تأثیر میزان سن در جوش خوردن شکستگی استخوان ران
پرسش :
برادر من حدود پنج روز پیش دچار شکستگی تنه استخوان ران شده و در حال حاضر پزشک نصب وزنه و روش کششی را برایشان در نظر گرفته اند تا بعد از جاگرفتن استخوان از پلاتین طی عمل جراحی استفاده نمایند. میخواستم نظر شما را در مورد مراحل درمان بدانم و اینکه مراحلی که پزشکشان برای ایشان درنظر گرفته اند را شما هم تایید میفرمایید. همچنین برای اینکه عوارضی همچون کوتاهی و لنگش پا در آینده برایش ایجاد نشود باید چه اقداماتی انجام داد؟ و اینکه سن هم در روند بهبود تاثیر دارد؟ سن ایشان ۱۸سال است.
پاسخ :
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
درمان شکستگی های تنه استخوان ران در بالغین عمل جراحی است. انجام این جراحی گرچه اورژانس نیست (البته در صورتی که شکستگی بسته و بدون عارضه عروقی باشد) با اینحال باید در اسرع وقت انجام شود. اگر فاصله زمانی بین وقوع شکستگی و عمل جراحی بیش از هشت ساعت باشد پزشک معالج تا قبل از جراحی و بصورت موقت از کشش اسکلتال استفاده میکند.
هدف از این کار ممانعت از کوتاه شدن ران بر اثر انقباض عضلات قوی اطراف استخوان است. کشش اسکلتی با استفاده از یک میله فلزی به قطر پنج میلیمتر صورت میگیرد که به آن پین میگویند. این پین بصورت عرضی در بالا یا پایین مفصل زانو و در استخوان ران یا استخوان درشت نی گذاشته میشود. دو سر پین در خارج از پوست باقی میمانند. با اتصال دو سر پین به ریسمان و سپس وزنه یک کشش طولی به استخوان ران اعمال میشود که موجب دور شدن قطعات شکسته شده از هم میگردد.
عمل جراحی اصلی معمولا بصورت جااندازی بسته و استفاده از میله داخل استخوانی و یا پلاک است. البته در مواردی ممکن است نیاز به جااندازی باز بوجود آید. ممانعت از کوتاهی و لنگش با اقداماتی است که پزشک معالج انجام میدهد. بیمار باید دستورات پزشک را به درستی انجام دهد تا بیشترین نفع را از درمان ببرد.
سن بیمار دچار شکستگی در روند بهبودی موثر است. اصولا هر چه سن بیمار کمتر باشد توانایی بدن در جوش دادن استخوان ها بیشتر و بهتر است. در جوانتر ها استخوان ها زودتر جوش خورده و در صورتی که کمی کج جوش بخورند توانای بدن در صاف کردن این کجی بیشتر است.
منبع: ایران ارتوپد
پاسخ از آقای دکتر مهرداد منصوری، متخصص ارتوپدی:
درمان شکستگی های تنه استخوان ران در بالغین عمل جراحی است. انجام این جراحی گرچه اورژانس نیست (البته در صورتی که شکستگی بسته و بدون عارضه عروقی باشد) با اینحال باید در اسرع وقت انجام شود. اگر فاصله زمانی بین وقوع شکستگی و عمل جراحی بیش از هشت ساعت باشد پزشک معالج تا قبل از جراحی و بصورت موقت از کشش اسکلتال استفاده میکند.
هدف از این کار ممانعت از کوتاه شدن ران بر اثر انقباض عضلات قوی اطراف استخوان است. کشش اسکلتی با استفاده از یک میله فلزی به قطر پنج میلیمتر صورت میگیرد که به آن پین میگویند. این پین بصورت عرضی در بالا یا پایین مفصل زانو و در استخوان ران یا استخوان درشت نی گذاشته میشود. دو سر پین در خارج از پوست باقی میمانند. با اتصال دو سر پین به ریسمان و سپس وزنه یک کشش طولی به استخوان ران اعمال میشود که موجب دور شدن قطعات شکسته شده از هم میگردد.
عمل جراحی اصلی معمولا بصورت جااندازی بسته و استفاده از میله داخل استخوانی و یا پلاک است. البته در مواردی ممکن است نیاز به جااندازی باز بوجود آید. ممانعت از کوتاهی و لنگش با اقداماتی است که پزشک معالج انجام میدهد. بیمار باید دستورات پزشک را به درستی انجام دهد تا بیشترین نفع را از درمان ببرد.
سن بیمار دچار شکستگی در روند بهبودی موثر است. اصولا هر چه سن بیمار کمتر باشد توانایی بدن در جوش دادن استخوان ها بیشتر و بهتر است. در جوانتر ها استخوان ها زودتر جوش خورده و در صورتی که کمی کج جوش بخورند توانای بدن در صاف کردن این کجی بیشتر است.
منبع: ایران ارتوپد