[3]
پی نوشت:
[1]. منهاج الصالحین، ج 1، م 215 و 216.
[2]. هدایة العباد، ج 1، اقسام الحائض، م 232 و توضیح المسائل مراجع، م 500.
[3]. مکارم، التعلیقه على العروة الوثقى، ج 1، احکام الحیض، م 15 و توضیح المسائل مراجع، م 500 و وحید، منهاج الصالحین، ج 1، م 215 و 216.
منبع: احکام ویژه بانوان، مجتبى حسینى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، نشر معارف، 1388.
آیات عظام امام، بهجت، خامنه اى، سیستانى، فاضل و نورى: آرى، باید عبادتش را ترک کند.
آیت اللّه تبریزى: حکم بین اقسام حائض فرق مى کند. اگر از زنانى است که عادت وقتیه یا وقتیه و عددیه دارد، باید به محض مشاهده خون در ایام عادت یا کمى جلو یا عقب تر، عبادت را ترک کند و اگر زن مضطربه، مبتدئه، ناسیه و یا زنى است که تنها عادت عددیه دارد، چنانچه خون، نشانه هاى حیض را داشته باشد، باید عبادت را ترک کند ولى اگر نشانه هاى حیض را نداشته باشد، (بنابر احتیاط واجب باید در غیر زن مبتدئه و مضطربه تا سه روز محرمات حائض را ترک کند و کارهاى استحاضه را به جا آورد و اگر پیش از سه روز پاک نشد، باید آن را حیض قرار دهد) و در مورد زن مبتدئه و مضطربه اگر تا سه روز ادامه پیدا کند و پیش از ده روز خون قطع شود، باید محرمات حائض را ترک کند و کارهاى استحاضه را به جا آورد.[1]
آیت اللّه صافى: حکم بین اقسام حائض فرق مى کند. اگر از زنانى است که عادت «وقتیه» یا «وقتیه و عددیه» دارد، باید به محض مشاهده خون در ایام عادت یا کمى جلوتر، عبادت را ترک کند؛ ولى اگر یک یا چند روز از عادت عقب تر شود و نشانه هاى حیض را نیز نداشته باشد، بنابر احتیاط واجب، باید محرمات حائض را ترک کند و کارهاى استحاضه را به جا آورد. اگر زن مضطربه، مبتدئه، ناسیه و یا زنى است که عادت عددیه دارد، چنانچه خون، نشانه هاى حیض را داشته باشد، باید عبادت را ترک کند، ولى اگر نشانه هاى حیض را نداشته باشد، بنابر احتیاط واجب، محرمات حائض را ترک کند و کارهاى استحاضه را به جا آورد؛ هر چند خون تا ده روز هم ادامه یابد.[2]
آیات عظام مکارم و وحید: حکم بین اقسام حائض فرق مى کند. اگر از زنانى است که عادت «وقتیه» یا «وقتیه و عددیه» دارد، باید به محض مشاهده خون در ایام عادت یا کمى جلو یا عقب تر، عبادت را ترک کند. اگر زن مضطربه، مبتدئه، ناسیه و یا زنى است که عادت عددیه دارد، چنانچه خون، نشانه هاى حیض را داشته باشد، باید عبادت را ترک کند؛ ولى اگر نشانه هاى حیض را نداشته باشد، باید کارهاى استحاضه را به جا آورد؛ هر چند خون تا ده روز هم ادامه یابد.[3]
پی نوشت:
[1]. منهاج الصالحین، ج 1، م 215 و 216.
[2]. هدایة العباد، ج 1، اقسام الحائض، م 232 و توضیح المسائل مراجع، م 500.
[3]. مکارم، التعلیقه على العروة الوثقى، ج 1، احکام الحیض، م 15 و توضیح المسائل مراجع، م 500 و وحید، منهاج الصالحین، ج 1، م 215 و 216.
منبع: احکام ویژه بانوان، مجتبى حسینى، نهاد نمایندگى مقام معظم رهبرى در دانشگاه ها، نشر معارف، 1388.
.jpg "خطوط به کار رفته در هنرهای عاشورایی")